Het aantal kerkleden en mensen dat regelmatig een kerkdienst bezoekt neemt al decennia lang gestaag af. De christelijke kerken hebben hun dominante positie in de samenleving verloren en een minderheid van de Nederlandse bevolking noemt zichzelf nog een belijdend christen. Hoe heeft het zover kunnen komen en, nog belangrijker, wat zijn eigenlijk de maatschappelijke en culturele gevolgen van deze ontwikkeling? Deze vragen staan centraal in dit speciale nummer van Religie & Samenleving, waarin de bijdragen zijn gebundeld van verschillende sprekers tijdens een symposium over ontkerkelijking dat op 31 mei 2013 plaatsvond op de Radboud Universiteit Nijmegen.
LINK
De Dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk interviewde in het najaar van 2020 40 aselect geworven predikanten en kerkelijk werkers. Er wordt binnen de PKN druk gepionierd en daar is inmiddels ook al veel onderzoek naar gedaan. Minder bekend is de missionaire oriëntatie van ‘gewone’ gemeenten en hun voorgangers. Via het onderzoek is een beeld ontstaan van onder meer de theologische motivatie van voorgangers, hun inspiratiebronnen, de missionaire rol die ze voor zichzelf zien en de beleving van de (missionaire) impulsen die ze ontvangen vanuit het landelijke Dienstencentrum.
Dagelijks worden we via kranten, radio, televisie en internet op de hoogte gehouden van wat er in Nederland en in de wereld speelt. Veel van de berichten hebben direct of indirect te maken met religie of religieuze gevoelens en uitingen van mensen. Dit is niet verwonderlijk, want religie is een belangrijk onderdeel van onze cultuur. In kunst, literatuur en architectuur, maar ook in waarden en normen, gewoontes en tradities zitten religieuze elementen verweven. Ondanks de dalende kerkelijkheid in Nederland is religie ook vandaag de dag nog een belangrijke maatschappelijke factor. In politieke debatten over bijvoorbeeld ritueel slachten, het boerka-verbod of de status van het homo-huwelijk spelen religieuze argumenten een rol van betekenis. Volgens sommige mensen een veel te grote rol; volgens andere mensen een cruciale. In ieder geval levert het ons met enige regelmaat nieuwe termen op zoals: ‘weigerambtenaar’ of ‘religiestress’. Desondanks is kennis van religie binnen het beroepenveld van de journalistiek vaak onvoldoende aanwezig om hier goed en helder over te berichten. Dit boek wil daarom de rol van religie in de samenleving belichten, vooral met het oog op de praktijk van de aankomende journalist. Ook wil het aankomende journalisten helpen om zich op een eerlijke en professionele wijze tot het verschijnsel religie te verhouden.
