In religieonderwijs gaat het niet om de vraag hoe mensen ertoe komen er van vreemde opvattingen op na te houden – wat die ook zijn mogen – maar om de vraag op welke manier die opvattingen een antwoord vormen op de fundamentele vragen van het onbepaalde menselijke bestaan. Daar ligt de kritische vraag die ertoe leidt de traditie opnieuw te doordenken en telkens weer de vraag te stellen hoe die in de actuele historische situatie betekenis kan krijgen.
Wie het gesprek over religie wil voeren moet bereid zijn zich te verdiepen hoe de religies ons bestaan ontsluiten en betekenis geven. Dan wordt ook duidelijk dat godsdienst niet iets is dat naar binnen wijst, naar de gelovigen, maar naar buiten, naar onze wereld, naar ons bestaan als mensen.
Godsdienstonderwijs op school is al lang geen onomstreden vanzelfsprekendheid meer. Toch worden aan de Christelijke Hogeschool Ede jaarlijks nog altijd tientallen docenten opgeleid voor het vak van leraar godsdienst/levensbeschouwing (GL), waarvan velen al een baan hebben voordat ze zijn afgestudeerd. De opleiding bedient dan ook het hele onderwijsveld en trekt daarbij studenten van uiteenlopende levensbeschouwelijke pluimage. Studenten bereiden zich voor op de bonte praktijk van het GL-onderwijs, variërend van reformatorisch onderwijs op de ‘Biblebelt’ tot zeer plurale scholen met leerlingen van tientallen nationaliteiten en uiteenlopende religies in de grote steden. Die diversiteit is zowel de rijkdom als de uitdaging van onze opleiding (Praamsma, 2014).
