Industrial Design Engineering [Open] Innovation (IDE) is a 3-year, English taught, VWO entry-level, undergraduate programme at The Hague University of Applied Sciences (THUAS). The IDE curriculum focuses on the fuzzy front end of (open) innovation, sustainable development, and impact in the implementation phase of product-service design. The work field of Industrial Design Engineering and Open Innovation, like many other domains, is growing increasingly more complex (Bogers, Zobel, Afuah, Almirall, Brunswicker, Dahlander, Frederiksen, Gawer, & Gruber, 2017). Not only have the roles of designers changed considerably in the last decades, they continue to do so at increasing speed. Therefore, industrial design engineering students need different and perhaps more competencies as young professionals in order to deal with this new complexity. Moreover, in our transitional society, lifelong learning takes a central position (Reekers, 2017). Students need to give their learning path direction autonomously, in accordance with their talents and interests. IDE’s Quality & Curriculum Committee (QCC) realized in 2015 there is too much new knowledge to address in a 3-year programme. Instead, IDE students need to learn how to become temporary experts in an array of topics, depending on the characteristics of each new project they do (see Textbox 1). The QCC also concluded that more than just incremental changes to the current curriculum were needed; thus, the idea for a flexible, choice-based semester approach in the curriculum was born: ‘Curriculum M’ (Modular). A co-creational approach was applied, in which teaching staff, students, alumni, prospective students, industry (including the (international) social profit sector), and educational advisors collaborated to develop a curriculum that would allow students to become not just T-shaped (wide basis, one expertise) professionals, but U- or W-shaped professionals, with strong links to other disciplines.
The European Union is implementing policies to achieve its priorities of the European Green Deal; A Europe fit for the digital age; An economy that works for people; and A stronger Europe in the world. To achieve these goals, there is a need for a paradigm shift in the way public and private sector organisations, as well as civic society organisations (CSOs) ‘do their business’. In particular, current employees, from chief executive to operative, volunteers, and new entrants to these organisations need to be educated and equipped with the knowledge and mindset of being Corporate Social Entrepreneurs (CSE).EMBRACE (European Corporate Social Entrepreneurship (CSE)) is a three-year initiative funded within the framework of ERASMUS+, Knowledge Alliances programme. The project aims to promote CSE in HEI educational programmes and improve students’ competences, employability and attitudes contributing to the creation of new business opportunities dealing with social change inside companies as well as promoting collaboration among companies.This paper and presentation articulate the theory and methodology for establishing and Implementing the European CSE curriculum. Developing Corporate Social Entrepreneurship, entails identifying and developing a profile of Corporate Social Entrepreneurs, a competences framework and an European curriculum for CSE with the related competencies, skills and knowledge and a transversal learning pathway for HEIs.This curriculum is a vital catalyst resulting from a process of engaging a vast range of stakeholders and as a reflection of a society’s aspirations and vision for its future, involving a diversity of institutions and actors, and clearly focusing on the what, why and how of education. It is therefore crucial to ensure a wider policy dialogue around curriculum design and development, with the active inclusive involvement of an expanded range of actors beyond the traditional ones.The relatively new and undefined scope of CSE in HEI’s, industry and literature meant that there were few if any examples to help define what the contours of such curricula would look like. The fact that this curriculum is to serve the European HEI and enterprise arenas, meant that the European Frameworks and UNESCO materials were used as relevant sources of policy and knowledge to develop the EMBRACE CSE curriculum. There are numerous models and guidelines for curriculum development, each with its own merits. For the CSE methodology framework, two models and a set of guidelines were chosen because they are complementary and support the EMBRACE objectives: The Curriculum 4.0 guidelines and The Hanze UAS model for curriculum development. The combination of the two models led to the development and design of the EMBRACE model. As follows, the presentation/paper addresses the choices as to the design approach which are particularly relevant to all CSE curricula, as well as the definition of CSE competences and four CSE tracks (Novice, Intermediate, Professional and Expert).
Teachers have a crucial role in bringing about the extensive social changes that are needed in the building of a sustainable future. In the EduSTA project, we focus on sustainability competences of teachers. We strengthen the European dimension of teacher education via Digital Open Badges as means of performing, acknowledging, documenting, and transferring the competencies as micro-credentials. EduSTA starts by mapping the contextual possibilities and restrictions for transformative learning on sustainability and by operationalising skills. The development of competence-based learning modules and open digital badge-driven pathways will proceed hand in hand and will be realised as learning modules in the partnering Higher Education Institutes and badge applications open for all teachers in Europe.Societal Issue: Teachers’ capabilities to act as active facilitators of change in the ecological transition and to educate citizens and workforce to meet the future challenges is key to a profound transformation in the green transition.Teachers’ sustainability competences have been researched widely, but a gap remains between research and the teachers’ practise. There is a need to operationalise sustainability competences: to describe direct links with everyday tasks, such as curriculum development, pedagogical design, and assessment. This need calls for an urgent operationalisation of educators’ sustainability competences – to support the goals with sustainability actions and to transfer this understanding to their students.Benefit to society: EduSTA builds a community, “Academy of Educators for Sustainable Future”, and creates open digital badge-driven learning pathways for teachers’ sustainability competences supported by multimodal learning modules. The aim is to achieve close cooperation with training schools to actively engage in-service teachers.Our consortium is a catalyst for leading and empowering profound change in the present and for the future to educate teachers ready to meet the challenges and act as active change agents for sustainable future. Emphasizing teachers’ essential role as a part of the green transition also adds to the attractiveness of teachers’ work.
Om tegemoet te komen aan de eisen die gesteld worden aan werknemers in de huidig snel veranderende samenleving heeft de NHL Stenden Hogeschool gekozen voor een nieuw onderwijsconcept, namelijk Design Based Education (DBE). DBE is gebaseerd op het gedachtegoed van Design Thinking en stimuleert iteratieve en creatieve denkprocessen. DBE is een student-georiënteerde leeromgeving, gebaseerd op praktijk-, dialoog-, en vraaggestuurde onderwijsprincipes en op zelfsturend, constructief, contextueel en samenwerkend leren. Studenten construeren gezamenlijk kennis en ontwikkelen een prototype voor een praktijkvraagstuk. Student-georiënteerde leeromgevingen vragen andere begeleidingsstrategieën van docenten dan zij gewend zijn. Van docenten wordt verwacht dat zij studenten activeren gezamenlijk kennis te construeren en dat zij nauw samenwerken met werkveldprofessionals. Eerder onderzoek toont aan dat docenten, zelfs in een student-georiënteerde leeromgeving, geneigd zijn terug te vallen op conventionele strategieën. De overstap naar een ander onderwijsconcept gaat dus blijkbaar niet vanzelf. Collectief leren stimuleert docenten de dialoog aan te gaan met andere docenten en werkveldprofessionals met als doel gezamenlijk te experimenteren en collectief te handelen. De centrale vraag van het postdoc-onderzoek is het ontwerpen en ontwikkelen van (karakteristieken van) interventies die collectief leren van docenten en werkveldprofessionals stimuleren. Het doel van het postdoconderzoek is om de overstap naar DBE zo probleemloos mogelijk te laten verlopen door docenten te ondersteunen DBE leeromgevingen te ontwikkelen in samenwerking met werkveldprofessionals en DBE te integreren in hun docentactiviteiten. De onderzoeksmethode is Educational Design Research en bestaat uit vier fasen: preliminair onderzoek, ontwikkelen van prototypes, evaluatie en bijdrage aan de praktijk. Het onderzoek is verbonden aan het lectoraat Sustainable Educational Concepts in Higher Education en wordt hiërarchisch en inhoudelijk aangestuurd door de lector. Docenten, experts, werkveldprofessionals en studenten worden betrokken bij het onderzoek. Dit onderzoek kan zowel binnen als buiten de hogeschool een bijdrage leveren omdat steeds meer hogescholen kiezen voor een ander onderwijsconcept.
Fysiotherapeuten in de eerste-lijn ervaren problemen met het aanleren en verbeteren van bewegingen bij mensen met neurologische en geriatrische aandoeningen. Er is namelijk relatief weinig bekend over hoe dit proces op maat kan worden vormgegeven in de praktijk. Voor mensen met neurologische en geriatrische aandoeningen is het van essentieel belang om bewegingen die zij ‘kwijt’ zijn opnieuw te leren zodat zij weer zelfstandig kunnen functioneren. Het aanleren en verbeteren van bewegingen, ook motorisch leren genoemd, is echter een complex proces, dat op veel verschillende manieren plaats kan vinden, maar waarbij altijd rekening moet worden gehouden met verschillende patiëntkenmerken (bijv. medische oorzaak, voorkeuren en persoonlijkheid). De huidige kennis op gebied van motorisch leren is vooral gericht op de theorie. Het doel van dit project is om fysiotherapeuten te helpen om deze grote hoeveelheid theoretische kennis en daarnaast de veelal standaard benaderingen te vertalen naar een goed onderbouwde gepersonaliseerde aanpak. Volgende onderzoeksvraag staat daarom centraal: Welke kennis en tools hebben fysiotherapeuten in de eerste-lijn nodig om motorische leerstrategieën gepersonaliseerd toe te passen om neurologische en geriatrische patiënten te ondersteunen bij het leren en verbeteren van dagelijkse bewegingen? Het project is onderverdeeld in drie werkpakketten. In werkpakket A zullen fysiotherapeuten, kennis toepassen en aanvullen en tools (door)ontwikkelen, evalueren en aanpassen (participatory user-centred design) in co-creatie met de patiënten, onderzoekers, docenten en studenten. Werkpakket B bestaat uit een procesevaluatie waarin het gebruik en de ervaringen met de nieuw opgedane kennis en ontwikkelde tools wordt geëvalueerd door fysiotherapeuten en patiënten. In werkpakket C wordt de potentiële maatschappelijke, economische en wetenschappelijke impact van de ontwikkelde kennis en tools bepaald (Business Model Canvas) en worden passende valorisatiestrategieën gekozen. De projectresultaten dragen bij aan de innovatiekracht binnen de fysiotherapie doordat zo veel mogelijk neurologische en geriatrische patiënten efficiënter en effectiever (opnieuw) leren bewegen.
