In the current discourses on sustainable development, one can discern two main intellectual cultures: an analytic one focusing on measuring problems and prioritizing measures, (Life Cycle Analysis (LCA), Mass Flow Analysis (MFA), etc.) and; a policy/management one, focusing on long term change, change incentives, and stakeholder management (Transitions/niches, Environmental economy, Cleaner production). These cultures do not often interact and interactions are often negative. However, both cultures are required to work towards sustainability solutions: problems should be thoroughly identified and quantified, options for large change should be guideposts for action, and incentives should be created, stakeholders should be enabled to participate and their values and interests should be included in the change process. The paper deals especially with engineering education. Successful technological change processes should be supported by engineers who have acquired strategic competences. An important barrier towards training academics with these competences is the strong disciplinarism of higher education. Raising engineering students in strong disciplinary paradigms is probably responsible for their diminishing public engagement over the course of their studies. Strategic competences are crucial to keep students engaged and train them to implement long term sustainable solutions.
In the current discourses on sustainable development, one can discern two main intellectual cultures: an analytic one focusing on measuring problems and prioritizing measures, (Life Cycle Analysis (LCA), Mass Flow Analysis (MFA), etc.) and; a policy/management one, focusing on long term change, change incentives, and stakeholder management (Transitions/niches, Environmental economy, Cleaner production). These cultures do not often interact and interactions are often negative. However, both cultures are required to work towards sustainability solutions: problems should be thoroughly identified and quantified, options for large change should be guideposts for action, and incentives should be created, stakeholders should be enabled to participate and their values and interests should be included in the change process. The paper deals especially with engineering education. Successful technological change processes should be supported by engineers who have acquired strategic competences. An important barrier towards training academics with these competences is the strong disciplinarism of higher education. Raising engineering students in strong disciplinary paradigms is probably responsible for their diminishing public engagement over the course of their studies. Strategic competences are crucial to keep students engaged and train them to implement long term sustainable solutions.
Nowadays companies need higher educated engineers to develop their competences to enable them to innovate. This innovation competence is seen as a remedy for the minor profitable business they do during the financial crises. Innovation is an element to be developed on the one hand for big companies as well as for small-and-medium sized companies through Europe to overcome this crisis. The higher education can be seen as an institution where youngsters, coming from secondary schools, who choose to learn at higher education to realize their dream, what they like to become in the professional world. The tasks of the Universities of applied Sciences are to prepare these youngsters to become starting engineers doing their job well in the companies. Companies work for a market, trying to manufacture products which customers are willing to pay for. They ask competent employees helping achieving this goal. It is important these companies inform the Universities of applied Sciences in order to modify their educational program in such a way that the graduated engineers are learning the latest knowledge and techniques, which they need to know doing their job well. The Universities of applied Sciences of Oulu (Finland) and Fontys Eindhoven (The Netherlands) are working together to experience possibilities to qualify their students on innovation development in an international setting. In the so-called: ‘Invention Project’, students are motivated to find their own invention, to design it, to prepare this idea for prototyping and to really manufacture it. Organizing the project, special attention is given to communication protocol between students and also between teachers. Students have meetings on Thursday every week through Internet connection with the communication program OPTIMA, which is provided by the Oulu University. Not only the time difference between Finland and the Netherlands is an issue to be organized also effective protocols how to provide each other relevant information and also how to make in an effective way decisions are issues. In the paper the writers will present opinions of students, teachers and also companies in both regions of Oulu and Eindhoven on the effectiveness of this project reaching the goal students get more experienced to set up innovative projects in an international setting. The writers think this is an important and needed competence for nowadays young engineers to be able to create lucrative inventions for companies where they are going to work for. In the paper the writers also present the experiences of the supervising conditions during the project. The information found will lead to success-factors and do’s and don’ts for future projects with international collaboration.
In revalidatie-behandelteams zijn ergotherapeuten de ‘primus inter pares’ voor advisering over hulpmiddelen; hulpmiddelen die mensen met beperkingen ondersteunen bij activiteiten in zelfverzorging, onderwijs, spel, arbeid en wonen. Behoud van deze expertrol vraagt van ergotherapeuten om de nieuwste technologieën te integreren in de praktijk. Een snelgroeiende ontwikkeling betreft technologie waarmee men zelfhulpmiddelen kan ontwikkelen, maken of aanpassen. Zogenaamde do-it-yourself-technologie (DIY) met 3D-printing als bekendste voorbeeld. Revalidatie-ergotherapeuten van Adelante, Libra en Sevagram willen met DIY-technologie aan de slag om hulpmiddelen meer op maat, goedkoper en sneller te vervaardigen in nauwe samenwerking met hun cliënten. Onduidelijk is echter hoe een revalidatiedienst met DIY-technologie eruit kan zien, hoe deze in te bedden is in de dagelijkse praktijk, en hoe doorontwikkeling bewerkstelligd kan worden. Maken van hulpmiddelen met DIY-technologie past bij de identiteit van de ergotherapeut, maar vraagt om nieuwe werkwijzen en samenwerkingsverbanden om nieuwe kennis over techniek, ontwerpen en over materialen. Daarnaast spelen vragen van medische, financiële, ethische en juridische aard een rol. Met de ergotherapeuten kwamen we tot de volgende hoofdvraag: Hoe maken we als ergotherapeuten DIY-technologie, zoals 3D-printen, tot een integraal onderdeel van onze praktijk om met onze cliënten tot maatwerk-hulpmiddelen te komen? Deze vraag wordt binnen de drie centra, in vier fasen (analyse, design/testen, implementatie, doorontwikkeling) opgepakt met actieonderzoek als centrale methode en een diversiteit aan kwalitatieve en kwantitatieve manieren van gegevensverzameling. Partners in deze projectaanvraag (revalidatie-professionals, kennisinstellingen, brancheorganisaties, cliëntenorganisaties en ondernemers) zijn overtuigd dat DIY-technologie meerwaarde biedt voor het aanbod aan hulpmiddelen en invloed heeft op de eigen regie en participatie van cliënten. Met ondersteuning van hun uitgebreide expertise wordt de nieuwe dienst beschreven en wordt een toolbox DIY-technologie ontwikkeld en geïmplementeerd. Ook wordt een database voor zelfgemaakte hulpmiddelen en een DIY-community gerealiseerd. Deze kennis wordt gebruikt in het onderwijs van ergotherapie, Healthcare Engineering en Communication and Multimedia-Design.
Green Hydra main scope is to improve policies from 10 regions of different types and levels - national, regional or local - to establish support initiatives and measures for opening the access of SMEs to green H2 development projects, from research programmes to development strategies, awareness-raising schemes, and pilot investments especially focused on involvement of SMEs across the whole hydrogen value chain, including R&D, engineering, manufacturing, consultancy, human resources upskilling and design.The specifc objectives are:- probing the conditions for using green H2 in the key sectors involving SMEs- identifying the potential key factors to activate the involvement of SMEs around the green H2 value chain- supporting for the creation of a production chain involving SMEs- developing new skills, knowledge and communication for green H2 for SMEs- easing SMEs access to fi nance in the fi eld of green H2- upscaling innovations for SMEs related to green H2 products and services
Brandweermensen lopen het meeste gevaar als ze onder tijdsdruk een gebouw moeten verkennen, of een brand moeten blussen terwijl de situatie nog niet goed kan worden overzien. Omvallende muren, instortende plafonds of gewoon gestruikeld over door de rook onzichtbare brokstukken leiden tot vermijdbare letsels of zelfs slachtoffers. Met name de inzet bij branden in stedelijke parkeergarages onder woontorens vormen een enorm risico. Het inzetten van onbemande, op afstand bestuurbare voertuigen voor verkenning en bluswerk is een oplossing die binnen de brandweer breed wordt gedragen. De brandweer moet deze innovatieve technologie echter zien te omarmen. Zij werken nu vanuit hun intuïtie en weten direct hoe te acteren op basis van wat zij waarnemen. Praktijkgericht onderzoek heeft echter uitgewezen dat scepsis over de inzet van blusplatforms bij incidenten plaats heeft gemaakt voor zeker vertrouwen. Een blusplatform, voorzien van juiste sensoren kan de Officier van Dienst (OVD) ondersteunen bij het nemen van een beslissing om al dan niet tot een ‘aanval’ over te gaan. Praktijktesten hebben echter laten zien dat de huidige blusplatforms nog niet optimaal functioneren om als volwaardig ‘teamlid’ te kunnen worden ingezet. Dit heeft enerzijds met technologische ontwikkelingen (sensoren en communicatieverbindingen) te maken, maar anderzijds moet de informatievoorziening (human-machine interfacing) naar de brandweer beter worden afgestemd. In dit project gaan Saxion, het instituut fysieke veiligheid, de universiteit Twente, het bedrijfsleven en vijf veiligheidsregio’s onderzoeken hoe en wanneer innovatieve blusplatforms op een intuïtieve manier kunnen worden ingezet door training én (kleine) productaanpassing zodat deze een volwaardig onderdeel kunnen zijn van het brandweerkorps. Een blusplatform kan letselschade en slachtoffers voorkomen, mits goed ingezet en vertrouwd door de mensen die daarvan afhankelijk zijn. Het vak van brandweer, als beroeps of vrijwilliger, is een van de gevaarlijkste die er is. Laten we er samen voor zorgen dat het iets veiliger kan worden.
