In dit essay wordt een boek van B. Buunk besproken. Buunk betoogd dat gedrag in organisaties voorkomt uit de oerdriften die de mens in zijn evolutie als groepsdier ontwikkeld heeft. Emans bespreekt de betekenis van het werk van Buunk voor het vakgebied HRM. De conclusie is dat HRM de menselijke oerdriften en hun consequenties nog wel eens over het hoofd ziet; dit betekent dat HRM kansen laat liggen.
