Van verpleegkundigen wordt verwacht dat zij de kwaliteit van hun zorgverlening objectief meten aan de hand van kwaliteitsindicatoren.
Het scoren van de kwaliteitsindicatoren ervaren veel verpleegkundigen als een last.
Deze meetlast wordt doorbroken wanneer verpleegkundigen weten en ervaren wat het nut is van een kwaliteitsindicator en wanneer zij de ruimte hebben om zelf te bepalen wanneer meten relevant is.
Ondertussen is het van belang om oog te hebben voor de niet of moeilijk meetbare kwaliteit van de verpleegkundige zorg, zoals bejegening, luisteren en observeren.
