De ‘postsecular’ age van Jürgen Habermas biedt meer terechte ruimte voor religieuze en levensbeschouwelijke pluriformiteit dan betogen voor een besloten secularisme en een levensbeschouwelijk besloten publieke ruimte van iemand als Paul Cliteur. Habermas sluit bovendien beter aan bij de realiteit: in alle grote publieke debatten lopen seculiere en religieuze argumenten en stellingnamen door elkaar heen. De tegenstelling tussen seculier en religieus bestaat niet en is een onbruikbaar frame.
Als fundamenteel grondrecht staat de vrijheid van meningsuiting voor een belangrijk burgerrecht dat zelfs centraal staat in de democratische rechtsstaat. In het actuele publieke debat wordt deze fundamentele vrijheid soms vervangen door een pleidooi voor een nieuwe publieke moraal die de rechten van minderheden inperkt.
De botsing tussen het Kamerlid Sylvana Simons (BIJ1) en de commissievoorzitter Ockje Tellegen, december 2021, vormt een treffende illustratie van het jaarthema van Wapenveld voor 2022. Simons beklaagde zich tijdens de vergadering van de Emancipatiecommissie over intimiderend gedrag van een commissielid. Zij had het woord niet en vroeg daarom ruimte voor een punt van orde waarin zij deze bejegening aan de kaak wilde stellen. De aanleiding tot dit jaarthema is het maatschappelijk beraad, of het ontbreken ervan, rond corona. De tegenstellingen rond corona werden door voor- en tegenstanders al gauw vertaald in elkaar diskwalificerende termen als wappies en complotdenkers enerzijds en naïef en de totalitaire staat gehoorzamende volgzame massa, schapen, anderzijds. Maar het kapotmaken van op zichzelf waardevolle debatten is aan de orde van de dag. Het beraad in de Emancipatiecommissie is hiervoor illustratief.
