Hogescholen en universiteiten trachten de maatschappij te ondersteunen door onder meer zorgprofessionals op te leiden conform ‘het moderne denken’ over ziekte en gezondheid. Dat is hun taak en verantwoordelijkheid. Zij doen dit door geregeld hun curriculum te vernieuwen zodat artsen en verpleegkundigen, als zij hun diploma hebben, klaar zijn voor de toekomst. Dat is zonder meer een nobel streven, maar welke keuze moeten deze curriculumontwikkelaars maken om dat te kunnen bewerkstelligen? Wat moet die moderne visie op de zorg zijn? Wat is de focus? Wat is de wens van de zorgvrager? Welke visies houden zorginstellingen erop na?
Steeds meer professionals in de zorg (verpleegkundigen, sociaal werkers en ggz agogen) doen een coming-out en kiezen voor professionele zelfonthulling om hun ervaringskennis als een aanvullende deskundigheid in te kunnen zetten (Boevink, 2017). Vooral opleidingen op het gebied van sociaal werk en de zorg bieden hiervoor een ingang. De zorgprofessional met ervaringsdeskundigheid is een relatief nieuw fenomeen waar momenteel onderzoek naar plaatsvindt. In het lopende praktijkgerichte onderzoek getiteld 'De bijdrage van Ervaringsdeskundigheid van professionals in de praktijk van zorg en welzijn' wordt onder leiding van Hogeschool Windesheim, Hogeschool Utrecht, VUMC in samenwerking met vijf zorginstellingen gedurende twee jaar samen opgelopen met 20 zorgprofessionals die hun ervaringsdeskundigheid verder ontwikkelen tot een professionele inzet. In dit artikel lichten wij een klein tipje van de sluier hoe SPV-en hiermee aan het werk zijn.
Het lectoraat Transmurale Ouderenzorg is onderdeel van het kenniscentrum ACHIEVE van de faculteit Gezondheid. ACHIEVE heeft ‘Complex Care’ als focus. De complexiteit van de acute zorg voor oudere patiënten, waarin samenwerking en coördinatie van essentieel belang zijn, sluit hier naadloos op aan.
