This open access book states that the endemic societal faultlines of our times are deeply intertwined and that they confront us with challenges affecting the security and sustainability of our societies. It states that new ways of inhabiting and cultivating our planet are needed to keep it healthy for future generations. This requires a fundamental shift from the current anthropocentric and economic growth-oriented social contract to a more ecocentric and regenerative natural social contract. The author posits that in a natural social contract, society cannot rely on the market or state alone for solutions to grand societal challenges, nor leave them to individual responsibility. Rather, these problems need to be solved through transformative social-ecological innovation (TSEI), which involves systemic changes that affect sustainability, health and justice. The TSEI framework presented in this book helps to diagnose and advance innovation and change across sectors and disciplines, and at different levels of governance. It identifies intervention points and helps formulate sustainable solutions for policymakers, administrators, concerned citizens and professionals in moving towards a more just and equitable society.
MULTIFILE
Dit boek geeft een antwoord op de vraag hoe sociale innovaties invulling kunnen geven aan de duurzaamheidstransitie cq. de zoektocht naar een natuurlijk sociaal contract. De relatie tussen burger, samenleving en overheid, en daarbij behorende rechten en plichten, is de kern van een sociaal contract en vormt de basis van onze moderne democratie. Maar de complexe uitdagingen van de 21ste eeuw vereisen een transitie richting een nieuw, Natuurlijk Sociaal Contract dat de relatie tussen de mens en zijn sociale en natuurlijke leefomgeving herstelt. Zonder deze omwenteling zal van structureel duurzame oplossingen weinig terechtkomen. Een Natuurlijk Sociaal Contract gaat over de inrichting en organisatie van een duurzame samenleving, maar dit vergt een noodzakelijke transitie: van onze huidige benadering waarin de individuele mens en economische groei centraal staan, naar een meer ecocentrisch en regeneratief model. Daarmee kunnen we onze samenleving en onze planeet gezond houden, ook voor toekomstige generaties. Dat vergt van elk individu, gezin, bedrijf of organisatie een transitie van ego-bewustzijn naar eco-bewustzijn. Elke sociale innovatie die de impact heeft van een doorbraak- of systeeminnovatie binnen de duurzaamheidstransitie, levert een belangrijke bijdrage aan dit natuurlijk sociaal contract.
This article shows that business ethics is not capable of explaining the responsibility of limited organized collectives such as chains, sectors and industries. The responsibility of the pharmaceutical industry to make AIDSblockers available for patients in Africa is an example of such a sector responsibility. By using system theory it is possible to understand responsibility at the level of a social system. The Integrative Social Contract Theory has been extended to determine this system’s responsibility.
MULTIFILE
The main aim of KiNESIS is to create a Knowledge Alliance among academia, NGOs, communities, local authorities, businesses to develop a program of multidisciplinary activities in shrinking areas with the aim of promoting and fostering ideas, projects, workforce, productivity and attractiveness. The problems affecting peripheral territories in rural or mountain areas of the interior regions, compared to small, medium or large population centres and large European capitals, are related to complex but clear phenomena: the emigration of young generations, abandonment and loneliness of elderly people, the loss of jobs, the deterioration of buildings and land, the closing of schools and related services, the disappearance of traditions and customs, the contraction of local governments, which in absence of adequate solutions can only generate worse conditions, leading to the abandonment of areas rich in history, culture and traditions. It is important that these communities - spread all over Europe - are not abandoned since they are rich in cultural traditions, which need to be preserved with a view to new developments, intended as "intelligent" rebirth and recovery.The focus of KiNESIS is to converge the interest of different stakeholders by recalling various skills around abandoned villages to make them "smart" and "attractive".Keeping in mind the triangular objectives of cooperation and innovation of research, higher education and business of the Knowledge Alliance action, the project aims are: i) revitalising depopulated areas by stimulating entrepreneurship and entrepreneurial skills; ii) creating local living laboratories, shared at European level, in which the exchange of knowledge, best practices, experiences can help promote social inclusion and entrepreneurial development;iii) experimenting new, innovative and multidisciplinary approaches in teaching and learning; iv) facilitating the exchange, flow and co-creation of knowledge at a local and global level.
In de samenleving wordt dagelijks schriftelijk en digitaal gecommuniceerd met burgers om ze te informeren, te betrekken en aan te zetten tot participatie. Helaas heeft ten minste 18 % van alle Nederlanders moeite met het begrijpen van alledaags taalgebruik en nog meer met de taal gebruikt door de overheid, publieke sector en hulpverlening. Moeilijk taalgebruik en een afstandelijke toon hebben een uitsluitende werking en vergroten de kloof tussen professionals en burgers: cliënten begrijpen hun eigen zorgplan niet, huurcontracten worden verkeerd geïnterpreteerd, financiële voordelen worden misgelopen. Burgers haken af, voelen zich niet verbonden en ervaren problemen omdat ze de ingewikkelde samenleving niet kunnen bijbenen. Professionals in verschillende sectoren vinden het problematisch dat veel mensen waarmee zij samenwerken hen niet begrijpen of zich niet fijn bejegend voelen. Hun taalboodschappen sluiten onvoldoende aan en zetten niet aan tot adequaat handelen waardoor professionals niet bereiken wat ze willen bereiken met burgers en deze laatsten voordelen mislopen en zelfs, nadelen ondervinden. Taalboodschappen dienen zo geformuleerd dat burgers deze begrijpen, zich verbonden voelen en zelfstandig tot handelen kunnen komen, zonder dat dit leidt tot aanvullende hulpvragen of negatieve emoties. Dit leidt tot de centrale onderzoeksvraag: Op welke wijze kunnen professionals begrijpelijke taal in schriftelijke en digitale communicatie met burgers hanteren en duurzaam inzetten binnen verschillende maatschappelijke domeinen ? Drie hogescholen onderzoeken via een participatief actieonderzoek in 3 werkpakketten met professionals én burgers in de publieke sector, zorg,- en welzijnsorganisaties hoe professionals taalboodschappen kunnen versterken in begrijpelijke taal die (1) acceptabel is voor burgers, (2) professionals en burgers verbindt om gezamenlijk tot betekenis te komen en (3) burgers versterkt in eigen regie en kracht waardoor zij handelingsopties zien. Het project ‘Nu begrijp ik je! (en doe ik mee)’ wil bijdragen aan een inclusieve samenleving doordat professionals begrijpelijke taal hanteren met burgers in verschillende contexten.
This project researches risk perceptions about data, technology, and digital transformation in society and how to build trust between organisations and users to ensure sustainable data ecologies. The aim is to understand the user role in a tech-driven environment and her perception of the resulting relationships with organisations that offer data-driven services/products. The discourse on digital transformation is productive but does not truly address the user’s attitudes and awareness (Kitchin 2014). Companies are not aware enough of the potential accidents and resulting loss of trust that undermine data ecologies and, consequently, forfeit their beneficial potential. Facebook’s Cambridge Analytica-situation, for instance, led to 42% of US adults deleting their accounts and the company losing billions. Social, political, and economic interactions are increasingly digitalised, which comes with hands-on benefits but also challenges privacy, individual well-being and a fair society. User awareness of organisational practices is of heightened importance, as vulnerabilities for users equal vulnerabilities for data ecologies. Without transparency and a new “social contract” for a digital society, problems are inevitable. Recurring scandals about data leaks and biased algorithms are just two examples that illustrate the urgency of this research. Properly informing users about an organisation’s data policies makes a crucial difference (Accenture 2018) and for them to develop sustainable business models, organisations need to understand what users expect and how to communicate with them. This research project tackles this issue head-on. First, a deeper understanding of users’ risk perception is needed to formulate concrete policy recommendations aiming to educate and build trust. Second, insights about users’ perceptions will inform guidelines. Through empirical research on framing in the data discourse, user types, and trends in organisational practice, the project develops concrete advice - for users and practitioners alike - on building sustainable relationships in a resilient digital society.
