Over de valkuilen van het perfectionisme toegepast op het op de arbitrage in de sportsector
Twitter is onder de Nederlandse topsporters aan een opmars bezig. Toch komt er regelmatig een verhaal bovendrijven waarbij het helemaal mis gaat. Vooral Ryan Babel weet de gemoederen goed bezig te houden. Eerder moest hij stoppen met twitter toen hij door de club een verbod kreeg opgelegd, omdat hij de trainer bekritiseerde. Inmiddels is hij weer begonnen en hangt hem meteen een schorsing boven het hoofd wegens kritiek op scheidsrechter Howard Webb. Aan het begin van dit jaar was het Ajacied Gregory van der Wiel die veel negatieve publiciteit scoorde naar aanleiding van zijn tweets. Destijds schreef ik in een blog dat dit kinderziekten zijn en dat er wel degelijk sprake kan zijn van toegevoegde waarde voor sporter een sportorganisatie. Ook in het bedrijfsleven gaat het wel eens mis, zoals bij de Drentse politiechef die herhaaldelijk in de fout is gegaan en zelfs werd ontslagen. In plaats van twitterverboden lijkt het mij beter om individuele misstanden aan te pakken en ondertussen zoeken naar antwoord op de vraag: hoe kan Twitter van meerwaarde zijn voor een topsporter?
LINK
Nederland is het enige land in Europa waar nieuwe wetten niet door de rechter aan de Grondwet worden getoetst. Om misstanden zoals het Toeslagenschandaal te voorkomen wil NSC, de partij van Pieter Omtzigt, dat Nederland een constitutioneel hof krijgt. Is dat een goed idee?
LINK
