Background: Despite increasing shortages of highly educated community nurses, far too few nursing students choose community care. This means that a strong societal problem is emerging that desperately needs resolution.Objectives: To acquire a solid understanding of the causes for the low popularity of community care by exploring first-year baccalaureate nursing students' perceptions of community care, their placement preferences, and theassumptions underlying these preferences.Design: A quantitative cross-sectional design.Settings: Six universities of applied sciences in the Netherlands.Participants: Nursing students in the first semester of their 4-year programme (n =1058).Methods: Data were collected in September–December 2014. The students completed the ‘Scale on Community Care Perceptions’ (SCOPE), consisting of demographic data and three subscales measuring the affective componentof community care perception, perceptions of a placement and a profession in community care, and students' current placement preferences. Descriptive statistics were used.Results: For a practice placement, 71.2% of first-year students prefer the general hospital and 5.4% community care, whereas 23.4% opt for another healthcare area. Students consider opportunities for advancement and enjoyable relationships with patients as most important for choosing a placement. Community care is perceived as a ‘low-status-field’ with many elderly patients, where students expect to find little variety in caregiving and few opportunities for advancement. Students' perceptions of the field are at odds with things they believe to be important for their placement.Conclusion: Due to misconceptions, students perceive community care as offering them few challenges. Strategies to positively influence students' perceptions of community nursing are urgently required to halt thedissonance between students' preference for the hospital and society's need for highly educated community nurses.
Medewerkers van provincies krijgen in hun werk veelal te maken met agressie en geweld door externen. Voor provincies is het van belang om de ervaringen met agressie en geweld te registreren zodat op organisatieniveau een beeld verkregen wordt van de aard en omvang van agressie. De verkregen inzichten kunnen worden benut bij het maken van beleid. Ondanks de bekendheid die provincies aan het melden van agressie geven, worden er weinig meldingen van agressie bij de leidinggevende gedaan en worden er weinig meldingen geregistreerd. De vraag van het A&O-fonds, die speciaal voor dit doeleinde het Provinciaal Agressie Registratiesysteem (PAR) ontwikkeld heeft, is waarom er weinig meldingen en registraties worden gedaan. Van een ideale situatie zou sprake zijn, wanneer men uit zou kunnen gaan van de vooronderstelling “geen bericht, goed bericht”. In dat geval zouden alle agressie-incidenten worden gemeld en zou een gering aantal meldingen en registraties betekenen dat er weinig agressie voorkomt. Uit eerder onderzoek blijkt dat dit uitgangspunt niet op gaat en dat er sprake is van onder-registratie als gevolg van een geringe meldingsbereidheid. Een vraag is dan ook hoe de bereidheid om incidenten te melden bevorderd kan worden. Om in kaart te brengen waarom medewerkers wel of niet melden, en om er achter te komen hoe de meldingsbereidheid bevorderd kan worden, is bij de provincie Groningen en Drenthe een internet-enquête gehouden onder medewerkers en leidinggevenden van afdelingen die in contact komen met externen. Vervolgens zijn er in beide provincies interviews met medewerkers en leidinggevenden afgenomen.
Door de extramuralisering van de gezondheidszorg wordt steeds meer verpleegkundige zorg verleend buiten de instellingen. Ondanks deze ontwikkeling heeft ongeveer tachtig procent van de studenten hbo-verpleegkunde een voorkeur voor het ziekenhuis, wat bijdraagt aan de tekorten op de arbeidsmarkt in de wijk. Uit een door de auteurs uitgevoerd groot surveyonderzoek naar beelden over wijkverpleegkunde en werkveldvoorkeuren van eerstejaars-hbo-v-studenten, eerder gepubliceerd in OenG 3-2018, bleek dat studenten de uitdagingen die verpleegkunde in de wijk biedt onderschatten. Met deze informatie ontwikkelde de opleiding verpleegkunde van de Hogeschool van Amsterdam een integrale aanpak om misconcepties over wijkverpleegkunde tegen te gaan, in de hoop de beeldvorming positiever te maken. Dit artikel beschrijft de vormgeving van het curriculum-herontwerp en het effect dat dit heeft op de beeldvorming en stagevoorkeuren van de studenten die in 2018 op dit onderwijs afstudeerden.
MULTIFILE
