Schisis is een congenitale aandoening die voorkomt met een gemiddelde prevalentie van 1.7 per 1000 levendgeborenen. De aandoening gaat gepaard met een atypisch gelaat, gehoorproblemen, malocclusies en spraakstoornissen. De aanwezigheid van spraakstoornissen wordt onder meer beïnvloed door het tijdstip van chirurgische sluiting. In het CoRSU ziekenhuis te Oeganda gaat de voorkeur uit naar een synchrone lip- en palatoplastiek vóór de leeftijd van 6 maanden. Zodoende wordt een sluiting van de gehele schisis verzekerd en vermindert de kans op malnutritie en sterven. Toch melden sommige patiënten zich voor het eerst op latere leeftijd aan in het ziekenhuis. Informatie omtrent de spraakresultaten en de tevredenheid met uiterlijk en specifieke lichaamsfuncties waren tot nog toe niet beschikbaar voor deze Oegandese schisispopulatie. Bovendien onderzochten slechts weinig studies systematisch de spraak en oudertevredenheid na gelijkaardige chirurgische benaderingen. Gezien het toegenomen belang van goede spraak- en tevredenheidsresultaten na een chirurgische behandeling van schisis, werd binnen een samenwerking tussen VLIR-UOS, de Universiteit Gent, CoRSU en Mbarara University een onderzoeksproject gestart met als doel de spraak en tevredenheid met het uiterlijk en specifieke lichaamsfuncties te onderzoeken bij Oegandese schisispatiënten. In dit artikel zal de inhoud van dit onderzoeksproject verder worden toegelicht.
Rationale: In this study, we aimed to explore how dietitians’ history-taking questions function during dietary counseling of clients with malnutrition (risk). Fruitful functioning of history-taking questions during the problem identification phase is crucial for dietitians to develop a client-centered dietary treatment plan.Methods: Using discursive psychology, we analyzed the problem identification phase of recorded dietitian-client conversations of 7 dietitians and 17 clients. Discursive psychology is a qualitative, inductive methodology that is used to analyze real-life conversations. Discursive psychology focuses on how descriptions in talk (including wording, intonation, pauses, non-verbal behavior) accomplish actions such as presenting oneself in a particular way.Results: Our analysis shows how, in response to dietitians’ history-taking questions, clients repeatedly demonstrate that they have already made some effort to self-help. Typically, these history-taking questions presume some biopsychosocial factor as the cause of the dietary problems discussed. In response, clients show they already started to eat extra, closely monitored their body weight, and tried to eat despite having no appetite. In addition, clients account for the absence of efforts by claiming various kinds of inability, such as facing difficulties in preparing food for oneself or by questioning whether their underlying medical condition caused the diet-related problem in the first place.Conclusion: This study shows that history-taking questions not only elicit answers with factual information but also evoke clients’ self-presentations. Responses from dietitians show little attention to the relevance of these self-presentations,while clients treat self-help as a normative requirement to demonstrate they have done everything they can before they sought professional help. To optimize the problem identification phase, we suggest that in addition to conversationaltechniques dietitians could increase their attention to clients’ actions performed.
