A previous study found a variety of unusual sexual interests to cluster in a five-factor structure, namely submission/masochism, forbidden sexual activities, dominance / sadism, mysophilia, and fetishism (Schippers et al., 2021). The current study was an empirical replication to examine whether these findings generalized to a representative population sample. An online, anonymous sample (N = 256) representative of the Dutch adult male population rated 32 unusual sexual interests on a scale from 1 (very unappealing) to 7 (very appealing). An exploratory factor analysis assessed whether similar factors would emerge as in the original study. A subsequent confirmatory factor analysis served to confirm the factor structure. Four slightly different factors of sexual interest were found: extreme, illegal and mysophilic sexual activities; light BDSM without real pain or suffering; heavy BDSM that may include pain or suffering; and illegal but lower-sentenced and fetishistic sexual activities. The model fit was acceptable. The representative replication sample was more sexually conservative and showed less sexual engagement than the original convenience sample. On a fundamental level, sexual interest in light BDSM activities and extreme, forbidden, and mysophilic activities seem to be relatively separate constructs.
A construction method is given for all factors that satisfy the assumptions of the model for factor analysis, including partially determined factors where certain error variances are zero. Various criteria for the seriousness of indeterminacy are related. It is shown that B. F. Green's (1976) conjecture holds: For a linear factor predictor the mean squared error of prediction is constant over all possible factors. A simple and general geometric interpretation of factor indeterminacy is given on the basis of the distance between multiple factors. It is illustrated that variable elimination can have a large effect on the seriousness of factor indeterminacy. A simulation study reveals that if the mean square error of factor prediction equals .5, then two thirds of the persons are "correctly" selected by the best linear factor predictor. (PsycINFO Database Record (c) 2009 APA, all rights reserved)
MULTIFILE
Cybercrime – en daarmee cybersecurity – is een groot maatschappelijk probleem. De criminologische bestudering van cybercrime staat nog in de kinderschoenen. Het is echter niet alleen noodzakelijk om fundamenteel wetenschappelijk onderzoek uit te voeren (‘de lange termijn’), maar ook om met de praktijk de acute problemen en uitdagingen van vandaag en morgen te onderzoeken. Het merendeel van het onderzoek op dit gebied – en dan heb ik het over zowel fundamenteel wetenschappelijk als praktijkgericht onderzoek – komt tot nu toe uit de hoek van de technische wetenschappen. Technologie speelt natuurlijk ook een belangrijke rol bij cyberincidenten, maar we hebben het over mensen die cyberaanvallen uitvoeren, mensen die – wetend of onwetend – meewerken aan die aanvallen, mensen die slachtoffer worden en mensen die zich bezighouden met het tegenhouden van cyberaanvallen. Empirisch onderzoek naar de menselijke factor bij cybercrime en cybersecurity is schaars. De onder mijn redactie recent uitgebrachte onderzoeksagenda ‘The human factor in cybercrime en cybersecurity’ maakt dit helder.1 In die onderzoeksagenda zijn tientallen onderwerpen geïdentificeerd waar de komende jaren onderzoek naar moet worden gedaan omdat basale kennis ontbreekt. Tegelijkertijd zit het werkveld te springen om bruikbare kennis over manieren om zich te beschermen tegen cyberaanvallen. Dat laatste is iets wat we zeker gemerkt hebben het afgelopen jaar. Al voor de officiële start van het lectoraat Cybersecurity in het midden- en kleinbedrijf (mkb) stroomden de verzoeken binnen van gemeenten, brancheorganisaties en bedrijven om gezamenlijk onderzoek te doen. Dit is dan ook de reden dat we, ondanks dat het lectoraat nog geen jaar geleden is ingesteld, al flink wat onderzoeken voor en met de praktijk uitvoeren. De constatering dat onderzoek naar de menselijke factor binnen cybercrime en cybersecurity nog in de kinderschoenen staat terwijl er een grote vraag is naar evidence-based praktisch toepasbare kennis, is de reden dat De Haagse Hogeschool (HHs) en het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) de handen ineengeslagen hebben voor de totstandkoming van dit lectoraat. Zowel De HHs als het NSCR hebben cybersecurity en cybercrime al enkele jaren geleden als prioriteit benoemd en hebben elk afzonderlijk onderzoeksprogramma’s op dit gebied. Voor De HHs geldt dat onderzoeken toepassingsgericht moeten zijn en dat de nieuwste onderzoeksmethoden en -technieken moeten worden toegepast om hoogwaardige producten op te leveren. Voor het NSCR geldt dat onderzoeken ook fundamentele kennis moeten opleveren. Het is echter steeds duidelijker dat bij onderzoek naar cybercrime en cybersecurity het beste van beide werelden nodig is. Het lectoraat heeft dan ook de nadrukkelijke opdracht deze twee onderzoeksprogramma’s te verbinden. Ik zal in deze inleiding een beknopte schets geven van de onderzoeksprogramma’s van deze organisaties en van de toekomstige onderzoeken binnen het lectoraat. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/rutgerleukfeldt/
The pace of technology advancements continues to accelerate, and impacts the nature of systems solutions along with significant effects on involved stakeholders and society. Design and engineering practices with tools and perspectives, need therefore to evolve in accordance to the developments that complex, sociotechnical innovation challenges pose. There is a need for engineers and designers that can utilize fitting methods and tools to fulfill the role of a changemaker. Recognized successful practices include interdisciplinary methods that allow for effective and better contextualized participatory design approaches. However, preliminary research identified challenges in understanding what makes a specific method effective and successfully contextualized in practice, and what key competences are needed for involved designers and engineers to understand and adopt these interdisciplinary methods. In this proposal, case study research is proposed with practitioners to gain insight into what are the key enabling factors for effective interdisciplinary participatory design methods and tools in the specific context of sociotechnical innovation. The involved companies are operating at the intersection between design, technology and societal impact, employing experts who can be considered changemakers, since they are in the lead of creative processes that bring together diverse groups of stakeholders in the process of sociotechnical innovation. A methodology will be developed to capture best practices and understand what makes the deployed methods effective. This methodology and a set of design guidelines for effective interdisciplinary participatory design will be delivered. In turn this will serve as a starting point for a larger design science research project, in which an educational toolkit for effective participatory design for socio-technical innovation will be designed.
Social enterprises (SEs) can play an important role in addressing societal problems. SEs are businesses whose primary objective is to generate social impact (e.g. well-being, social wealth and cohesion, and ecology) through a market-based model. SEs achieve this through a hybrid business model, trading-off financial and social value creation objectives. SEs typically face higher costs, for example because of ethical sourcing principles and/or production processes centering around the needs of workers who are vulnerable or hard-to-employ. This results in SEs’ struggling to scale-up due to their relatively costly operating model. Traditional management techniques are not always appropriate, as they do not take into account the tensions between financial and social value creation objectives of SEs. Our project examines how continuous improvement, and in particular the philosophy and tools of Lean can be harnessed to improve SEs competitiveness. Lean organizations share many values with SEs, such as respect for people, suggesting a good fit between the values and principles of Lean and those of SEs. The consortium for this project is a cooperation between the research groups Improving Business and New Marketing of the Center of Expertise Well-Being Economy and New Entrepreneurship and the minor Continuous Improvement of AVANS Hogeschool, and the SME companies Elliz in Company and Ons Label. The project consists of two phases, an exploratory phase during which the question “in what ways can the philosophy and tools of Lean be used by Social Enterprises?” will be addressed. Interviews and focus groups will be conducted with multiple SEs (not only partners). Participant observation will be conducted by the students of the minor Continuous Improvement at the partner SEs. During the second phase, the implementation of the identified principles and tools will be operationalized through a roadmap. Action research will be conducted in cooperation with the partner SEs.
