The ability to consume food and to take pleasure in eating is an essential part of life. For people with stroke, eating difficulties are frequent. A phenomenological perspective of stroke survivors' experience of eating difficulties exceeding the acute stroke event and in-hospital rehabilitation is missing.
LINK
Background:More than 40% of the obese population suffer from emotional eating behaviour. They give in to overeating, because they lack effective coping strategies for negative emotions. Our studies explored the opportunities for helping emotional eaters with a virtual coach. Therefore the objective of this study was to identify preferences for coaching strategies for emotional eaters applicable in a personal virtual coach environment. Three different coaching strategies were tested: a validating, a focus-on-change, and a dialectical.Methods:Instruments: Vignettes, reflecting two most relevant situations for emotional eaters: 1. having food cravings experiencing negative emotions. 2. having given into overeating experiencing feelings of low self-esteem; DEBQ.Applied Design: 2 situations x 3 coaching strategies. Participants: 71 female emotional eaters (age mean 44, range 19-70) with high scores on the DEBQ (mean 3,6) with eventual overweight (mean BMI 30,2, range 18-45); recruited via dietist practices), were randomly assigned to the conditions and were asked how they would encounter and react to the presented coaching strategies. Data is obtained by thematic analyses.Findings:Qualitative results showed that emotional eaters clearly preferred dialectical coaching in both conditions. Although this preference is expressed for craving and overeating situations, the other coaching strategies were differently evaluated for both conditions. Our study showed emotional eaters have not only differences in preferences for coaching strategies, they are in different stages of knowledge about emotion regulation.Discussion:Design of the virtual coach should be based on integration of the validation and focus-on-change into dialectical coaching strategies as preferred by emotional eaters and has to tailor to the different stages of self-knowledge about emotion regulation.
Om de kans op overleven en kwaliteit van leven bij kinderkanker te verhogen, is het essentieel dat kinderen goed blijven eten en bewegen tijdens de behandeling. Passende interventies zijn niet beschikbaar, terwijl beroepsprofessionals daar wel behoefte aan hebben. Het ontwerpen, implementeren en evalueren van dergelijke interventies is ingewikkeld. Ten eerste is het ziektebeeld heel divers en ten tweede moeten veel stakeholders met zo’n interventie kunnen en willen werken. Participatief ontwerpen kan een oplossing bieden om interventies te ontwerpen binnen een complex systeem als de kinderoncologie. Daarom initieerden onderzoekers van Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) en onderzoekers van het lectoraat Co-design van Hogeschool Utrecht– samen met diverse partners – in 2014 het onderzoeksproject Participatief Ontwerpen voor KinderOncologie (POKO). De rode draad in het project: het in co-design ontwerpen van voedings- en bewegingsinterventies. Kennis en ervaring op het gebied van een participatieve ontwerpaanpak combineerden we met kennis en ervaring rond voeding en bewegen bij de zorgpartners. Met succes, gezien diverse innovatieve interventies en mooie nieuwe vormen van interdisciplinaire samenwerking. In deze Top-Up zoomen wij in op één van de spin-offs van POKO: de Reis van 5, bedoeld om kinderen met eetproblemen op een positieve manier met eten in aanraking te laten komen en stress bij ouders te reduceren. Deze interventie werd initieel ontwikkeld voor kinderen met kanker, maar al snel bleek dat ook andere doelgroepen behoefte hebben aan een interventie om eetproblemen in de thuissituatie aan te pakken. Het Voedingscentrum bevestigt dat een praktische interventie nu ontbreekt. Sinds eind 2015 richten de ontwikkelaars van het spel zich daarom ook op kinderen met andere ziekten en ogenschijnlijk gezonde kinderen met eetproblemen. De potentie van het spel is al op velerlei manieren erkend. Zo heeft de Reis van 5 de gouden SpinAward Young Talent, de publieksprijs van de Ureka Mega Challenge, en de Rabobank Starter van het kwartaal op haar naam mogen schrijven en heeft het een SIA RAAK Take-Off subsidie ontvangen. In september 2017 is de Reis van 5 erkend als “goed onderbouwde interventie” door de RIVM Centrum Gezond Leven (CGL) Interventiedatabase. Voorwaarde voor deze erkenning was dat de werkingsmechanismen van het spel aannemelijk gemaakt konden worden. Mede met behulp van gedragswetenschappelijke expertise van het lectoraat Communicatie in het Publieke Domein van Hogeschool Utrecht, is het veronderstelde model van de werking van het spel opgesteld. Dit model stelt dat de (gezins)omgeving van groot belang is voor gedragsverandering, met name via juiste vaardigheden en toegenomen eigen-effectiviteit. Hoewel het model voldoende overtuigend was om de Reis van 5 op te nemen in de Interventiedatabase, zijn de werkingsmechanismen nog slechts aannames. Voorgaand onderzoek richtte zich vooral op inbedding in de dagelijkse praktijk, waardoor de werkingsmechanismen onderbelicht bleven. In dit Top-Up project ligt de focus op hoe en waarom het spel precies werkt, oftewel op het transparant maken van de ‘black box’ die de enthousiast ontvangen Reis van 5 nu is.
