Cervical spinal manipulations (CSM) are frequently employed techniques to alleviate neck pain and headache. Minor and major complications following CSM have been described, though clear consensus on definition and the classification of the complications had not yet been achieved. As a result, incidence rates may be underestimated. The aim of this study was to develop a consensus-based classification of adverse events following cervical spinal manipulations which has good feasibility in clinical practice and research. Design: A three round Delphi-study. Medical specialists, manual therapists, and patients (n=30) participated in an online survey. In Round 1, participants were invited to select a classification system of adverse events. Potential complications were inventoried and detailed in accordance with the ICF and the ICD-10. In Round 2, panel members categorized the potential complications in their selected classification. During the third round, it was inquired of the participants whether they concurred with the answer of the majority of participants. Results: Thirty four complications were defined. Consensus was achieved for 29 complications for all durations [hours, days, weeks]. For the remaining five complications, consensus was reached for two of the three durations [hours, days, weeks]. Conclusions: A consensus-based classification system of adverse events after cervical spinal manipulation was developed which comprises patients’ and clinicians’ perspectives and has only a small number of categories. The classification system includes a precise description of potential adverse events and is based on international accepted classifications (ICD-10 and ICF). This classification system may be useful for utilization in both clinical practice and research.
Cervical spinal manipulations (CSM) are frequently employed techniques to alleviate neck pain and headache. Minor and major complications following CSM have been described, though clear consensus on definition and the classification of the complications had not yet been achieved. As a result, incidence rates may be underestimated. The aim of this study was to develop a consensus-based classification of adverse events following cervical spinal manipulations which has good feasibility in clinical practice and research. Design: A three round Delphi-study. Medical specialists, manual therapists, and patients (n=30) participated in an online survey. In Round 1, participants were invited to select a classification system of adverse events. Potential complications were inventoried and detailed in accordance with the ICF and the ICD-10. In Round 2, panel members categorized the potential complications in their selected classification. During the third round, it was inquired of the participants whether they concurred with the answer of the majority of participants. Results: Thirty four complications were defined. Consensus was achieved for 29 complications for all durations [hours, days, weeks]. For the remaining five complications, consensus was reached for two of the three durations [hours, days, weeks]. Conclusions: A consensus-based classification system of adverse events after cervical spinal manipulation was developed which comprises patients’ and clinicians’ perspectives and has only a small number of categories. The classification system includes a precise description of potential adverse events and is based on international accepted classifications (ICD-10 and ICF). This classification system may be useful for utilization in both clinical practice and research.
In a participatory style, various types of policy-relevant actors participate and communicate actively during the process of analysis, although the objectives and nature of participation can differ extensively from case to case. The consensus conference has attracted great interest from policy analysts, technology assessment (TA) institutions, and technology policy makers in Europe. The management of complex policy problems is determined by three strategic needs. Policy analysis requires: knowledge management, process management, and network management. The flow of policy-relevant information can be portrayed from the initiator via the policy analyst to the relevant societal stakeholders or participants. The consensus conference is a method to establish active public participation and consultation in science and technology. The interest in consensus conferences by organisations and institutions outside Denmark may partly be explained by developments in science and technology policy in Europe. Human genetics research has been the subject of TA in many countries such as Denmark, the UK and the United States.
The results will be consensus between departments of physiotherapy universities of allied health care about learning outcomes CommunicationThere is no consensus between Dutch Physiotherapy departments on learning outcome of bachelors
De toename en verspreiding van fake nieuws is een thema dat internationaal veel aandacht krijgt. Online informatiemanipulatie zou de verkiezingen in maar liefst 18 landen negatief beïnvloed hebben. In welke mate laten we ons beïnvloeden door desinformatie en welke strategieën helpen om weerbaarder te worden? Binnen academische kringen heerst er verdeeldheid over het effect van gemanipuleerde informatie op het gedrag. Wel heerst er consensus over het feit dat het bevorderen van digitale geletterdheid cruciaal is om de weerbaarheid tegen desinformatie te verhogen. In Nederland hebben journalistiek-educatieve organisaties DROG en het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid afgelopen jaren een innovatief educatief aanbod voor diverse doelgroepen ontwikkeld gericht op het bevorderen van die digitale weerbaarheid. Zo is o.a. een game ontwikkeld, waarbij jongeren bewust fake nieuws maken om zo de werkingsmechanismen ervan te doorgronden. De game leunt op de inoculatie theorie (McGuire, 1961a, 1961b), die ervan uitgaat dat de toediening van het (nepnieuws)virus resulteert in meer antistoffen, en dus hogere weerbaarheid. Recent onderzoek door Roozenbeek en Van der Linden (2019) geeft bewijslast voor deze theorie en wijst op de positieve effecten van gamificatie. Gesteund door inzichten uit de gedragswetenschappen willen we in dit project nader onderzoeken welke interventies effectief zijn voor het verhogen van de digitale weerbaarheid tegen desinformatie bij jongeren tussen de 15 en 18 jaar. Deze doelgroep opgegroeid in het digitale tijdperk zou namelijk steeds meer moeite hebben om echt van nep te onderscheiden (Wineburg, S., McGrew, S., Breakstone, Joel and Ortega, T, 2016). Op basis van real life casestudies van DROG en het Instituut voor Beeld en Geluid zullen we een drietal interventie-strategieën testen bij de doelgroep jongeren (leeftijd 15 jaar tot 18) om zo meer gefundeerde inzichten te genereren over de effectiviteit van het aanbod en inzichten te genereren over het mogelijk verbeteren en aanscherpen daarvan.
De idiopathische klompvoet is een belangrijke aangeboren orthopedische aandoening waarvan de behandeling de laatste jaren sterk is gewijzigd. Bij een klompvoet is er sprake van een combinatie van vier kenmerken: adductie van de voet, equinus (spitsstand), cavus (holvoet) en varus (achtervoet wijst naar binnen) (Ponseti, 2008). De precieze incidentie van klompvoeten in Nederland is nog niet bekend omwille van het ontbreken van een landelijk registratiesysteem, maar waarschijnlijk worden er jaarlijks tussen de 150 en 250 kinderen per jaar met één of twee klompvoeten geboren worden (Kamp et al., in prep; Wallander et al., 2006). Niet behandelde klompvoeten leiden tot ernstige deformiteiten, functionele beperkingen en pijn (Gray et al., 2014). Op basis van de beschikbare literatuur en consensus binnen de werkgroep voor de Richtlijn primaire idiopathische klompvoet (NOV, 2014) is de Ponseti methode de vastgestelde behandeling voor idiopathische klompvoeten (Besselaar et al., submitted; NOV, 2014). Ook vermeld deze richtlijn dat er op dit moment bij de primaire behandeling van de klompvoet in het eerste levensjaar van de patiënt geen rol voor de kinderfysiotherapie of de orthopedische schoentechnoloog is, omdat wetenschappelijk bewijs daarvoor ontbreekt. Bij oudere patiënten en relapse klompvoeten zou de kinderfysiotherapeut en de orthopedische schoentechnoloog echter een belangrijke rol kunnen spelen bij de vervolgbehandeling en revalidatie na een eventuele operatie. Om dit mogelijk te maken is een vroegtijdige detectie van de relapse klompvoet van cruciaal belang. Door in een vroeg stadium problemen op te sporen is de kans groter dat hier met een niet-operatieve behandeling (bijvoorbeeld gipsen, fysiotherapie) succes behaald kan worden. Drie dimensionele gangbeeldanalyses lijken uitermate geschikt om functionele problemen rondom de klompvoet vroegtijdig op te sporen. Deze studie zal met behulp van uitgebreide gangbeeldanalyses enerzijds een beter inzicht geven in de factoren die gelinkt zijn met relapse klompvoet als ook een vroegtijdige detectie van die relapse mogelijk maken.
