Purpose: This is a position paper describing the elements of an international framework for assistive techhnology provision that could guide the development of policies, systems and service delivery procedures across the world. It describes general requirements, quality criteria and possible approaches that may help to enhance the accessibility of affordable and high quality assistive technology solutions. Materials and methods: The paper is based on the experience of the authors, an analysis of the existing literature and the inputs from many colleagues in the field of assistive technology provision. It includes the results of discussions of an earlier version of the paper during an international conference on the topic in August 2017. Results and conclusion: The paper ends with the recommendation to develop an international standard for assistive technology provision. Such a standard can have a major impact on the accessibility of AT for people with disabilities. The paper outlines some the key elements to be included in a standard.
Assistive Technology (AT) is any technology that supports people with functional difficulties to perform their daily activities with less difficulty and/or obstruction, thus contributing to a more fulfilling life. This refers to people of all ages and to all kinds of functional limitations, either permanent or temporary. Assistive products can be traditional physical products, such as wheelchairs, eyeglasses, hearing aids, or prostheses, but they can also be special input devices, care robots, computers with accessible software, apps for smartphones, home automation solutions, virtual realities, etc. It is essential to understand that AT involves more than just familiar products, and that it also includes knowledge about the personalized selection of appropriate solutions, provisions, and services, as well as the training of all parties involved, the measurement of outcomes and impacts, awareness of ethical issues, etc.
Recalling that a majority of those who need assistive technology do not have access to it, and that this has a significant impact on the education, livelihood, health and well-being of individuals, and on families, communities and societies, Member States adopted a resolution on Improving access to assistive technology during the 71st World Health Assembly in May 2018. Among other mandates, Member States requested the Director-General of the World Health Organization (WHO) to prepare a global report on effective access to assistive technology in the context of an integrated approach, based on the best available scientific evidence and international experience, with the participation of all levels within the organization and in collaboration with all relevant stakeholders. In fulfilling this commitment, aiming to improve access to assistive technology, this global report: • presents the first comprehensive data set of its kind and analysis of current assistive technology access; • draws the attention of governments and civil societies to the need for, and benefits of, assistive technology, including its return on investment; • makes recommendations for concrete actions that will improve access; • supports implementation of the UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities; and • contributes towards achieving the Sustainable Development Goals, especially in making universal health coverage (UHC) inclusive – leaving no one behind. The global report explores assistive technology from a variety of perspectives.
Sociale interacties tussen mensen zijn onmisbaar voor een goede communicatie. Ook bij mensen met dementie in het verpleeghuis zijn (positieve) sociale interacties van belang om zich begrepen te voelen en de zorgvraag/hulpvraag te kunnen uiten richting het zorgpersoneel. Negatieve sociale interacties kunnen zorgen voor onbegrip, misverstanden, en onwenselijk gedrag. Het in beeld brengen van de sociale interactie en communicatie en het meetbaar maken van de interactie zelf en de positieve of negatieve gevolgen ervan kunnen het inzicht bij het zorgpersoneel vergroten. Dit inzicht draagt bij aan kwaliteit van zorg en kwaliteit van leven.In het reguliere zorgproces worden sociale interacties in beeld gebracht aan de hand van (subjectieve) gedragsobservaties door verzorgenden zelf, waarbij de daaruit voortkomende verbeteradviezen worden toegevoegd aan het zorgplan. Als alternatief wordt VIO (Video Interactie in de Ouderenzorg) ingezet, maar deze methodiek is tijdrovend (en dus duur) en vraagt specialistische expertise van getrainde therapeuten. Om het reguliere zorgproces te kunnen verbeteren willen we sociale interactie tussen clienten met dementie en zorgverlener meetbaar maken met sensoren en radartechnologie om verschillende kwaliteiten van interactie (nabijheid/afstand, stress, agitatie (beweging/geluid) te kunnen volgen in de loop van de interactie. In het ontwerp vragen we de zorgprofessionals om aan te geven welke elementen van sociale interactie het meest relevant zijn. Deze worden dan gebruikt door de bedrijven om deze specifieke informatie meetbaar te krijgen, in de praktijk waar de interactie plaatsvindt. Dit doen we in een cyclisch herhalend proces van product ontwerp en terugkoppeling naar de praktijk.In dit project willen we opleveren: (1) praktijkkennis over elementen van sociale interactie, (2) de vertaalslag naar sensoren en radar om deze interactie te meten, (3) een platform om verschillende data/elementen van interactie samen te voegen, (4) een validatiestap (waarbij video en praktijkexperts worden ingezet voor een eindoordeel).
