An array of studies has shown that games can be suitable for marketing communication - but that not all game genres can be expected to be equally successful in generating advertising effects. Since the game task in shooter games requests players to strictly focus on objects that can pose a threat, that game genre seems especially problematic for in-game advertising. Subliminal communication can theoretically be expected to overcome (part) of that problem. Therefore, our experimental study (N = 143) focuses on marketing communication effects of subliminally presented brand logos. We aim to find out (i) whether subliminal marketing communication causes recognition effects and (ii) whether pictorial logos differ from textual logos in the size of the effect they generate. This way we can shine a light on the message processing mechanisms that are foundational to subliminal message effects. The results of our study show that subliminally presented brand logos do have a communicative potential: the recognition effects are significant. Besides, our study indicates that pictorial logos have a greater propensity to subliminally communicate than textual logos.
Games zijn bedoeld voor vermaak, maar we kunnen ze ook opvatten als een vorm van cultuur. Ze vertellen iets over de samenleving waarin ze zijn gemaakt: al dan niet met opzet komen er via de verbeelding van de makers opvattingen over de samenleving in games terecht. Games zetten op hun beurt aan tot verbeelding, waardoor gamers zich mogelijk gestimuleerd voelen na te denken over die samenleving. Toch is het aannemelijk dat gamers daar weinig voor voelen, omdat dit een plezierige ervaring in de weg kan staan. Maar gamers blijken wel degelijk geneigd tot reflectie op de wereld om ons heen, over het leven, over goed en kwaad. Ruim driekwart van de gamers uit dit onderzoek zegt dat wel eens te doen. Tegen de verwachting is daarbij geen verschil te zien tussen reguliere gamers en professionals, zoals reviewers en game designers. Verondersteld werd dat die laatstgenoemden zich beroepsmatig vaker aangezet voelen tot reflectie op de wereld om ons heen. Vaker dan verwacht blijken gamers een kunstervaring te ondergaan bij het spelen van games. In de context van deze studie wil dat zeggen dat die spelers ‘tussen de regels door’ commentaar op de spel- en verhaalgebeurtenissen hebben opgemerkt, dat hen aan het denken zette over de wereld. Daarbij was geen verschil te zien tussen mainstream games en indiegames. De verwachting dat de meeste gamers vooral de bijzondere vormgeving van games noemen als reden om ze als kunst te bestempelen is ten slotte wel bevestigd. Dit laat meteen ook het verschil zien tussen de gangbare esthetische kunstopvatting en wat ik in deze studie onder kunst versta: het ervaren van een betekenisproces dat stimuleert tot reflectie op het leven.
In this chapter, we propose an ethical framework for serious game design, which we term the Ecosystem for Designing Games Ethically (EDGE).EDGE expands on Zagal’s categorization of ethical areas in game design by incorporating the different contexts of design and their use. In addition, we leverage these contexts to suggest four guidelines that support Ethical Stewardship in serious game design. We conclude by discussing a number of specific areas inwhich ethics plays a role in serious game design. These include games in (a) amilitary context, (b) the consideration of privacy issues, and (c) the evaluation ofgame design choices.
