The concept of a restorative city is one of the most recent and fascinating developments in the field of restorative justice theory and practice. Despite the lack of universal model or standards of implementation, the concept of a restorative city can be defined as a process that aims at shaping both community life as well as urban space through the lens of restorative justice philosophy, values and standards. The purpose of this paper is to discuss the results of the analysis of how this concept has been implemented so far in a number of selected cities, systematise the knowledge about the process of implementing the idea of a restorative city and advance the discussion around the conceptual framework of this development. The paper concludes with a brief summary of activities that have been undertaken in Wrocław, Poland, in order to gain the status of a restorative city.
This critical, literature-review based research project, inspired by the outbreak of the Russia-Ukraine war, examines the limitations and possibilities of restorative justice in a time of war. Any armed conflict creates and amplifies the need for extreme militarisation and securitisation, accompanied by belligerent rhetoric. Thus, for restorative justice scholars and practitioners, the outbreak of war challenges the applicability of restorative justice values and practices, as bipolar interpretations of events, conflicts, and human suffering displace more balanced views. The purpose of our research is to critically discuss the applicability of restorative justice in times of war and in the context of the Russo-Ukrainian War in particular. Our motivation to focus on this specific war and to examine the (im)possibilities of restorative justice from Eurocentric perspective stems from three observations: (1) In the last 20 years restorative justice was continuously promoted in Europe as a new “culture” of justice; (2) The Russo-Ukrainian War currently takes place on the European continent and impacts the European security architecture more than that of other world regions; (3) This war has a particular meaning to the world (e.g., a violent clash between the (former) Cold War superpowers, an element of surprise, the shattered myth of overwhelming Russian military might, the nuclear threat coupled with a global energy crisis etc.).
The article describes what a restorative city is by looking at research, experiences in different countries and by describing the developments in Restorative City Wrocław. A restorative city is a city that recognises its urban environment as a network of relations in which – in the case of conflict – citizens, institutions and organisations choose a restorative approach to finding a solution in the first place. This necessitates proactive responses to conflict resolution, which go beyond criminal justice and crime prevention strategies that are still predominantly of a reactive nature. The concept of the restorative justice city builds a ‘criminology of trust’, for which crime is not a risk to be managed and controlled but a harm to be addressed by penal policies based on respect, solidarity, inclusion and active participation The restorative city concept, as also seen in Wrocław, is gaining momentum and while it is becoming an appealing policy transfer in an increasingly globalized world.
MULTIFILE
Strafrechtmediator is een relatief nieuw beroep en de tijd voor reflectie en kwaliteitsvragen is rijp. Een strafrechtmediator heeft, anders dan bij reguliere mediations, niet alleen te maken met de overschrijding van een persoonlijke norm, maar ook met de overtreding van een maatschappelijke norm. De strafrechtmediator opereert in de context van het strafrecht, en heeft daarbij vaak de maken met verdachten en slachtoffers, waarbij psychische problemen een rol speelt. De bestaande kwaliteitsprotocollen van de Mediatorsfederatie Nederland voorzien hier niet altijd in. De voorgeschreven neutraliteit is niet altijd te transformeren naar een strafrechtmediation. Er is sprake van een strafbaar feit en secundaire victimisatie van het slachtoffer tijdens de strafrechtmediation moet worden voorkomen. Mediators zijn echter, uit angst voor een formele klacht, bang om van de voor de mediator geldende gedragsregels af te wijken en worstelen met hetgeen de praktijk vraagt in relatie tot de algemene regels die voor de mediator gelden. Met andere woorden de beroepspraktijk heeft behoefte aan specifieke kwaliteitseisen voor de strafrechtmediator. Deze behoefte wordt onderschreven door strafrechtmediators, verschillende werkveldpartners en kennispartners. Het consortium bestaat uit de twee leidende publieke organisaties op het gebied van strafrechtmediation, namelijk de Mediatorsfederatie Nederland (hierbij zijn vrijwel alle zelfstandig werkende strafrechtmediators aangesloten) en Slachtoffer in Beeld. Ook de vereniging van Mediators in Strafzaken heeft zich aangesloten. Werkveldpartners zijn de drie landelijke reclasseringsorganisaties en het landelijke project ZSM-werkplaatsen, de mediationfunctionarissen van vijf Rechtbanken, het Openbaar Ministerie (Eindhoven) en de politie Utrecht. De Universiteiten Utrecht (faculteit Rechten), Leuven (faculteit psychologie) en Maastricht (educational reseach and development), Restorative Justice Nederland en het European Forum Restorative Justice dragen vanuit hun deskundigheid bij aan dit onderzoek naar en de verdere ontwikkeling van de kwaliteit van de strafrechtmediator. De hoofdvraag van dit onderzoek is dan ook ‘Aan welke kwaliteitseisen moet een strafrechtmediator voldoen? En, hoe kunnen deze kwaliteitseisen worden geborgd?’
