Service of SURF
© 2025 SURF
In dit artikel worden twee modellen met elkaar verbonden die allebei ingaan op de werkelijkheid waarin mensen met elkaar samenwerken en op elkaar afstemmen. In onderwijscontexten is het van belang dat de omgeving is afgestemd op de behoeften van de lerende om optimaal tot leren te komen. Deze behoeften liggen zowel op fysiek als psychologisch vlak. Het Proces Communicatie Model (PCM) wil patronen in menselijke communicatie duiden door in te gaan op de achterliggende psychologische behoeften en het sensorische informatieverwerkingsmodel beschrijft de sensorische patronen die het gedrag in de klas kunnen verklaren. Hierbij gaat het om lichamelijke behoeften die het leren bevorderen of belemmeren. De verbinding van deze invalshoeken, lichamelijk en geestelijk, levert een meerwaarde op voor het inrichten van een passend leerklimaat en het bevorderen van het onderling begrip en de zelfkennis die nodig is om gemotiveerd te leren. Om tegemoet te komen aan de talenten (voorkeursstijlen van leren) van kinderen in gesprekken en individuele handelingsplannen biedt dit artikel ook waardevolle aanknopingspunten.
Dit document bevat een overzicht van wat het Process Communication Model precies inhoudt. Een trainer begeleidt een juf. In dit stuk doet hij verslag van zijn coachingsvoorstellen en toont aan hoe PCM helpt om jezelf te leren kennen en je eigen kracht als leerkracht in te zetten om elk kind apart te kunnen bereiken.
Het ministerie van Economische zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I, thans EZ) heeft in 2012 het Lectoraat Welzijn van Dieren (Hogeschool VHL, Leeuwarden) gevraagd meer inzicht te verschaffen in de beweegredenen van mensen die kiezen voor een dier met een hoog welzijns- en gezondheidsrisico. Deze vraag werd gesteld vanuit het beleidsvoornemen deze groepen te bereiken met voorlichting aangaande de risico’s en alternatieven. De auteurs van het rapport doen meerdere aanbevelingen om particulieren te bereiken ter voorkoming van welzijnsproblemen bij hun huisdieren. Zij adviseren o.a. een cross-mediale aanpak waarin (aankomende) diereigenaren via verschillende kanalen en op verschillende manieren worden geïnformeerd over het houden van dieren. Ook bevelen de auteurs aan het gedrag van de diereigenaar bespreekbaar te maken in de discussie over het houden van ‘risicovolle’ dieren.
MULTIFILE