210,000 tons of textile waste is produced in the Netherlands every year - that is equivalent to 350,000,000 pairs of jeans. There are opportunities to use this waste stream as a resource for new materials in a circular economy, however. One such new material is the biocomposite RECURF. This material was developed within the Urban Technology research programme at Amsterdam University of Applied Sciences and consists of a combination of non-rewearable textile fibres and a bio-based plastic. The BiOrigami project sought to explore and develop architectural applications for this new circular biocomposite. Combining Japanese origami with digital production technology, BiOrigami explores possible functional, flexible applications of the biocomposite in interior products with high experiential value for use in circular-economy architecture. Origami techniques give the material important characteristics, making it more constructive and flexible with enhanced acoustic qualities. The use of digital production techniques enables serial production, which could be scaled up at a later stage.
Een belangrijk motto in de transitie naar een circulaireeconomie luidt: afval is grondstof. Het duidt op dedoelstelling om een afgedankt materiaal maximaal tehergebruiken. Helaas is het lang niet altijd mogelijkom een reststroom zodanig te recyclen dat hij alsnieuwe grondstof kan worden ingezet. Het materiaalis bijvoorbeeld te vervuild of het is vermengdmet andere materialen. Aan de andere kant kaneen reststroom ook interessante eigenschappenhebben waarvan je gebruik kunt maken. Denk aaneen bijzondere herkomst, een mooi uiterlijk of eeninteressante functionele eigenschap.
In Nederland wordt er per jaar 210.000 ton textielafval geproduceerd, dat zijn 350.000.000 spijkerbroeken. Er liggen kansen deze afvalstroom in te zetten als grondstof voor nieuwe materialen in de circulaire economie. Een van deze nieuwe materialen is het biocomposiet RECURF. Dit materiaal is ontwikkeld binnen het onderzoeksprogramma van Urban Technology van de Hogeschool van Amsterdam, en bestaat uit een combinatie van niet herdraagbare textielvezel en een bio-based kunststof. In het project BiOrigami is gezocht naar toepassingsmogelijkheden in de architectuur met dit nieuwe circulaire biocomposiet. Door Japanse origami en digitale productietechnieken te combineren, onderzoekt BiOrigami hoe het biocomposiet functioneel, flexibel en met een grote belevingswaarde kan worden toegepastin interieurproducten ten behoeve van de circulaire architectuur. Origamitechniekenvoegen belangrijke eigenschappen toe aan het materiaal, waardoor het aanvullende constructieve,mflexibele en akoestische kwaliteiten krijgt. De inzet van digitale productietechnieken maakt het mogelijk in serie te produceren en deze later op te schalen.
Dit voorstel betreft een onderzoek naar de toepassingsmogelijkheden van een nieuw biocomposiet in het circulaire bouwproces. Met behulp van innovatieve digitale ontwerp- en productietechnieken wordt onderzocht hoe en waar het biocomposiet, zowel functioneel als esthetisch, hoogwaardig toegepast kan worden in de bouw, met het circulaire paviljoen ‘Waterfront’ als testcase. Het onderzoek wordt uitgevoerd door het onderzoeksprogramma Urban Technology van de Hogeschool van Amsterdam, Studio Samira Boon en NEXT architects. De rijksoverheid heeft als doelstelling dat niet alleen alle nieuwbouwwoningen per 2020 energieneutraal gebouwd moeten worden, maar ook dat per 2050 alle bouw in Nederland circulair moet zijn. In de “Transitieagenda circulaire bouweconomie 2018” is de strategie hiervoor opgesteld. Het bouwproject ‘Paviljoen Waterfront’ is een test op basis van de ambities die de rijksoverheid heeft voor Nederland in 2023: energie neutraal EN circulair. Het door de HvA ontwikkelde circulaire biocomposiet lijkt een uitermate geschikt materiaal voor architectonische toepassingen binnen de circulaire bouw. Het is echter een halffabrikaat, zacht als vilt op rol (plaat), en door de unieke eigenschappen ook met digitale nabewerkingstechieken te bewerken. Origamitechnieken kunnen middels patronen van zachte buiglijnen en harde vlakken belangrijke eigenschappen, o.a. draagkracht, flexibiliteit en akoestiek, toevoegen aan een vlak materiaal. Daarom lijkt een combinatie van dit biocomposiet, origami techniek en digitale productie een ultieme combinatie. Studio Samira Boon heeft jarenlange ervaring in het gebruik van origamitechnieken voor textiele 3D constructie en heeft de vraag of deze techniek ook op circulair biocomposiet kan worden toegepast. Next Architects ziet een kans om vernieuwende circulaire bouwconcepten met biocomposiet te ontwerpen, als dit materiaal eenvoudig en flexibel kan worden toegepast. Door dit onderzoek beogen betrokken partijen kennis te verwerven zodat dit materiaal kan worden verwerkt tot visueel aantrekkelijke 3D producten ten behoeve van klimaatbeheersing, akoestiek en flexibel ruimtegebruik in de circulaire bouweconomie.
