Aims. The aim of this study is to gain insight into the level of emotional intelligence of mental health nurses in the Netherlands. Background. The focus in research on emotional intelligence to date has been on a variety of professionals. However, little is known about emotional intelligence in mental health nurses. Method. The emotional intelligence of 98 Dutch nurses caring for psychiatric patients is reported. Data were collected with the Bar-On Emotional Quotient Inventory within a cross-sectional research design. Results. The mean level of emotional intelligence of this sample of professionals is statistically significant higher than the emotional intelligence of the general population. Female nurses score significantly higher than men on the subscales Empathy, Social Responsibility, Interpersonal Relationship, Emotional Self-awareness, Self-Actualisation and Assertiveness. No correlations are found between years of experience and age on the one hand and emotional intelligence on the other hand. Conclusions. The results of this study show that nurses in psychiatric care indeed score above average in the emotional intelligence required to cope with the amount of emotional labour involved in daily mental health practice. Relevance to clinical practice. The ascertained large range in emotional intelligence scores among the mental health nurses challenges us to investigate possible implications which higher or lower emotional intelligence levels may have on the quality of care. For instance, a possible relation between the level of emotional intelligence and the quality of the therapeutic nurse–patient relationship or the relation between the level of emotional intelligence and the manner of coping with situations characterised by a great amount of emotional labour (such as caring for patients who self-harm or are suicidal).
Aims. The aim of this study is to gain insight into the level of emotional intelligence of mental health nurses in the Netherlands. Background. The focus in research on emotional intelligence to date has been on a variety of professionals. However, little is known about emotional intelligence in mental health nurses. Method. The emotional intelligence of 98 Dutch nurses caring for psychiatric patients is reported. Data were collected with the Bar-On Emotional Quotient Inventory within a cross-sectional research design. Results. The mean level of emotional intelligence of this sample of professionals is statistically significant higher than the emotional intelligence of the general population. Female nurses score significantly higher than men on the subscales Empathy, Social Responsibility, Interpersonal Relationship, Emotional Self-awareness, Self-Actualisation and Assertiveness. No correlations are found between years of experience and age on the one hand and emotional intelligence on the other hand. Conclusions. The results of this study show that nurses in psychiatric care indeed score above average in the emotional intelligence required to cope with the amount of emotional labour involved in daily mental health practice. Relevance to clinical practice. The ascertained large range in emotional intelligence scores among the mental health nurses challenges us to investigate possible implications which higher or lower emotional intelligence levels may have on the quality of care. For instance, a possible relation between the level of emotional intelligence and the quality of the therapeutic nurse–patient relationship or the relation between the level of emotional intelligence and the manner of coping with situations characterised by a great amount of emotional labour (such as caring for patients who self-harm or are suicidal).
Background: The diffusion of telehealth into hospital care is still low, partially because of a lack of telehealth competence among nurses. In an earlier study, we reported on the knowledge, skills, and attitudes (KSAs) nurses require for the use of telehealth. The current study describes hospital nurses' confidence in possessing these telehealth KSAs. Method: In a cross-sectional study, we invited 3,543 nurses from three hospitals in the Netherlands to rate their self-confidence in 31 telehealth KSAs on a 5-point Likert scale, using an online questionnaire. Results: A total of 1,017 nurses responded to the survey. Nine KSAs were scored with a median value of 4.0, 19 KSAs with a median value of 3.0, and three KSAs with a median value of 2.0. Conclusion: Given that hospital nurses have self-confidence in only nine of the 31 essential telehealth KSAs, continuing education in additional KSAs is recommended to support nurses in gaining confidence in using telehealth.
De administratieve en registratiewerklast op verpleegafdelingen in ziekenhuizen is hoog. Hierdoor besteden verpleegkundigen slechts een derde van hun dienst direct aan de patiënt waardoor zij plezier in hun werk verliezen. Er is een scala aan arbeidsbesparende technologie voor verpleegkundigen ontwikkeld. Slechts 30% daarvan is succesvol geïmplementeerd, onder andere door gebrek aan afstemming tussen innovatie, verpleegkundigen, werkprocessen en bestaande (informatie)systemen. Idealiter worden deze perspectieven geïntegreerd in één integrale, systemische ontwerpaanpak die tot op heden ontbreekt. Het UMC Utrecht benaderde daarom de Hogeschool Utrecht met de vraag: Hoe kan niet-direct zorggerelateerde technologie* zodanig ontworpen worden dat verpleegkundigen meer voldoening krijgen in hun werk (en meer tijd en aandacht hebben voor directe zorggerelateerde taken)? Door het combineren van onderzoeksmethoden uit de wereld van co-design, procesanalyse en systemisch ontwerp wordt op vier verpleegafdelingen in het UMC Utrecht en zeven verpleegafdelingen in het Sint Antonius Ziekenhuis met verpleegkundigen gezocht naar aangrijpingspunten in het verpleegkundig werkproces voor het verlagen van de werklast. Vervolgens wordt een aantal innovaties (her)ontworpen en getest. Hierbij worden Hogeschool Utrecht en de twee ziekenhuizen ondersteund door Panton, Pontes, Ucreate en Ascom. Het intensief in het ontwerpproces betrekken van verpleegkundigen zal dit project twee of drie toepasbare en ‘gedragen’ arbeidsbesparende producten en/of diensten opleveren (bijvoorbeeld een slim verpleegkundig oproepsysteem). Het selecteren, (door)ontwikkelen, combineren, toepassen en volgen van de diverse methodes bij het ontwikkelen van de arbeidsbesparende producten en/of diensten zal resulteren in een integrale ontwerpaanpak voor verpleegkundige innovaties, bedoeld voor ontwerpers in de zorg. Ook ontstaat een aanvulling op het beroepsprofiel voor de verpleegkundige in 2020 van Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland (projectpartner) dat stelt dat verpleegkundigen niet alleen technologie moeten kunnen gebruiken maar ook bij kunnen dragen aan het verbeteren ervan.
For English see below In dit project werkt het Lectoraat ICT-innovaties in de Zorg van hogeschool Windesheim samen met zorganisaties de ZorgZaak, De Stouwe, en IJsselheem en daarnaast Zorgcampus Noorderboog, Zorgtrainingscentrum Regio Zwolle, Patiëntenfederatie NPCF, VitaalThuis, ActiZ, Vilans, V&VN, Universiteit Twente en het Lectoraat Innoveren in de Ouderenzorg van Windesheim aan het in staat stellen van wijkverpleegkundigen om autonoom en doelmatig, op basis van klinisch redeneren, eHealth te indiceren en in te zetten bij cliënten. De aanleiding voor dit project wordt gevormd door de wijzigingen per 1 januari 2015 in de Zorgverzekeringswet. Wijkverpleegkundigen zijn sindsdien zelf verantwoordelijk voor de indicatiestelling en zorgtoewijzing voor verzorging en verpleging thuis: zij moeten bepalen welke zorg hun cliënten nodig hebben gezien hun individuele situaties, en hoe die zorg het best geleverd kan worden. Zorgverzekeraars leggen hierbij minimumeisen op, o.a. met betrekking tot de inzet van eHealth. Wijkverpleegkundigen hebben op dit moment echter niet of nauwelijks ervaring met het inzetten en toepassen van technologische toepassingen zoals eHealth. Vraagarticulatie leidde tot de volgende praktijkvraagstelling: 1. Hoe kunnen wijkverpleegkundigen worden voorzien in hun informatiebehoefte over eHealth? 2. Hoe kunnen wijkverpleegkundigen worden ondersteund in hun klinisch redeneren over het inzetten van eHealth bij hun cliënten? 3. Hoe kunnen wijkverpleegkundigen worden ondersteund bij het inzetten van eHealth in hun zorgproces? Het project levert hiertoe drie bijdragen: - De eerste bijdrage is een duurzaam geborgde keuzehulp (een app voor tablet of smartphone) waarmee wijkverpleegkundigen toegang hebben tot de benodigde informatie over eHealth-toepassingen en die aansluit bij de manier waarop wijkverpleegkundigen zorg indiceren (bijvoorbeeld door relaties te leggen tussen NIC-interventies en bijpassende eHealth-toepassingen). - Informatievoorziening is niet een afdoende antwoord op de handelingsverlegenheid van de wijkverpleegkundige omdat eHealth sterk in ontwikkeling is en blijft waardoor er altijd een discrepantie zal bestaan tussen de beschikbare en de benodigde informatie. . De tweede bijdrage van dit project is daarom kennis over (en inzicht in) het klinisch redeneren over de inzet van eHealth. Deze kennis wordt in het project doorvertaald naar een trainingsmodule die erop is gericht om het klinisch redeneren van wijkverpleegkundigen over het inzetten van eHealth en andere thuiszorgtechnologie bij hun cliënten te versterken. - De derde bijdrage van dit project omhelst inbedding van bovengenoemde resultaten in het verpleegkunde-onderwijs van onder meer Windesheim en in nascholingstrajecten voor wijkverpleegkundigen. Voor duurzame, bredere inbedding in het onderwijs wordt samengewerkt met regionale zorgonderwijsnetwerken. In this project the research group IT-innovations in Health Care of Windesheim University of Applied Sciences cooperates with care organisations de ZorgZaak, De Stouwe, and IJsselheem, and stakeholders Zorgcampus Noorderboog, Zorgtrainingscentrum Regio Zwolle, Patiëntenfederatie NPCF, VitaalThuis, ActiZ, Vilans, V&VN, University of Twente, and research group Innovation of Care of Older Adults of Windesheim to enable home care nurses to autonomously and adequately, based on clinical reasoning, allocate eHealth and implement it in patient care. The motivation behind this project lies in the alterations in the care insurance legislation per January 2015. Since then, home care nurses are responsible for the care allocation of all care at home: they determine which care their clients require, taking into account the individual situations, and how this care can best be delivered. Care insurance companies impose minimum requirements for this allocation of home care, among others concerning the implementation of eHealth. Home care nurses, however, have no or limited information about and experience with technical applications like eHealth. Articulation of the demands of home care nurses resulted in the following questions: 1. How can home care nurses be provided with information concerning eHealth? 2. How can home care nurses be supported in their clinical reasoning about the deployment of eHealth by their patients? 3. How can home care nurses be supported when deploying eHealth in their care process? This project contributes in three ways: " The first contribution is a sustainable selection tool (an app for tablet or smartphone) to be used by home care nurses to provide them with the required information about eHealth applications. This selection tool will work in accordance with how home care nurses allocate care, e.g. by relating NIC-interventions to matching eHealth applications. " Providing information is an insufficient, although necessary, answer to the demands of home care nurses because of continuously developing eHealth applications. Hence, the second contribution of this project is knowledge about (and insight in) the clinical reasoning about the deployment of eHealth. This knowledge will be converted into a training module aimed at strengthening the clinical reasoning about the deployment of eHealth by their patients. " The third contribution of this project concerns embedding the selection tool and the training module in regular education (among others at Windesheim) and in refresher courses for home care nurses. Cooperation with regional care education networks will ensure sustainable and broad embedding of both the selection tool and the training module.
Training nurses and midwives to treat their patients well There are some specific factors facilitating the modification of the nursing and midwifery bachelor curriculum The development of health literacy and respectful and compassionate care competences among bachelor nursing and midwifery students in Tanzania
