Background: A transitional care pathway (TCP) could improve care for older patients in the last months of life. However, barriers exist such as unidentified palliative care needs and suboptimal collaboration between care settings. The aim of this study was to determine the feasibility of a TCP, named PalliSupport, for older patients at the end of life, prior to a stepped-wedge randomized controlled trial. Methods: A mixed-method feasibility study was conducted at one hospital with affiliated primary care. Patients were ≥ 60 years and acutely hospitalized. The intervention consisted of (1) training on early identification of the palliative phase and end of life conversations, (2) involvement of a transitional palliative care team during admission and post-discharge and (3) intensified collaboration between care settings. Outcomes were feasibility of recruitment, data collection, patient burden and protocol adherence. Experiences of 14 professionals were assessed through qualitative interviews. Results: Only 16% of anticipated participants were included which resulted in difficulty assessing other feasibility criteria. The qualitative analysis identified misunderstandings about palliative care, uncertainty about professionals' roles and difficulties in initiating end of life conversations as barriers. The training program was well received and professionals found the intensified collaboration beneficial for patient care. The patients that participated experienced low burden and data collection on primary outcomes and protocol adherence seems feasible. Discussion: This study highlights the importance of performing a feasibility study prior to embarking on effectiveness studies. Moving forward, the PalliSupport care pathway will be adjusted to incorporate a more active recruitment approach, additional training on identification and palliative care, and further improvement on data collection.
Introduction Physical activity levels of children with disabilities are low, as these children and their parents face a wide variety of both personal and environmental barriers. Behavior change techniques support pediatric physical therapists to address these barriers together with parents and children. We developed the What Moves You?! intervention Toolkit (WMY Toolkit) filled with behavioral change tools for use in pediatric physical therapy practice. Objective To evaluate the feasibility of using the WMY Toolkit in daily pediatric physical therapy practice. Methods We conducted a feasibility study with a qualitative approach using semi-structured interviews with pediatric physical therapists (n = 11). After one day of training, the pediatric physical therapists used the WMY Toolkit for a period of 9 weeks, when facilitating physical activity in children with disabilities. We analyzed the transcripts using an inductive thematic analysis followed by a deductive analysis using a feasibility framework. Results For acceptability, pediatric physical therapists found that the toolkit facilitated conversation about physical activity in a creative and playful manner. The working mechanisms identified were in line with the intended working mechanisms during development of the WMY Toolkit, such as focusing on problem solving, self-efficacy and independence. For demand, the pediatric physical therapists mentioned that they were able to use the WMY Toolkit in children with and without disabilities with a broad range of physical activity goals. For implementation, education is important as pediatric physical therapists expressed the need to have sufficient knowledge and to feel confident using the toolkit. For practicality, pediatric physical therapists were positive about the ease of which tools could be adapted for individual children. Some of the design and materials of the toolkit needed attention due to fragility and hygiene. Conclusion The WMY Toolkit is a promising and innovative way to integrate behavior change techniques into pediatric physical therapy practice.
LINK
BACKGROUND: Self-monitoring of physical activity (PA) using an accelerometer is a promising intervention to stimulate PA after hospital discharge.OBJECTIVE: This study aimed to evaluate the feasibility of PA self-monitoring after discharge in patients who have undergone gastrointestinal or lung cancer surgery.METHODS: A mixed methods study was conducted in which 41 patients with cancer scheduled for lobectomy, esophageal resection, or hyperthermic intraperitoneal chemotherapy were included. Preoperatively, patients received an ankle-worn accelerometer and the corresponding mobile health app to familiarize themselves with its use. The use was continued for up to 6 weeks after surgery. Feasibility criteria related to the study procedures, the System Usability Scale, and user experiences were established. In addition, 6 patients were selected to participate in semistructured interviews.RESULTS: The percentage of patients willing to participate in the study (68/90, 76%) and the final participation rate (57/90, 63%) were considered good. The retention rate was acceptable (41/57, 72%), whereas the rate of missing accelerometer data was relatively high (31%). The mean System Usability Scale score was good (77.3). Interviewed patients mentioned that the accelerometer and app were easy to use, motivated them to be more physically active, and provided postdischarge support. The technical shortcomings and comfort of the ankle straps should be improved.CONCLUSIONS: Self-monitoring of PA after discharge appears to be feasible based on good system usability and predominantly positive user experiences in patients with cancer after lobectomy, esophageal resection, or hyperthermic intraperitoneal chemotherapy. Solving technical problems and improving the comfort of the ankle strap may reduce the number of dropouts and missing data in clinical use and follow-up studies.
Een beroerte is de belangrijkste oorzaak van invaliditeit in Nederland. Revalidatie van mensen die een beroerte hebben gehad, is erop gericht hen zo zelfstandig mogelijk in hun eigen omgeving te laten functioneren. Vaak zijn er na de revalidatie nog altijd gevolgen van een beroerte, die het zelfstandig functioneren bemoeilijken. Mensen die een beroerte overleven houden er vaak chronische gevolgen aan over, zoals loop- en balansproblemen, verhoogd valrisico, vermoeidheid en depressie. Deze problemen bij thuiswonende mensen met een beroerte resulteren vaak in een inactieve leefstijl. Dit leidt tot een neerwaartse spiraal waarin de fysieke activiteit steeds verder afneemt, patiënten steeds verder deconditioneren, de verzorgingsbehoefte toe- en de mate van zelfstandigheid afneemt en het risico op een volgende beroerte toeneemt. Studies laten zien dat fysieke activiteit een positief effect op gezondheid heeft van patiënten na beroerte. De technologie om fysieke activiteit betrouwbaar en valide te meten is aanwezig en er is inzicht in belemmerende en faciliterende factoren voor fysieke activiteit. Er is echter nog geen bewezen effectieve interventie voor het aanleren en behouden van een fysiek actieve leefstijl voor patiënten na beroerte. Omdat alle richtlijnen voor beroerte aangeven dat het belangrijk is dat patiënten na beroerte fysiek actief zijn, vragen fysiotherapeuten zich af hoe krijgen en houden wij patiënten na een beroerte actief, dus hoe krijgen wij een actieve leefstijl bij een patiënt? Deze praktijkvraag is “vertaald” naar de volgende onderzoeksvraag: Wat is het effect van een beweegstimuleringsinterventie bij thuiswonende patiënten na beroerte op fysieke activiteit en aerobe capaciteit? Deze onderzoeksvraag wordt in drie stappen uitgewerkt: 1. Het ontwikkelen van een veldtest om aerobe capaciteit te meten in de praktijk, 2 Het ontwikkelen van een interventie gericht op het (langdurig) bevorderen van een fysiek actieve leefstijl; 3. Het testen van de feasibility van de interventie in een pilot studie.
The SPRONG-collaboration “Collective process development for an innovative chemical industry” (CONNECT) aims to accelerate the chemical industry’s climate/sustainability transition by process development of innovative chemical processes. The CONNECT SPRONG-group integrates the expertise of the research groups “Material Sciences” (Zuyd Hogeschool), “Making Industry Sustainable” (Hogeschool Rotterdam), “Innovative Testing in Life Sciences & Chemistry” and “Circular Water” (both Hogeschool Utrecht) and affiliated knowledge centres (Centres of Expertise CHILL [affiliated to Zuyd] and HRTech, and Utrecht Science Park InnovationLab). The combined CONNECT-expertise generates critical mass to facilitate process development of necessary energy-/material-efficient processes for the 2050 goals of the Knowledge and Innovation Agenda (KIA) Climate and Energy (mission C) using Chemical Key Technologies. CONNECT focuses on process development/chemical engineering. We will collaborate with SPRONG-groups centred on chemistry and other non-SPRONG initiatives. The CONNECT-consortium will generate a Learning Community of the core group (universities of applied science and knowledge centres), companies (high-tech equipment, engineering and chemical end-users), secondary vocational training, universities, sustainability institutes and regional network organizations that will facilitate research, demand articulation and professionalization of students and professionals. In the CONNECT-trajectory, four field labs will be integrated and strengthened with necessary coordination, organisation, expertise and equipment to facilitate chemical innovations to bridge the innovation valley-of-death between feasibility studies and high technology-readiness-level pilot plant infrastructure. The CONNECT-field labs will combine experimental and theoretical approaches to generate high-quality data that can be used for modelling and predict the impact of flow chemical technologies. The CONNECT-trajectory will optimize research quality systems (e.g. PDCA, data management, impact). At the end of the CONNECT-trajectory, the SPRONG-group will have become the process development/chemical engineering SPRONG-group in the Netherlands. We can then meaningfully contribute to further integrate the (inter)national research ecosystem to valorise innovative chemical processes for the KIA Climate and Energy.
Aanleiding Hoe effectief zijn de chronische pijnprogramma's, vooral op de lage termijn? Die vraag leeft bij een aantal revalidatiecentra in Nederland. De revalidatiecentra behandelen patiënten met chronische musculoskeletale pijn. Veel van de patiënten hebben of krijgen te maken met persoonlijk en maatschappelijk disfunctioneren. Programma's zijn met name gericht op het beïnvloeden en veranderen van het gedrag van patiënten, zodat ze in hun dagelijks leven beter met de pijn om kunnen gaan. Zelfmanagement speelt daarbij een belangrijke rol. Echter, patiënten met chronische pijnklachten zijn lang niet altijd trouw aan hun therapie en gaan ook niet altijd goed om met een terugval. Hulpverleners in chronische-pijnbehandelteams van revalidatiecentra en ziekenhuizen constateren dat een deel van hun patiënten zelfmanagement niet volledig kunnen bestendigen in het dagelijks leven. Doelstellingen Vanuit de beroepspraktijk is de volgende vraag geformuleerd: wat is het langetermijneffect van een chronische-pijnprogramma en zijn er strategieën te ontwikkelen om een eventuele terugval te voorkomen? Deze vraag is leidend in het RAAK-project SOLACE. Het start met een onderzoek naar het langetermijneffect van een revalidatieprogramma en meet de terugval van patiënten die een programma hebben gevolgd. Daarna worden strategieën ontwikkeld die gericht zijn op gedragsbehoud. Professionals, onderzoekers, studenten en docenten werken hierbij nauw samen. Om de effectiviteit van de strategieën in de praktijk te testen, wordt een pilot uitgevoerd. Boogde resultaten Het SOLACE-project verbindt het onderwijs- en onderzoeksveld met de beroepspraktijk door het samen ontwikkelen van strategieën die het vermogen tot zelfmanagement van patiënten met chronische pijn vergroten. Verspreiding van de opgedane kennis en ervaring vindt plaats via de verschillende projectpartners en hun netwerken. Denk aan intercollegiaal overleg, stages en fysiotherapeutische en pijngenootschappen. Daarnaast zullen de resultaten geïmplementeerd worden in het onderwijs van het Instituut voor Bewegingsstudies van de Hogeschool Utrecht.
