Een bekend probleem: je hebt je net op een nieuwe dienst geabonneerd of een nieuw apparaat gekocht en je krijgt bepaalde functies niet aan de praat. Of, je hebt een nieuw softwarepakket aangeschaft, dit op je PC geïnstalleerd en er duikt allerlei narigheid op. Bijvoorbeeld, die handige integratie van het net gekochte elektronische woordenboek met Microsoft Office op je Windows XP-machine komt niet tot stand. Erger nog: Office gedraagt zich plotseling instabiel. Hoe los je als gebruiker dit soort problemen op? De dienstinstructies, de handleiding van het apparaat of de helpfuncties van de softwarepakketten bieden geen uitkomst. In FAQ’s zoeken op de websites van leveranciers en producenten levert ook geen antwoord op. Bellen met helpdesks en de winkel geeft na vele minuten van irritante wachtkamermuziek ook geen uitkomst. E-mailen leidt uitsluitend tot nietszeggende, door een mailrobot vervaardigde antwoorden. Of tot helemaal geen antwoord. Kortom: dit moet beter kunnen. En anders bedenk je je een volgende keer minstens tien keer of je die nieuwe dienst, dat nieuwe apparaat of dat nieuwe softwarepakket eigenlijk wel wilt hebben.
Design education has a nuanced relationship with examples. Although they are considered useful teaching tools, their use is often restricted to illustrating the design theories and principles around which the curriculum is structured. In contrast, professional designers view examples as autonomous entities and use them to initiate a critical dialogue with their current problem space. Therefore, students should be facilitated in cultivating their own repertoire of solutions and learn to initiate conversations between existing solutions and design challenges to gain a better understanding of the problem space and generate new designs. This paper outlines a small-scale experiment conducted with master's students in Applied Data Science at Utrecht University who took a course on designing recommender system interfaces. The students were provided with a set of examples of recommender interface designs as their main instructional tool. They could use this set to curate their own solution repertoire. As a result, the majority of the participants' work displayed more diverse designs, and they used design patterns distilled from those examples generatively, developing innovative designs. Based on this case study, we tentatively conclude that a design curriculum built around examples, complemented by theories, could be advantageous, as long as special attention is given to helping students initiate fruitful iterations between their challenges and a set of solutions.
LINK
Hoe pakt de nieuwe wetgeving in de praktijk uit bij de re-integratie van een langdurig zieke werknemer? Dat valt nogal tegen. Volgens dr. Leni Beukema, lector Duurzaam HRM aan de Hanzehogeschool Groningen, is het een belangrijk onderwerp, omdat in de wetgeving sinds de jaren negentig een grote verschuiving in verantwoordelijkheden heeft plaatsgehad: van het collectieve domein naar de individuele werkgever en werknemer. Beukema vat voor PW De Gids het proefschrift ‘Re-integratie bij langer durend ziekteverzuim. Een longitudinaal onderzoek naar (inter)acties van werknemer, leidinggevende en bedrijfsarts’ samen en noemt de plus- en minpunten.
LINK
