Search results

Diving into the contexts of in-between worlds : worldmaking in medical tourism

In this review article, the authors contextualize the contemporary practice of medical tourism in terms of the concept of worldmaking, which was introduced (in this journal) with two articles a year or two ago by Hollinshead. Here, the authors first contextualize medical tourism in terms of "worldmaking" per medium of the observations of the corporeal realms identified by Alexis de Tocqueville almost 200 years ago. In 1835, de Tocqueville wrote with enthusiasm tinged with nostalgic regret about the new world of American democracy that he then saw as the world of the future. A serious rupture in history took place of which he became a most relevant critic. But there have been (according to Mainil, Platenkamp, and Meulemans) many ruptures since then: that is, there have been short periods of "in-between worlds" that became ever more anchored in the timeline of Western history. Today, they argue that tourism as a field of expertise, practice, and knowledge is intertwined with several other networks of expertise. It is responsible (itself) for many small "ruptures" in these modern times. Mass tourism can be seen as such a shift. Sustainable tourism and the attention paid to climate change would be another such shift. And the authors of this review argue that an interesting and deep-seated case in this regard is medical tourism. They argue here that medical tourism has a great deal of worldmaking capacity, especially by means of the Internet and international marketing tools. It arises in the interstices of the interacting networks of a global world. It crosses borders in line with emerging power structures in a global network, but it also meets local resistance or regional obstacles that are related to other networks. In between these worlds of human experience, various interactions of perspectives on the concept of health itself come to the surface. Within the field of medical tourism different stakeholders play a role in a worldmaking process. Our reviewers from the Low Countries thereby argue that medical tourism itself is responsible for a Tocquevillean rupture within and across our global network society. In their view, medical tourism also constitutes a new hybrid-that is, as a hybrid medical paradigm that seems to be appearing within the performative and productive world of tourism.

De macht van het woord

Allochtoon of anti-sociaal; wellicht meer overeenkomsten dan gedacht?: een proefschrift van Marleen van der Haar

Recensie van het proefschrift van Marleen van der Haar

Vroegsignalering van extremisme? De lokale veiligheidsprofessional over risico's en duiding bij jongeren

Het Kenniscentrum Sociale Innovatie van Hogeschool Utrecht doet onderzoek naar de maatschappelijke effecten van de lokale aanpak extremisme. Centraal staat daarbij de vraag: beschikken eerstelijnswerkers over de nodige kennis en begrip om de mate van bereidheid voor (gewelddadig) extremisme en terrorisme van een individu te beoordelen? Vandaag komt het tweede rapport uit in een reeks van drie. Het verkennende onderzoek richt zich op risico-inschattingen van lokale veiligheidsprofessionals aangaande de volgende vraag: in hoeverre is een jongere over wie signalen van vermeende radicalisering binnenkomen, bereid om geweld te gebruiken? In de meeste gevallen gaat het wellicht om vijandige uitingen of gedrag, maar niet om jongeren die voornemens zijn om daadwerkelijk gewelddadige acties te ondernemen. Als zodanig beslissen eerstelijnsprofessionals bij het adresseren van risico’s of bedreigingen tegelijkertijd ook over het recht op vrijheid van meningsuiting. Dan is het wel van groot belang om in kaart te brengen hoe vermeende signalen gewogen en geduid worden op gemeentelijk niveau.

De lokale jongerenwerker over de wirwar van het signaleren van radicalisering versus extremisme

Dit rapport verkent of de lokale jongerenwerker bij machte is om te opereren op het snijvlak van maatschappelijk welzijn en signalering van gewelddadig extremisme. Hoewel extremisme onder jongeren een zeldzaam fenomeen blijkt, en uitreizen om zich aan te sluiten bij Jihadistische strijdgroepen in het buitenland nog maar sporadisch voorkomt, ligt er een nadrukkelijke boodschap vanuit de overheid om alert te zijn op de eerste tekenen van afwijkend gedrag. Aan de hand van documentanalyse en interviews met jongerenwerkers brengt deze exploratieve studie in kaart hoe deze groep sociaal werkers gestalte geeft aan hun monitorende rol in de wijk. De resultaten laten zien dat er in de dagelijkse praktijk een helder kader ontbreekt, en dat dit twee hoofdoorzaken heeft. De eerste is dat, in de praktijk, de termen radicalisering en (gewelddadig) extremisme lastig van elkaar te onderscheiden zijn. De tweede oorzaak is dat de oordeelsvorming grotendeels leunt op de eigen individuele perceptie op de problematiek. Dit rapport concludeert daarom dat oordeelsvorming in de context van signalering van gewelddadig extremisme ogenschijnlijk weinig gestructureerd verloopt en niet geheel objectief is. De vraag is of de focus van het beleid op lokaal niveau niet verlegd moet worden naar het voorkomen van extremistisch geweld door jongerenwerkers in plaats van het tegengaan van radicaal gedachtegoed of ideologieën.

In de haarvaten van de samenleving?

In de afgelopen jaren is terrorismebestrijding wereldwijd zich meer gaan richten op het anticiperen op de dreiging die ervan uitgaat. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en de Europese Commissie benadrukken daarom steeds meer dat preventie geboden is. Uitgangspunt is dat terroristische daden niet alleen kunnen worden voorkomen met repressieve maatregelen, maar dat radicaliseringsprocessen naar gewelddadig extremisme in een vroeg stadium moeten worden ontdekt. Het gaat daarbij om een fase die te boek staat als ‘vroegsignalering’, met als doel preventief dreigingen te identificeren die bijdragen aan mogelijk extremistisch geweld. De focus hierbij ligt op het signaleren van afwijkend gedrag, en tegelijkertijd op het bevorderen van sociale stabiliteit op wijkniveau. Professionals die dagelijks in direct contact staan met burgers, onder wie de lokale politieagenten, zouden hierin een sleutelrol spelen.