De Centrale Cliëntenraad van de Geestelijke Gezondheidszorg Eindhoven en de Kempen (GGzE) organiseerde in april 1996 een conferentie over cliëntenparticipatie. Onderwerp van gesprek was hoe die participatie in de individuele behandeling beter tot z'n recht kon komen. Dit heeft geleid tot een cursus waarin hulpverleners getraind worden door cliënt-ervaringsdeskundigen. ln deze bijdrage vertellen de trainers over de opzet von de cursus en hun ervoringen ermee in het afgelopen jaar.
LINK
Na het uitbreken van de Covid-19 pandemie heeft digitale participatie een grote vlucht genomen. Door de pandemie was het niet of nauwelijks mogelijk om fysiek bij elkaar te komen. Informatie of inspraakbijeenkomsten konden niet langer op een locatie in de buurt worden georganiseerd. Noodgedwongen vond er een verschuiving plaats van offline naar online burgerparticipatie. Hierdoor is er de afgelopen jaren veel ervaring opgedaan met digitale participatie. De verwachting is dat nu er weer van alles mogelijk is, er vaker gebruik gemaakt zal blijven worden van online participatievormen en - instrumenten. De koudwatervrees voor online participatie lijkt definitief overwonnen. In de toekomst zullen participatiestrategieën worden ontwikkeld waarin online- en offline-instrumenten vaker afwisselend en in onderlinge samenhang worden ingezet. Deze geïntegreerde inzet roept vragen op over de doorontwikkeling van digitale participatie. Hoe kunnen professionals op basis van de ervaringen met digitale participatie de afgelopen jaren de mogelijkheden hiervan in de toekomst beter benutten? En hoe kan er op basis van de ervaring die is opgedaan richting worden gegeven aan de doorontwikkeling van digitale tools?
To adequately deal with the challenges faced within residential care for older people, such as the increasing complexity of care and a call for more person-centred practices, it is important that health care providers learn from their work. This study investigates both the nature of learning, among staff and students working within care for older people, and how workplace learning can be promoted and researched. During a longitudinal study within a nursing home, participatory and democratic research methods were used to collaborate with stakeholders to improve the quality of care and to promote learning in the workplace. The rich descriptions of these processes show that workplace learning is a complex phenomenon. It arises continuously in reciprocal relationship with all those present through which both individuals and environment change and co-evolve enabling enlargement of the space for possible action. This complexity perspective on learning refines and expands conventional beliefs about workplace learning and has implications for advancing and researching learning. It explains that research on workplace learning is itself a form of learning that is aimed at promoting and accelerating learning. Such research requires dialogic and creative methods. This study illustrates that workplace learning has the potential to develop new shared values and ways of working, but that such processes and outcomes are difficult to control. It offers inspiration for educators, supervisors, managers and researchers as to promoting conditions that embrace complexity and provides insight into the role and position of self in such processes.
In dit onderzoek onderzoekt Ineke Baas hoe participatie en eigen regie van cliënten in de wijk kunnen worden versterkt om empowerment te bevorderen. Het onderzoek omvat interviews, focusgroepen en literatuuronderzoek. Individuele empowerment in de wijk bevordert cliëntenparticipatie en zelfregie. Collectieve empowerment in Utrecht, gefaciliteerd door 'power by peers', 'mental support team' en informele netwerken, werkt samen met opvang- en zorgorganisaties zoals Lister & Dok in Utrecht. Tot slot, hoe grijpt individuele en collectieve empowerment op elkaar in?
