Topinkomens zijn omstreden en terecht. Negentig procent van de bevolking vindt dat topinkomens beperkt moeten worden. Ook uit wetenschappelijke hoek werd door prof. Jan Tinbergen gepleit voor een norm. Het verschil tussen het hoogste en laagste inkomen zou niet meer dan een factor 5 mogen bedragen. Ander onderzoek heeft aangetoond dat hoge prestatiebonussen ook geen hogere bedrijfsresultaten opleveren. Sterker nog: de extreme inkomens werken schadelijk voor de samenleving en hollen de solidariteit uit. De politiek zou hieruit de wijsheid en moed moeten putten om inkomens aan de maximum te binden zoals dat eerder ook gebeurd is met wettelijke minimumlonen.
De laatste decennia woedt de discussie over de vraag of ondernemingen zich uitsluitend op aandeelhouders moeten richten of op alle belanghebbenden, of zij vooral aan de korte of aan de lange termijn moeten denken, anders gezegd of zij het Angelsaksische of het Rijnlandse model moeten hanteren. Dit onderzoek probeert na te gaan hoe het onderscheid tussen deze beide modellen gemeten kan worden. Het lijkt erop, dat het verschil vooral voor de bühne bestaat. Dit suggereert, dat de twee modellen wel gebruik kunnen worden als motivatie, als ideaaltype, maar dat in de praktijk weinig mensen consequent het ene of het andere model aanhangen.
