Paper voor Politicologenetmaal. Informatievoorziening over lokale politiek was traditioneel de taak van de lokale en regionale media waarbij kranten, huis-aan-huisbladen, lokale - en regionale omroep een belangrijke rol speelden. De rol van deze media wordt langzamerhand kleiner omdat oplagen dalen en de concurrentie van nieuwe digitale media toeneemt. De vraag die in deze bijdrage centraal staat, is welke bijdrage traditionele en nieuwe digitale media leveren aan de informatievoorziening op lokaal (gemeentelijk) niveau. Worden de hoog gespannen verwachtingen op dit terrein daadwerkelijk ingelost? In twee Nederlandse gemeenten in de provincie Utrecht (Leusden en Bunschoten) is deze problematiek getest door alle mediakanalen te inventariseren en gedurende één week de inhoud van deze kanalen te checken op de aanwezigheid van nieuws en informatie die over bestuurlijke politieke aangelegenheden gingen. Uit de resultaten bleek dat er een indrukwekkend aantal print- en audiovisuele media en digitale kanalen aanwezig is in beide plaatsen maar dat veel van deze media geen enkele bijdrage leverden aan de informatievoorziening op politiek gebied. Met name de nieuwe digitale media lieten het afweten, zij bevatten geen nieuws of geen origineel nieuws; hun bijdrage – voor zover aanwezig – beperkte zich tot het doorgeven van nieuws dat elders was verzameld. Ook traditionele media droegen maar matig bij aan de informatievoorziening, er werd sterk geleund op institutionele bronnen zoals gemeente en politieke partijen voor de berichtgeving.
De mogelijkheden om met de medemens te communiceren en/of op de hoogte te blijven van wat zich in de wereld afspeelt, zijn de afgelopen decennia sterk veranderd en toegenomen. Zo sterk dat ze nu vrijwel grenzeloos zijn. Er zijn tal van nieuwe media bijgekomen: gratis dagbladen, iPads, smart phones, mp3-spelers, en dvd's - het is slechts een greep uit wat kan. Bovendien is er binnen het klassieke aanbod sprake van vernieuwing: de buurtbioscoop is vervangen door de multiplex, de computer is behalve tekstverwerker ook rekenmachine, sociaal medium (Facebook, Twitter, Hyves), filmstudio, jukebox en ontwikkelcentrale. Alsof dat nog niet genoeg is, geldt voor traditionele media als radio, tv en tijdschrift dat de keuze aanzienlijk groter is dan tien jaar geleden. In de achtste druk van 'Communicatiekaart van Nederland' brengen we al deze ontwikkelingen in kaart. De belangrijkste vragen daarbij zijn steeds: hoe heeft een medium zich ontwikkeld, hoe ziet het huidige aanbod er uit, hoe gebruikt het publiek de verschillende media en wat zijn de te verwachten ontwikkelingen? Het eerste deel bestaat uit drie hoofdstukken over gedrukte media: kranten, tijdschriften en boeken. In deel twee schetsen we de ontwikkelingen in de audiovisuele media: radio, televisie, film, beeld- en geluidsdragers, telefonie en internet. Na een korte inleiding schetsen we in elk hoofdstuk beknopt de geschiedenis van een medium. Daarna brengen we aanbod en gebruik in beeld en we sluiten af met paragrafen over wetgeving, brancheorganisaties en te verwachten ontwikkelingen. Het derde deel geeft een overzicht van drie belangrijke werkvelden: reclame, voorlichting/PR/interne communicatie en journalistiek
Deze rapportage bevat een analyse van het maatschappelijk debat over de terreinen onderwijs, cultuur, wetenschap en media. De analyses zijn in de periode 2010-2015 gemaakt. De analyses van het maatschappelijk debat zijn bedoeld om het beleid beter te doen aansluiten bij de maatschappelijke vraag. De analyse van het media-debat is van de hand van Andra Leurdijk en Saskia Welchen.
