In toenemende mate wordt er onderzoek gedaan naar de economische en maatschappelijke effecten van sportevenementen (Cashman et al., 2004). Veel onderzoek wordt uitgevoerd in opdracht van beleidsmakers en de politiek om de publieke financiering van sportevenementen te legitimeren. De focus van dit type onderzoek ligt veelal op korte termijn economische impact, maar de aandacht verschuift steeds meer richting lange termijn effecten (legacy) die zowel positief als negatief kunnen uitpakken (Preuss, 2007). Sportevenementen kunnen een sociale impact hebben op deelnemers, vrijwilligers en lokale communities door het creëren van sociale netwerken, trots, in- en uitsltuiting, cohesie, veranderingen in attitudes en tradities etc (Richards, De Brito & Wilks, 2013).
Sportevenementen worden veelal mede mogelijk gemaakt door bijdragen vanuit de lokale, regionale of nationale overheid. Er mag van een sportevenement dan ook worden verwacht dat het een bijdrage levert aan de lokale gemeenschap, stad, of land (Gratton, Shibli & Coleman, 2005; Dickson, Benson, & Blackman, 2011; Hiller, 2000). Steeds vaker wordt er kritisch gekeken naar de maatschappelijke bijdrage die een sportevenement genereerd. Weegt deze wel op tegen de publieke kosten? De afgelopen 30 jaar wordt er dan ook steeds meer onderzoek gedaan naar de effecten die evenementen hebben op de lokale gemeenschap (Cashman, Toohey, Darcy, Symons & Stewert, 2004). Hierbij was de focus in het verleden vooral gericht op de bijdrage aan de lokale economie, maar steeds meer worden ook de maatschappelijke bijdragen geëvalueerd (Preuss, 2007). Maar wat is de sociaal-maatschappelijke impact van evenementen en hoe kan deze optimaal worden benut, bestendigd en geëvalueerd?
