De volgende stellingen worden behandeld:
Stelling 1: De e.b. is anno 2009 helemaal geen beweging meer, maar een gevestigd instituut, met alle kenmerken daarvan. De taal van ‘beweging’ is vooral nog identiteitsjargon, net zoals de taal van ‘(doorgaande) reformatie’ vooral identiteitsjargon is in wat ooit de gereformeerde beweging was.
Stelling 2: De grote en voortdurende uitdaging van de e.b. lijkt mij dat zij telkens weer een beweging moet worden. Juist nu is dit de grootste opdracht voor de EA: bijdragen aan het ontstaan van ‘beweging’ en oppassen nu naar binnen gezogen te worden als een para-denominationele organisatie van de evangelische kerken. 2
Hoe ontstaat een beweging? Er zijn minstens drie dingen nodig: gedeeld verlangen, gebrek aan controle in het centrum en leiderschap vanuit de marge. Alleen verlangen is dus niet genoeg.
Stelling 3: Om weer een beweging te worden, is een vurige toewijding aan Gods agenda het belangrijkst.
