Ever since the recognition of the causality between earthquakes in the Region Groningen (The Netherlands), gas production and the ensuing damage to houses and buildings in that area, government faces big challenges in policy-making. On the one hand liability for damages must result in fast and effective repair of houses and buildings and in safety safeguards for the infrastructure. On the other hand public trust in governmental institutions in the Earthquake area Groningen has to be restored.
As a result of the advice of the Commission ‘Sustainable Future North East Groningen’ a comprehensive package of measures called ‘Trust in restoration, Restoration of trust’ (‘Vertrouwen op herstel, Herstel van vertrouwen’) was announced in which public-private partnerships were introduced for the purpose and in favor of the economic perspective of the region, including the establishment of local initiatives on sustainable energy, damage repair and guaranteeing a confidential approach by the government.
Multiple actors are involved in the execution of this package of measures, since the competence of decision-making lies at State, regional and local level. Together with the emergence of public-private partnerships this all results in a very complex case of multi-level governance and policy-making.
The central research question this article addresses is whether public-private partnerships contribute in a legal and effective manner to policy-making following the package of measures ‘Trust in restoration, Restoration of trust’ in the Energy Port Region Groningen.
Participatiewet, social return, baanafspraakbanen, quotumheffing – van MKB’ers wordt gevraagd werkplekken te creëren voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. De Quotumwet kan zelfs een boeteheffing opleggen als er onvoldoende werkplekken voor arbeidsbeperkten komen. De overheid dwingt MKB’ers hiermee over te gaan tot inclusief werkgeverschap. MKB’ers uit o.a. de bouw, afvalverwerking en schoonmaak kunnen geschikte werkplekken bieden en zijn bereid om hun bedrijf te richten op deze sociale innovatie. In de praktijk blijkt echter dat het MKB geen invulling kan geven aan deze innovatie, omdat kandidaten niet worden aangeleverd en/of niet over de juiste capaciteiten beschikken en omdat wet- en regelgeving belemmerend werkt. MKB’ers willen dit verbeteren samen met gemeenten.Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de Participatiewet. MKB’ers ervaren dat gemeenten zich wel willen opstellen als partner van het bedrijfsleven, maar dat dat in de praktijk niet lukt. MKB’ers willen een structurele samenwerking met gemeenten tot stand brengen, waarbij ze zelf meer sturing geven aan de selectie en plaatsing van kandidaten, met minder regels. Omdat ze niet weten hoe ze dit van de grond kunnen krijgen vragen ze de Hanzehogeschool Groningen hiervoor handvatten te bieden. Gemeenten willen hier graag aan meewerken, omdat zij een beter beeld willen krijgen van de concrete behoeften van MKB’ers waardoor de door hen ingezette werkgeversbenadering beter aansluit op individuele MKB’ers. Door de nieuwe kennis van het project over een effectieve werkgeversbenadering zijn studenten beter voorbereid op de praktijk van de uitvoering van de Participatiewet en social return.De Hanzehogeschool Groningen zal samen met 26 MKB-bedrijven, MKB-Nederland Noord, De Normaalste Zaak, de gemeente Groningen en de Rijksuniversiteit Groningen, een werkplan met spelregels ontwikkelen voor structurele samenwerking van MKB met gemeenten, waardoor MKB’ers kunnen voldoen aan de verplichtingen in het kader van social return en de Participatiewet en daadwerkelijk uitvoering kunnen geven aan inclusief werkgeverschap.
