In discussies over burgerkracht hoor je vaak dat burgerinitiatieven moeten bijdragen aan ‘leefbaarheid’,
‘sociale samenhang’ en ‘inclusie van kwetsbaregroepen’. De roerige geschiedenis van Buurtboerderij
Ons Genoegen aan de groene rafelrand van het Amsterdamse Westerpark laat zien dat een proces
van zelforganisatie doorgaans gepaard gaat met voortdurende in- en uitsluiting.
