Zoekresultaten

Challenging oppressive discourses in the digital public sphere

Sinterklaasintocht in Gouda

Wie denkt dat het debat over Zwarte Piet een debat over ‘niets’ is, doet er goed aan twee dingen te beseffen. Allereerst dat dit in hoge mate gepolariseerde debat niet op zich staat. Integendeel, het is een voorbeeld (te midden van vele andere) van felle (over)reactie van veranderingsgezinde activisten enerzijds en behoudzuchtige burgers die zich in hun zekerheden bedreigd voelen anderzijds. Bron: Lessen uit crises en mini-crises 2014.

Congresverslag Symposium Leiderschap en Diversiteit

Op vrijdag 14 mei 2004 heeft de Haagse Hogeschool/TH Rijswijk een internationaal symposium over 'Leiderschap en Diversiteit' georganiseerd. Het symposium handelde over de dynamiek van gender, nationale cultuur en etniciteit in moderne organisaties. Door de diversiteit van medewerkers, klanten en afzetmarkten worden nieuwe eisen gesteld aan de leidinggevende en is de bedrijfscultuur blijvend veranderd. Veel bedrijfsactiviteiten strekken zich uit tot buiten de landsgrenzen. Leidinggeven in of in samenwerking met bijvoorbeeld vestigingen in Zuid-Amerika of Aziatische landen vergt een andere leiderschapsstijl. Kennis van elkaars achtergronden, ofwel transcultureel inzicht, is nodig om optimaal te kunnen samenwerken. Internationaal gerenommeerde sprekers zijn ingegaan op: leiderschap in de Arabische wereld. leiderschap, gender en etniciteit. leiderschap en culturele dynamiek in organisaties. leiderschap en nationaliteit. Na de inleidingen van de gastsprekers werd in vier werkgroepen over deze thema's verder met de gastsprekers van gedachten gewisseld. Het symposium werd afgesloten met een gezamenlijke forumdiscussie en een borrel. Dit verslag is tevens het startsein voor verdere studie over het thema leiderschap en diversiteit binnen het HRM lectoraat. De leden van de HRM Kenniskring gaan verder onderzoek doen en hun kennis over dit thema overdragen in de dagelijkse onderwijspraktijk aan de Haagse Hogeschool/TH Rijswijk.

Superdiversiteit

Een superdiverse samenleving biedt nieuwe kansen, maar ‘super’ verwijst niet zozeer naar super goed als wel naar super complex. Toekomstig onderzoek naar praktijken van burgerschap en diversiteit staat daarom voor grote uitdagingen. De eerste uitdaging betreft ons taalgebruik. Ik stel voor dat we als onderzoekers voortaan het bijvoeglijk naamwoord ‘cultureel’ zoveel mogelijk vermijden. We kunnen constateren dat het bij Surinaamse gezinnen de gewoonte is om in huis je schoenen uit te doen, of dat Nederlanders gehecht zijn aan de traditie van Sinterklaas. Maar wat voegt de mededeling dat het gaat om een culturele gewoonte of traditie aan deze beweringen toe? Niets anders dan de suggestie dat die gewoonte of traditie veroorzaakt zou worden door een onderliggende Surinaamse of Nederlandse cultuur, terwijl het er alleen maar een (helemaal niet zo essentieel) onderdeel van uit maakt. Een tweede uitdaging is een epistemische uitdaging. In het onderzoek naar omgangsvormen in de grootstedelijke samenleving moeten we, naast aandacht voor de relatie tussen immigranten en de autochtone bevolking, veel meer aandacht gaan besteden aan de relaties tussen immigrantengroepen onderling: onder welke voorwaarden ontstaan vruchtbare samenwerkings- en samenlevingsverbanden, en hoe te voorkomen dat groepen tegenover elkaar komen te staan? Welke symbolische en materiële machtsverhoudingen ontwikkelen zich, en welke rol spelen hierbij factoren als inkomen, opleiding, taal, religie en habitus? Het lijkt erop dat voor het begrijpen van deze sociale dynamiek zowel het conceptuele raamwerk van gevestigden en buitenstaanders van Elias en Scotson, als de noties van economisch, sociaal en cultureel kapitaal van Bourdieu nog steeds heel bruikbaar zijn. De derde, en misschien wel grootste uitdaging is een normatieve uitdaging. Op grond van de hier voorgestelde constructivistische conceptie van cultuur kunnen we constateren dat het geen enkele zin heeft om de vraag te stellen of ‘een cultuur’ in zijn geheel moreel beter of minder is dan andere culturen. Het is daarentegen uitermate zinvol, zelfs noodzakelijk, dat we een bepaalde traditie of praktijk onder de loep nemen, en gezamenlijk exploreren hoe rechtvaardig of hoe waardevol deze (nog) is binnen de nieuwe verhoudingen van een superdiverse samenleving. Bestuurders, beleidsmakers en professionals kunnen een positieve bijdrage leveren aan de onderlinge integratie in majority-minority steden, aan de verbetering van verstandhoudingen op de werkvloer, in het onderwijs, de gezondheidszorg, het publieke debat of de openbare ruimte, wanneer ze hun rol als normatieve professional serieus nemen. Het recente debat over de rol van de figuur van zwarte Piet in de Nederlandse Sinterklaas traditie is, hoe pijnlijk ook, een mooi voorbeeld hiervan. Een ander zinvol initiatief aan De Haagse Hogeschool is de start van een ‘dilemmabank’ een interactieve databank waar medewerkers, aan de hand van het (in overleg met veel betrokkenen ontwikkeld) Handelingskader Diversiteit, dilemma’s en oplossingen uit hun eigen praktijk kunnen indienen: als bron van discussie en reflectie.

Dwars door Coriovallum

Het Zwarte Veldje in Heerlen kent een lange geschiedenis van archeologische waarnemingen van 1909 tot 1984. Drie opgravingscampagnes in 1941, 1952 en 1984 resulteerden in allerhande archeologische gegevens. Deze gegevens werden nooit geanalyseerd om de archeologische waarden ervan te onttrekken. Vervolgens is het tot nu toe niet mogelijk geweest om deze archeologische waarden toe te passen op actuele onderzoeken omtrent Romeins Heerlen. Het doel van het onderzoek is daarom om informatie uit de gegevens van het onderzoeksgebied te extraheren en deze toegankelijk en toekomstbestendig te maken voor het archeologisch werkveld. Voor dit doel is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: Wat is de relatie tussen de Romeinse resten binnen onderzoeksgebied ‘het Zwarte Veldje’ en de thans bekende Romeinse resten van de vicus Coriovallum? Deze vraag is beantwoord met verscheidene methoden en werkwijzen. De verschillende gegevens zijn verwerkt tot een bruikbare dataset voor het onderzoek. Daarbij is de data gedigitaliseerd in het kader van toegankelijkheid en beschikbaarheid. Een analyse van de resulterende gegevens leverde nieuwe informatie op over de verschillende bevindingen binnen het onderzoeksgebied. De periodisering van het onderzoeksgebied kon worden verdeeld in drie fases: een houtbouwfase, steenbouwfase en een derde fase. Een tiental Romeinse structuren werden geconstateerd, inclusief twee kelders, evenals een Romeinse weg en het verloop daarvan en vier tot vijf Romeinse pottenbakkersovens. De eerste stappen om tot een datering van de vindplaats te komen werden ook genomen. Met het oog op het archeologisch werkveld zijn tot slot enkele aanbevelingen gedaan voor vervolgonderzoek, waarbij de profielen, het materiaal, de dateringen en de pottenbakkersovens verder uitgewerkt worden. Tot slot zijn er nog enkele aanbevelingen gedaan om de opslag en publicatie van het onderzoek te in goede banen te leiden.

Revisiting the ‘fallacy of meaningfulness’

In media audience research we tend to assume that media are engaged with when they are used, however ‘light’ such engagement might be. Once ‘passive media use’ was banned as a reference to media use, being a media audience member became synonymous with being a meaning producer. In audience research however I find that media are not always the object of meaning making in daily life and that media texts can be hardly meaningful. Thinking about media and engagement, there is a threefold challenge in relation to audience research. The coming into being of platform media and hence of new forms of media production on a micro level that come out of and are woven into practices of media use, suggests that we need to redraft the repertoire of terms used in audience research (and maybe start calling it something else). Material and immaterial media production, the unpaid labour on the part of otherwise audience members should for instance be taken into account. Then, secondly, there is the continuing challenge to further develop heuristically strong ways of linking media use and meaning making, and most of all to do justice, thirdly, to those moments and ways in which audiences truly engage with media texts without identifying them with those texts.