The present study was aimed at investigating the effects of a video feedback coaching intervention for upper-grade primary school teachers on students’ cognitive gains in scientific knowledge. This teaching intervention was designed with the use of inquiry-based learning principles for teachers, such as the empirical cycle and the posing of thought-provoking questions. The intervention was put into practice in 10 upper-grade classrooms. The trajectory comprised four lessons, complemented with two premeasures and two postmeasures. The control condition consisted of 11 upper-grade teachers and their students. The success of the intervention was tested using an established standardized achievement test and situated measures. In this way, by means of premeasure and postmeasure questionnaires and video data, an assessment could be made of the change in students’ scientific knowledge before, during, and after the intervention. In this study, we primarily focused on the dynamics of students’ real-time expressions of scientific knowledge in the classroom. Important indicators of the effect of the intervention were found. Through focusing on the number of explanations and predictions, a significant increase could be seen in the proportion of students’ utterances displaying scientific understanding in the intervention condition. In addition, students in the intervention condition more often reasoned on higher complexity levels than students in the control condition. No effect was found for students’ scientific knowledge as measured with a standardized achievement test. Implications for future studies are stressed, as well as the importance of enriching the evaluation of intervention studies by focusing on dynamics in the classroom.
The present study was aimed at investigating the effects of a video feedback coaching intervention for upper-grade primary school teachers on students’ cognitive gains in scientific knowledge. This teaching intervention was designed with the use of inquiry-based learning principles for teachers, such as the empirical cycle and the posing of thought-provoking questions. The intervention was put into practice in 10 upper-grade classrooms. The trajectory comprised four lessons, complemented with two premeasures and two postmeasures. The control condition consisted of 11 upper-grade teachers and their students. The success of the intervention was tested using an established standardized achievement test and situated measures. In this way, by means of premeasure and postmeasure questionnaires and video data, an assessment could be made of the change in students’ scientific knowledge before, during, and after the intervention. In this study, we primarily focused on the dynamics of students’ real-time expressions of scientific knowledge in the classroom. Important indicators of the effect of the intervention were found. Through focusing on the number of explanations and predictions, a significant increase could be seen in the proportion of students’ utterances displaying scientific understanding in the intervention condition. In addition, students in the intervention condition more often reasoned on higher complexity levels than students in the control condition. No effect was found for students’ scientific knowledge as measured with a standardized achievement test. Implications for future studies are stressed, as well as the importance of enriching the evaluation of intervention studies by focusing on dynamics in the classroom.
In higher education, students often misunderstand teachers’ written feedback. This is worrisome, since written feedback is the main form of feedback in higher education. Organising feedback conversations, in which feedback request forms and verbal feedback are used, is a promising intervention to prevent misunderstanding of written feedback. In this study a 2 × 2 factorial experiment (N = 128) was conducted to examine the effects of a feedback request form (with vs. without) and feedback mode (written vs. verbal feedback). Results showed that verbal feedback had a significantly higher impact on students’ feedback perception than written feedback; it did not improve students’ self-efficacy, or motivation. Feedback request forms did not improve students’ perceptions, self-efficacy, or motivation. Based on these results, we can conclude that students have positive feedback perceptions when teachers communicate their feedback verbally and more research is needed to investigate the use of feedback request forms.
MULTIFILE
In de schoonmaakbranche is de werkdruk hoog . Hierdoor worden gebouwen dagelijks niet goed genoeg schoongemaakt. Er heerst krapte op de arbeidsmarkt. Schoonmaakwerk is vooral handmatig werk en is ook zwaar werk. De schoonmaakbranche is dringend op zoek naar technologische oplossingen die het werk in de toekomst kunnen verlichten. Eén van die technologische oplossingen is de introductie van schoonmaakrobots , die op dit moment mondjesmaat op de markt worden gebracht. Schoonmaakorganisaties weten nog niet goed hoe deze robots efficiënt in te zetten, het vergt nog veel tijd om ze te kunnen gebruiken en schoonmaakmedewerkers zijn terughoudend om ermee te werken. Het project Assisted Cleaning Robots (ACR) richt zich op de volgende onderzoeksvraag: “hoe integreer je robottechnologie in het werkproces in de schoonmaakbranche, zodat een robot enerzijds zo optimaal mogelijk het werkproces ondersteunt, en anderzijds zo optimaal mogelijk met de mens samenwerkt.” Wat hierin optimaal is en hoe dit gemeten kan worden, is onderdeel van het onderzoek en is afhankelijk van de technologische mogelijkheden, de mensen die er mee werken, en de werkomgeving. In dit project werken Fontys Hogeschool Engineering, Fontys Hogeschool Techniek & Logistiek en de Haagse Hogeschool samen met schoonmaakorganisaties CSU en Hectas en andere bedrijven (toeleveranciers van schoonmaakrobots als ontwikkelaars), nationaal samenwerkingsverband Holland Robotics en brancheorganisatie Schoonmakend Nederland. Dit project kent een looptijd van twee jaar en gaat van start op 1 november 2021. In dit project worden nieuwe schoonmaakprocessen gedefinieerd en wordt op basis van deze processen technologie ontwikkeld (waar doorgaans eerst een nieuw product wordt ontwikkeld en daarna pas gekeken naar hoe dit product in te zetten). In dit project staat de mens die met de technologie in het proces moet gaan werken centraal. De technologie en het proces worden gevalideerd middels praktijktests met de betrokken schoonmaakorganisaties, op representatieve locaties. Hieruit worden lessen getrokken voor verbeteringen.
Physical rehabilitation programs revolve around the repetitive execution of exercises since it has been proven to lead to better rehabilitation results. Although beginning the motor (re)learning process early is paramount to obtain good recovery outcomes, patients do not normally see/experience any short-term improvement, which has a toll on their motivation. Therefore, patients find it difficult to stay engaged in seemingly mundane exercises, not only in terms of adhering to the rehabilitation program, but also in terms of proper execution of the movements. One way in which this motivation problem has been tackled is to employ games in the rehabilitation process. These games are designed to reward patients for performing the exercises correctly or regularly. The rewards can take many forms, for instance providing an experience that is engaging (fun), one that is aesthetically pleasing (appealing visual and aural feedback), or one that employs gamification elements such as points, badges, or achievements. However, even though some of these serious game systems are designed together with physiotherapists and with the patients’ needs in mind, many of them end up not being used consistently during physical rehabilitation past the first few sessions (i.e. novelty effect). Thus, in this project, we aim to 1) Identify, by means of literature reviews, focus groups, and interviews with the involved stakeholders, why this is happening, 2) Develop a set of guidelines for the successful deployment of serious games for rehabilitation, and 3) Develop an initial implementation process and ideas for potential serious games. In a follow-up application, we intend to build on this knowledge and apply it in the design of a (set of) serious game for rehabilitation to be deployed at one of the partners centers and conduct a longitudinal evaluation to measure the success of the application of the deployment guidelines.
Leerkrachten van basisscholen ervaren handelingsverlegenheid bij het lesgeven aan leerlingen met autisme spectrum stoornis (ASS). Dit is een urgent probleem, want sinds de invoering van de Wet Passend onderwijs in 2014 zijn leerkrachten in het regulier onderwijs zelf verantwoordelijk voor het aanbieden van een passend onderwijsaanbod voor alle kinderen en worden leerkrachten in het speciaal (basis-)onderwijs geconfronteerd met zwaardere problematiek. Bovenstaande sluit aan bij de thema?s ?adaptief onderwijzen? en ?talentontwikkeling?, die hoog op de agenda staan van landelijke en regionale onderwijsinstellingen. De vraag die leerkrachten stellen is: Hoe zorg ik ervoor dat kinderen met ASS zelfstandig werken in de klas, zodat zij het optimale halen uit zichzelf en mee kunnen komen met de rest van de klas? Een voorbeeld van deze vraag is te vinden op zien op deze video: https://vimeo.com/138308381 (Wachtwoord: Raak040915). Om deze vraag te beantwoorden, wordt in dit project de TalentenKracht werkwijze uitgewerkt. Hiermee leert de leerkracht de verborgen talenten boven te halen bij de leerling met ASS en tegelijkertijd het talent bij zichzelf om de leerling met ASS adequaat te kunnen coachen. Hierdoor ontstaat een positieve talentspiraal. Het project wordt uitgevoerd door een consortium bestaande uit de schoolbesturen van RENN4 Noord-Nederland, SCSOG Groningen en COG Assen, het lectoraat Leren en Gedrag ingebed in het Lectoraat Integraal Jeugdbeleid (IJB), de Pedagogische Academie en Toegepaste Psychologie van de Hanzehogeschool Groningen, Orthopedagogiek van de Rijksuniversiteit Groningen en de onderzoeksafdeling van RENN4. Na afloop van dit project kunnen leerkrachten een positieve talentspiraal op gang brengen in de dagelijkse klassenpraktijk. Ook hebben zij de beschikking over een methode netwerkleren, waarmee op een duurzame manier gewerkt kan worden aan professionalisering wat betreft het werken met kinderen met ASS. Via diverse kanalen wordt de kennis beschikbaar gesteld voor een bredere groep scholen en het onderwijs- en onderzoeksveld.
