Dienst van SURF
© 2025 SURF
Liveability along four streets in Hanoi, Vietnam is assessed. Hanoi is a rapidly growing metropolis characterised by high levels of personal motorized traffic. Two high traffic volume streets and two low traffic volume streets were studied using a mixed methods approach, combining the collection and analysis of quantitative and qualitative data on traffic volumes and liveability perceptions of its residents. The research methodology for this study revisits part of the well-known Liveable Streets study for San Francisco by Appleyard et al. (1981). A Principal Component Analysis (PCA) shows that residents on both low traffic volume streets experience less traffic hazard and stress, including noise and air pollution, than neighbouring high traffic volume streets. In line with Appleyard, the study shows that low traffic volume streets were rated more liveable than high traffic volume streets. In contrast to Appleyard, however, the study also shows that traffic volumes are not correlated with social interaction, feeling of privacy and sense of home, which is likely caused by the high levels of collectivism typical for Vietnam. Finally, the study indicates a strong residential neighbourhood type dissonance, where a mismatch exists between preferences for living in peaceful and quiet streets and the actual home location of residents.
LINK
In this book of examples we present possible implementations of straightforward and manageable climate-resilient ideas and options for residential streets. Examples from ordinary Dutch street views show how climate resilience can be implemented with simple solutions and how this does not need to be more costly than traditional measures, particularly in flat areas (such as we often find in the Netherlands). This observation is based on comparative studies across various Dutch cities. We hope that the examples will inspire you to find ways to implementclimate-resilient measures in your city, because the climate is right up your street.
This book of examples suggests a variety of options for easy and accessible climate-resilient retrofitting of residential areas. The case studies for a set of common streets in the Netherlands will match urban settings in other countries. The examples show that effective climate-resilient retrofitting is usually quite simple and does not necessarily incur higher costs than traditional approaches, particularly in flat areas. An examination of typical Dutch urban street designs shows how climate resilience can be incorporated under different conditions while keeping costs down with retrofitting. We have investigated the effects of four retrofitting variants and specified their cost and benefits, applying a typology of common residential street characteristics. We sincerely hope these case studies inspire you to get started in your own town, city and country, because the climate is right up your street.
Onze straten zijn in transitie: Verdichting door de bouw van 1 miljoen nieuwe woningen in de bestaande stad; de versnippering van nieuwe vormen van (deel)mobiliteit; vergroening; installaties en objecten voor energietransitie; de introductie van biobased en circulaire materialen; de verschraling van het winkelaanbod; de introductie van heel nieuwe typen woonmilieus. Allemaal werkt door in de straatruimte; de gedeelde publieke ruimte tussen de gebouwen die cruciaal is voor de leefkwaliteit en well-being van inwoners. Het maken van de straatruimte vindt gefragmenteerd en geleidelijk plaats. Met de bouw van 1 miljoen nieuwe woningen de komende tien jaar is de impact echter nauwelijks te overschatten. Gemeentelijke overheden bepalen de kaders en stellen de regels, maar de daadwerkelijke keuzes en uitwerkingen worden door ontwerpbureaus gemaakt. Deze MKB-ers twijfelen of de gangbare opwerpoplossingen inderdaad de well-being versterken. Zij hebben urgente behoefte aan meer evidence based kennis hierover, vernieuwde ontwerpoplossingen en kennisdeling. Met deze mkb-vraag gaat dit onderzoek aan de slag. Dit onderzoeksvoorstel richt zich op de straatruimte op ooghoogte, de nieuwe verdichtingslocaties, drie gebruikersgroepen (bewoners, passanten, bezoekers) en de impact op well-being van de huidige ontwerpoplossingen, mede in relatie tot nieuwe vereisten vanuit personenmobiliteit en vergroening. Hiertoe hebben we een consortium samengesteld van architectuur, stedenbouw, landschapsarchitectuurbureaus, brancheorganisaties en een reflectiegroep van ruimtelijk opdrachtgevers en interdisciplinaire internationale academici. We bouwen voort op ons exploratieve onderzoek Sensing Streetscapes en de daarin geteste nieuwe technologieën (artificial intelligence en eye-tracking-technologie uit de neurologie) en zetten die in om de impact van ontwerpoplossingen op de well-being van gebruikers van de straatruimte te meten – en tussentijdse resultaten in te zetten om een cultuur van reflectie en innovatie in de praktijk van de ruimtelijke ordening aan te jagen.
De bouw is een conservatieve (risk-averse) en sterk gefragmenteerde markt. De bouw is echter tevens een grootgebruiker van materialen; 40% van de globale grondstoffen wordt gebruikt voor de realisatie van gebouwen (Ness & Xing, 2017). Ook is de gebouwde omgeving een grootgebruiker van energie met 40 % van het Nederlandse totale gebruik (Klimaatmonitor Rijksoverheid 2019). Meer kennisdeling en optimalisatie is cruciaal, met name ten aanzien van de naoorlogse woningbouwvoorraad. Daar ontstaat de komende jaren momentum in de vorm van de stedelijke vernieuwing, sloop-nieuwbouw, renovatie, verduurzaming en erfgoedbeleid. Kenmerkend van de naoorlogse woningbouw is dat ze destijds in hoog tempo zijn gerealiseerd en gebouwd op sterk gestandaardiseerde manieren. Vele ontwerpbureaus en bouwers hebben in die tijd op grote schaal identieke woningbouwcomplexen in alle delen van ons land neergezet. De kennis over wie wat waar heeft gebouwd is echter niet geregistreerd. Kennis daarover biedt de kans om veel sneller en optimaler opgaven en kansen rondom verduurzaming, circulaire waarde en erfgoedbeleid van deze naoorlogse woningbouw te ontdekken en delen. Een combinatie van AI, ruimtelijk onderzoek en co-research kan dit zoekproces automatiseren. In deze KIEM willen we dit verkennen. We bouwen voort op de AI-methodes en technieken die we in het RAAKmkb project Sensing Streetscapes hebben ontwikkeld. In deze Kiem willen we experimenteren wat de meest efficiënte AI-strategie is. Hierbij werken we met co-research. Ruimtelijk experts uit verschillende vakgebieden worden betrokken om de kenmerken van de woningbouwvooraard te duiden – en zo te helpen in wat AI moet gaan leren. Vak- en praktijk experts van woningbouw verduurzaming, circulaire bouw en erfgoedbeleid betrekken we in een co-researchsessie om potentiele use-cases te verkennen. Hoe kan deze kennis een versnelling voor hun opgaven betekenen? Voor de doorontwikkeling tot volwaardige tools beogen we een RAAKmkb of RAAKpubliek aan te vragen.
Cities are environments in which people like to live and work. Yet, cities can also be stressful environments. Natural environments help people to relax.So, it would be logical if we brought more nature into cities. Cities have always had green spaces (cemeteries, allotments, parks), but in present-day society many people are too busy and allow themselves too little time for going to a park. By better integrating natural elements into our everyday surroundings, nature is brought, as it were, to people instead of the other way round. In every street, for example there are some green spaces, whether it is a tree, flowerbed or hedge; forms of green spaces that people are likely to encounter in their daily lives (unawares).This research studies how we can design green streets as well as possible, so that it helps people to relieve their daily urban stress as well as possible.