IntroductionTo stimulate early recognition and treatment of malnutrition, the Dutch Healthcare Inspectorate obliged all hospitals from 2008–2019 to report the number of malnourished patients with an adequate protein intake on the fourth day of hospital admission. In this article we present results over the past 11 years and discuss success factors and barriers for adequate treatment of malnourished patients in hospitals.MethodsThe annual reports of hospitals on the numbers of patients with a screening result ‘malnourished’ and an adequate protein intake on the fourth day of admission were analysed. Hospitals were categorized based on the percentage of malnourished patients with an adequate protein intake on the fourth day of admission as ‘poor’ (<40% of patients in a hospital achieve an adequate protein intake), ‘moderate’ 40–60% of patients in a hospital achieve an adequate protein intake), and ‘good’ (>60% of patients in a hospital achieve an adequate protein intake). To identify success factors and barriers for adequate treatment and registration of malnourished patients in hospitals, three focus groups were held in June and July 2020. Participants were dietitians and quality employees or nurses who were involved in data collection for malnutrition indicators in their hospitals.ResultsBetween 2008–2019, data were reported of 339,720 malnourished patients. The relative number of patients with adequate intake of protein on the fourth day in hospital ranges from 44%-53% between 2011 and 2019. Before 2013, the number of hospitals that reported data was too small to draw conclusions about results of treatment of malnutrition. Data from 2013 to 2019, show a decline in the number of hospitals with a ‘poor’ score. The number of hospitals with a moderate score increased between 2015 and 2019 and the number of hospitals with a good score remained more or less stable, except for 2018 where more hospitals reached a ‘good’ score. Sixteen professionals from ten different hospitals participated in the focus groups and revealed several determinants of adequate treatment of malnourished patients in hospitals such as awareness, feeling responsible and the need of clear instructions and good collaboration.ConclusionThis inventory of the protein intake of 339,720 hospital malnourished patients over 11 years shows that in one out of five Dutch hospitals >60% of malnourished patients had an adequate protein intake on the fourth day of admission. This shows that meeting protein requirements remains a difficult challenge. Early recognition of malnutrition, optimal multidisciplinary treatment and continuous evaluation is necessary to provide optimal nutritional care in the hospital and beyond.
This publication follows and analysis the proces in the region Westerkwartier in the Netherlands in their effort to built a whole new regionale food chain. In this report there is a remarkeble role for the knowledge instutions on vocational and applied level.
Duurzaamheidsbalans: verschillende onderzoeksrapporten laten zien dat Europese grondstoffen voor eiwit in veevoer milieuvriendelijker zijn dan soja uit Zuid-Amerika. Het is daarom vanuit milieu-oogpunt wenselijk om meer regionaal geteeld eiwitrijk veevoer te gebruiken in Nederland.Ketenaanpak: De Raad meent dat voor het oplossen van de geïdentificeerde knelpunten een ketenaanpak essentieel is. Niet slechts één partij heeft de oplossing. Momenteel ontbreekt verbinding en kennis in de keten. Voor deze verbinding is het nodig dat alle betrokken partijen met elkaar open het gesprek aangaan en elkaar betrekken bij het oplossen van ieders knelpunten.Voornaamste knelpunten 1. HANDEL: Door afspraken zoals Blair House agreement en GATT is eiwit van buiten de EU goedkoop en is een achterstand opgelopen in kennis over en ervaring met Europese eiwitteelt. 2. TEELT: De teelt van eiwitgewassen is relatief onbekend bij Nederlandse boeren, rassen zijn verouderd of onvoldoende beschikbaar en het saldo is in veel gevallen nog te laag, waarbij positieve effecten onbekend of ondergewaardeerd zijn.3. VERWERKING en 4. SCHAAL: Regionaal eiwitrijk veevoer is onvoldoende beschikbaar, vooral omdat verwerkingsmogelijkheden nog beperkt zijn en de kleinere schaal extra kosten met zich mee brengt. Dit maakt tevens investeringen onaantrekkelijk.5. MARKT: Regionaal geteeld eiwit leidt als gevolg van een hogere kostprijs tot duurder veevoer. Het halen van een meerprijs bij de consument voor producten geproduceerd met regionaal veevoer lukt (nog) niet, mede omdat er onvoldoende bewustzijn is over de problematiek. Maatschappelijke organisaties, retail en de overheid spelen hierin een rol.
