Empirical studies in the creative arts therapies (CATs; i.e., art therapy, dance/movement therapy, drama therapy, music therapy, psychodrama, and poetry/bibliotherapy) have grown rapidly in the last 10 years, documenting their positive impact on a wide range of psychological and physiological outcomes (e.g., stress, trauma, depression, anxiety, and pain). However, it remains unclear how and why the CATs have positive effects, and which therapeutic factors account for these changes. Research that specifically focuses on the therapeutic factors and/or mechanisms of change in CATs is only beginning to emerge. To gain more insight into how and why the CATs influence outcomes, we conducted a scoping review (Nstudies = 67) to pinpoint therapeutic factors specific to each CATs discipline, joint factors of CATs, and more generic common factors across all psychotherapy approaches. This review therefore provides an overview of empirical CATs studies dealing with therapeutic factors and/or mechanisms of change, and a detailed analysis of these therapeutic factors which are grouped into domains. A framework of 19 domains of CATs therapeutic factors is proposed, of which the three domains are composed solely of factors unique to the CATs: “embodiment,” “concretization,” and “symbolism and metaphors.” The terminology used in change process research is clarified, and the implications for future research, clinical practice, and CATs education are discussed.
In de praktijk van de begeleidingskunde wordt veel gewerkt met spel en spelmethodieken. De theoretische doordenking van het gebruik van deze werkvormen blijft daarbij achter. Er is weliswaar een grote hoeveelheid aan spelvormen beschikbaar, en er zijn veel publicaties over diverse methodieken, maar er is weinig literatuur over het gebruik van spel als zodanig in de begeleidingskunde. Dit artikel thematiseert de vraag hoe spelgebruik binnen het professioneel handelen van de supervisor en coach een theoretische basis kan krijgen. Op grond van een analyse van professionaliteit wordt beargumenteerd dat de professional voor de opgave staat om twee spanningsvolle polen met elkaar te verenigen, namelijk enerzijds die van objectiviteit op grond van wetenschappelijk gefundeerde kennis en anderzijds die van persoonlijke betrokkenheid rond een concrete situatie. Aan de hand van een N=1 studie, waarin het werk van een collega wordt geanalyseerd, wordt aannemelijk gemaakt dat juist spel een rol vervult in het integreren van deze in principe conflicterende werkelijkheden. Spel creëert een overgangsgebied waarin subjectiviteit en objectiviteit in elkaar overgaan, zodat nieuwe inzichten, perspectieven en betekenissen ontstaan.
