Frontiers are usually zones of trafficking, and the moving boundaries of knowledge are no exception. There you may encounter the weird and adorable creatures known as paradoxes. One of my favorites is the sorites paradox, or ‘paradox of the heap’.
MULTIFILE
Frontiers are usually zones of trafficking, and the moving boundaries of knowledge are no exception. There you may encounter the weird and adorable creatures known as paradoxes. One of my favorites is the sorites paradox, or ‘paradox of the heap’.
MULTIFILE
The purpose of this paper is to reflect on the experiences of safety and security management students, enrolled in an undergraduate course in the Netherlands, and present quantitative data from an online survey that aimed to explore the factors that have contributed to students’ satisfaction with, and engagement in, online classes during the COVID-19 pandemic. The main findings suggest an interesting paradox of technology, which is worth further exploration in future research. Firstly, students with self perceived higher technological skill levels tend to reject online education more often as they see substantial shortcomings of classes in the way they are administered as compared to the vast available opportunities for real innovation. Secondly, as opposed to democratising education and allowing for custom-made, individualistic education schedules that help less-privileged students, online education can also lead to the displacement of education by income-generating activities altogether. Lastly, as much as technology allowed universities during the COVID-19 pandemic to continue with education, the transition to the environment, which is defined by highly interactive and engaging potential, may in fact be a net contributor to the feelings of social isolation, digital educational inequality and tension around commercialisation in higher education.
MULTIFILE
In Nederland hebben 75.000 tot 116.000 gezinnen te kampen met problemen op meerdere levensgebieden, zoals het voeren van de huishouding, opvoeding, financiën, individuele ontwikkeling en relaties. De lijdenslast van deze gezinnen is groot en de publieke kosten per gezin zijn hoog. Kenmerkend voor deze gezinnen is dat ze zowel problemen hebben in het gezin, als problemen met de hulpverlening. Sinds 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de ondersteuning aan gezinnen met meervoudige problemen. Sociaal werkers nemen een sleutelpositie in bij de ondersteuning aan deze gezinnen. Ze hebben de belangrijke taak om de problemen, die vaak van generatie op generatie doorgegeven worden, te doorbreken. Het realiseren van ondersteuning aan deze gezinnen is complex. Sociaal werkers verwoorden een paradox: de meervoudigheid van de problematiek vraagt om samenwerking, maar juist samenwerking is vanwege deze meervoudigheid moeilijk te realiseren. De ervaring leert dat gebrekkige samenwerking, zowel met het gezin als tussen de hulpverleners onderling, fatale gevolgen kan hebben. Sociaal werkers geven aan dat er een andere werkhouding nodig is om in gezinnen met meervoudige problemen effectief samen te werken. Zij willen komen tot een houding waarmee zij zich duidelijk positioneren, als professional verbinding kunnen leggen met alle betrokkenen (cliënten, sociaal netwerk, professionals en leidinggevenden) en deze kunnen aanspreken op (de effecten van) hun handelen. Om hun handelen te optimaliseren, willen zij structureel op hun houding reflecteren. In aansluiting op voorgenoemde behoeften van sociaal werkers ontwikkelen we, samen met sociaal werkers, een op sociale technologie gebaseerde ?tool?: een leerinstrument dat hun reflectie ondersteunt. Het doel van dit instrument is dat professionals hun op samenwerken gerichte houding kunnen observeren en hierop reflecteren in interactie met anderen als onderdeel van hun dagelijkse werkzaamheden. Op deze manier verbeteren professionals de kwaliteit van de samenwerking en daarmee ook de ondersteuning aan gezinnen met meervoudige problemen.