The obser-view is a method to generate data and create a learning space for both researcher and participants in qualitative research. It includes reflection between the two after the researcher has observed the participant. This article aims to reveal the benefits and challenges encountered when using the obser-view in two different research projects. In a Dutch project whose aim was to empower residents with dementia, in nursing homes the obser-view was used to generate data and create space for reflection which included residents and the family members. It showed that the obser-view cannot be finished when reflection does not happen. A Danish project with the aim to map the practice for inmates’ opportunities for education and job guidance highlighted that it made participants—educational prison leaders and teachers—aware they were doing their jobs by rote and showed the difficulties the researcher had trying to reflect with some participants. In both projects the obser-view created a learning space for participants. A benefit of the obser-view is that it can be used in dissimilar settings with different research purposes and with vulnerable and stigmatized people often excluded from the research. A challenge is for the researcher to reflect with participants, which is more likely to be successful if they have had time to develop a trusting relationship. Although the obser-view is a novel method in qualitative research, it has proved useful in different settings. It is a valuable method and we recommend developing it further in additional different settings with different populations.
The obser-view is a method to generate data and create a learning space for both researcher and participants in qualitative research. It includes reflection between the two after the researcher has observed the participant. This article aims to reveal the benefits and challenges encountered when using the obser-view in two different research projects. In a Dutch project whose aim was to empower residents with dementia, in nursing homes the obser-view was used to generate data and create space for reflection which included residents and the family members. It showed that the obser-view cannot be finished when reflection does not happen. A Danish project with the aim to map the practice for inmates’ opportunities for education and job guidance highlighted that it made participants—educational prison leaders and teachers—aware they were doing their jobs by rote and showed the difficulties the researcher had trying to reflect with some participants. In both projects the obser-view created a learning space for participants. A benefit of the obser-view is that it can be used in dissimilar settings with different research purposes and with vulnerable and stigmatized people often excluded from the research. A challenge is for the researcher to reflect with participants, which is more likely to be successful if they have had time to develop a trusting relationship. Although the obser-view is a novel method in qualitative research, it has proved useful in different settings. It is a valuable method and we recommend developing it further in additional different settings with different populations.
This paper describes the development and results of the pedagogical photo-based method PhotoReflexivity. This method is designed to support reflexivity for students in design education, which guides them in better understanding and situating themselves in the outside world. To uncover the value of this method, mixed research methods including iterative prototypes were deployed in real-world learning scenarios with design students. Attitudes, behaviour, and reflexive conversations were analysed, from which design patterns and recommendations were derived. It is argued that PhotoReflexivity fills a gap in design education by aiming for extensive and transformational outcomes associated with reflexivity, which previous research has considered hard to achieve. It does so by providing pragmatic technologies and materials to support 1) sharing and collaboration, and 2) verbalising reflexive thoughts. By facilitating reflexivity, students might become more autonomous and responsible design professionals.
Worldwide, a third of all adults is suffering from feelings of loneliness, with a peak at young adulthood (15-25 years old). Loneliness has serious consequences for mental and physical health and should therefore be urgently addressed. However, existing interventions targeting loneliness mainly focus on older adults [1], and rarely consider the physical living environment, while studies prove that the physical environment (e.g. amenities, green, walkability, liveliness) has a significant impact on loneliness. Collaboration between the psychosocial and physical domains is key, to gain insight into the mechanisms and pathways linking characteristics of the physical living environment and loneliness among young adults and which spatial interventions are effective in managing loneliness. The main research questions are thus: how are physical environment and loneliness related, and which interventions should be implemented? The I BELONG proposal aims to build a European consortium that will address these questions. WP1 encompasses collaboration and networking activities that will form the basis for future collaboration, for instance a European research grant application. WP2 will provide insight in the pathways linking spatial attributes and loneliness. This will be achieved by doing a systematic literature review, a photovoice and interview study to collect data on specific locations that affect young people’s experiences with loneliness, and Group Model Building with experts. Building on this, WP3 aims to co-create spatial interventions with partners and young adults, and test ‘proof of concept’ interventions with virtual environments among young adults. WP3 will result in a spatial intervention toolkit. This project has both societal and scientific impact, as it will provide knowledge on pathways between physical environment characteristics and feelings of loneliness among young people, evidence of what spatial interventions work, and design guidelines that can be used in urban design and management that can contribute to managing loneliness and related health risks.
De online wereld is voor jongeren een vanzelfsprekend onderdeel van hun leefwereld. De meeste jongeren hebben baat bij de online leefwereld: hun cognitieve en sociale vaardigheden nemen toe, en hun vriendschappen en zelfvertrouwen worden gestimuleerd. Een kleine groep (5 tot 10 procent) vertoont online risicogedrag of raakt verslaafd aan sociale media. Deze groep jongeren heeft begeleiding nodig bij het opgroeien in de online leefwereld. Jongerenwerkers zijn sociaal werk professionals die jongeren in kwetsbare situaties (10-23 jaar) begeleiden bij het volwassen worden in de samenleving. Vanuit de leefwereld van jongeren dragen zij bij aan het versterken van de persoonlijke ontwikkeling en participatie en het verminderen van risicogedrag, problemen en uitval van jongeren. Nu de online wereld voor jongeren een vanzelfsprekend onderdeel is van hun leefwereld wordt het voor het jongerenwerk noodzakelijk om ook online te werken. Wat ontbreekt is kennis en handelingsperspectieven voor hoe het jongerenwerk in de online leefwereld jongeren kan vinden, volgen en begeleiden. Hieraan ten grondslag ligt een meer fundamentele vraag. Omdat de leefwereld van jongeren het vertrekpunt van het jongerenwerk vormt, is het jongerenwerk van oudsher gepositioneerd in het vrije tijdsdomein. In de online leefwereld van jongeren vervaagt het onderscheid tussen de opvoeddomeinen thuis, school/werk, vrije tijd waardoor er onduidelijkheid is over de rol van het jongerenwerk in de online leefwereld van jongeren. Dit project beoogt duidelijkheid te creëren over de rol van het jongerenwerk in de online leefwereld van jongeren en in co-creatie met jongeren, jongerenwerkers, studenten en docenten drie methodieken te ontwikkelen (‘Online als vindplaats’, ‘Signaleren online’, en ‘Begeleiden online’). We onderzoeken hoe jongerenwerkers door het vinden, volgen en begeleiden van jongeren in de online leefwereld bij kunnen dragen aan de persoonlijke ontwikkeling en maatschappelijke participatie van jongeren in kwetsbare situaties. Belangrijkste eindproduct is een handboek “Jongerenwerk in de online leefwereld van jongeren”.
Het onderwijs binnen het Instituut Social Work is gericht op gepersonaliseerd leren, waarbij een leerteam van studenten uitgangspunt is voor het leerproces. Bij Instituut Social Work is het leerteam het hart van de opleiding. Wat de doorwerking is en hoe het leerteam bijdraagt aan het leren van studenten wordt in beeld gebracht.Doel In oktober 2021 is een onderzoek gestart naar de doorwerking van het leren en werken in leerteams bij Instituut Social Work. Samen met het leerteamplatform worden de inzichten en ervaringen rondom (het leren van) leerteams in kaart gebracht., Deze beschrijving dient als basis voor het ontwikkelen van een cyclische evaluatie-methodiek die breder toepasbaar is binnen het Instituut. Resultaten Een beschrijving van opgedane ervaringen rondom leerteams als hart van de opleiding Een prototype van een customer-journey voor leerteambegeleiders Een visualisatie van studentervaringen met behulp van de Photovoice-methode (Dataverzamelingsmethode, waarbij foto's gemaakt door deelnemers worden gebruikt om hen te laten vertellen over hun ervaringen en beleving van) Looptijd 01 oktober 2021 - 01 juli 2022 Aanpak Het onderzoek is een beschrijvend onderzoek met elementen van actie-onderzoek. Deskresearch geeft sturing aan een customer-jouney voor leerteambegeleiders en diepte-interviews aan de hand van beeldmateriaal door studenten.
