Nederland kent een lange traditie van een scherpe scheiding tussen natuurgebieden en gebieden waar menselijk gebruik de boventoon voert. Niettemin tekenen zich de laatste jaren binnen het natuurbeleid een aantal ontwikkelingen af die mogelijk als inspiratiebron kunnen fungeren voor degenen die zich bezig houden met het maatschappelijk vastgoed. De nadruk komt meer en meer te liggen op de maatschappelijke en financiële haalbaarheid van het beleid. Gezondheid van mensen, beleving van natuur en natuurgebieden en de leefbaarheid komen centraal te staan. De hierboven omschreven ontwikkeling van het natuurbeleid kan in het kernbegrip vermaatschappelijking worden samengevat. Het natuurbeleid dat was gestoeld op de intrinsieke waarde van natuur, een sterke scheiding tussen natuur en cultuur en ecologische doelstellingen waarin het behoud van biodiversiteit prioriteit kreeg, is aan een herijking toe. Door zicht te krijgen op de perspectieven van de gebruiker, maatschappelijke ontwikkelingen bloot te leggen en mogelijke toekomstbeelden te formuleren wordt een stevige basis gelegd voor een robuust natuurbeleid dat verbreding mogelijk maakt naar beleving, recreatie en duurzaam gebruik. Wellicht is het ook voor het maatschappelijk vastgoed mogelijk via een vergelijkbare methodiek zicht te krijgen op de verschillende maatschappelijke drijfveren die van invloed zijn op het beleid rond het maatschappelijk vastgoed.
For centuries the Netherlands had struggled against water. After years of struggle the Netherlands had turned from a swampy and unstable river delta into an orderly country with a strong agricultural image. Since 1990, however, the Netherlands are no longer primarily known as the country that reclaimed land from water, but as a country that allows water to come in once again for nature development reasons. Tiengemeten is one of the largest nature development projects in the Netherlands. Influenced by European and national governmental policy, this former agricultural island has been transformed into a nature island. This development can only be understood if we consider the current culture of authenticity. In this article I will argue that Tiengemeten is an expression of this culture of authenticity and that this affects the communication about Tiengemeten. Based on the case of Tiengemeten I assume that communication is culturally bound or embedded.
This article will explore the Cradle to Cradle (C2C) framework for urban environments, focusing on the perception, utilization and maintenance of parks. The case study explores the perception of urban flora and the value of greenery in everyday life in The Netherlands. The reflection section addresses the difference between conventional and C2C approaches to greenery on the one hand and current green management policies and public opinion on the other hand. The author reflects on how urban planning policies can be better geared towards public awareness of C2C, and towards the implementation of ecologically benign management of urban flora. It is proposed that an implementation of urban green management consistent with C2C is feasible and desirable. It is feasible given the favorable shifts in public opinion in relation to urban sustainability, and it is desirable due to the basic cost-benefit analysis and increased need for urban sustainability. This is a post-peer-review, pre-copyedit version of an article published in Urban Ecosystems. The final authenticated version is available online at: https://doi.org/10.1007/s11252-015-0468-2 https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
