This publication marks the first results of the Tactical Media Room Ukraine project, launched in February 2022 in Amsterdam after the shocking Russian full-scale invasion of Ukraine. Tactical Media Room is a network of activists, journalists, scholars, and artists linked by the exchange of ideas and practices—all aimed at supporting Ukrainian media and confronting Russian state propaganda. Together, the network of experts initiated a screening and a series of meetings that took place mainly in Amsterdam. Based on these meetings, Dispatches from Ukraine: Tactical Media Reflections and Responses showcases initiatives, critique, and essays that provide insights into the ways information circulates in time of war.This edition also aims at overcoming the Eurocentric approach through inviting Ukrainian journalists, artists, and thinkers to share their observations and personal experience of living through war in the digital age. It allows the collected reflections to be grounded and situated within the certain context of Ukrainian, Belarusian and Russian long-lasting conflicts. While on the one hand, perspectives on info-war and the array of urgents matters at a distance are presented, on the other hand, this publication also focuses on what is missing from outside of the war-zones.
This publication marks the first results of the Tactical Media Room Ukraine project, launched in February 2022 in Amsterdam after the shocking Russian full-scale invasion of Ukraine. Tactical Media Room is a network of activists, journalists, scholars, and artists linked by the exchange of ideas and practices—all aimed at supporting Ukrainian media and confronting Russian state propaganda. Together, the network of experts initiated a screening and a series of meetings that took place mainly in Amsterdam. Based on these meetings, Dispatches from Ukraine: Tactical Media Reflections and Responses showcases initiatives, critique, and essays that provide insights into the ways information circulates in time of war.This edition also aims at overcoming the Eurocentric approach through inviting Ukrainian journalists, artists, and thinkers to share their observations and personal experience of living through war in the digital age. It allows the collected reflections to be grounded and situated within the certain context of Ukrainian, Belarusian and Russian long-lasting conflicts. While on the one hand, perspectives on info-war and the array of urgents matters at a distance are presented, on the other hand, this publication also focuses on what is missing from outside of the war-zones.
This is a critique of how designers deal with contending histories and multiple presents in design to speculate about socio-technical futures. The paper unpacks how embedded definitions and assumptions of temporality in current design tools contribute to coloniality in designed futures. As design practice becomes implicated in how oppression extends from physical systems to global digital platforms, our critique rejects the notion that it is only AI that needs fixing and it dissects the Futures Cone used in speculative design to make these issues visible. As an alternative, we offer a hauntological vocabulary to aid designers in reorienting their speculative tools and accommodating pluriversality in anticipatory futures. To illustrate the benefits of the proposed metaphors, we highlight examples of coloniality in digital spaces and emphasize the failure of speculative design to decolonize future imaginaries. Using points of reference from hauntology, those that engage with uncertain states of lingering or spectrality, and notions of nostalgia, absence, and anticipation, this paper contributes to rethinking the role that design tools play in colonizing future imaginaries, especially those pertaining to potentially disruptive technologies.
In view of the 75th commemoration of the liberation of World War II, Visit Brabant asked BUas to connect the main heritage locations in the province through storytelling in order to attract more visitors.In 2015, we developed a narrative concept entitled “Crossroads. Life changing stories 40-45”. In 2016, we developed a brand guide which explains storytelling guidelines. In collaboration with Brabant Heritage and Brabant Remembers, in 2017-208, 15 meetings were organized all over the province to collect personal WWII narratives. From over 600 narratives, together with a group of historians, we selected 75 narratives. Under our guidance, these 75 narratives have been rewritten into Crossroads stories by some 20 different authors. Brabant Remembers has launched a marketing campaign and (digital and physical) experiences based on these stories. The aim is to touch visitors and local people emotionally with personal stories from the past, and to offer new ways of interacting with these stories, especially for young people.WhenThe project has been running since 2015. We currently play an advisory role in the development of the Brabant Remembers app (for example augmented reality videos), and in physical products such as the Dilemma Maze and the Stilllevens of Studio Verdult.Partners: Visit Brabant, Brabant Remembers, Erfgoed Brabant, Stichting Crossroads
Mazehunter is een serious game dat kinderen met dyslexie traint en hun zelfvertrouwen versterkt. Het is een innovatief spel, waar de digitale- en fysieke wereld elkaar kruisen. De opdrachten zijn gericht op het versterken van de samenwerking van de hersenhelften en het zelfvertrouwen. Het doel voor het haalbaarheidsonderzoek is: onderzoeken of de het technisch haalbaar is om het doel van de game te behalen. Het doel van Mazehunter is: het zelfstandig trainen van de hersenhelften door kinderen en het behoud van hun zelfvertrouwen.
Sociale media geven organisaties direct toegang tot hun (potentiele) gebruikers en bieden een mogelijkheid om te leren over wat ze willen en bezighoudt en met wie ze in verbinding staan. Veel organisaties staan via bijvoorbeeld Facebook of Twitter op die manier al met hun gebruikers in contact en geen marketingcampagne doet het meer zonder likes en tweets. Steeds meer organisaties gebruiken dan ook sociale media, deels reeds geïntegreerd in marketing, maar deels ook om de boot niet te missen of ?omdat de klant dat vraagt?. Hoeveel ze daarin investeren en dat in de toekomst ook willen blijven doen, hangt af van de effectiviteit van sociale media. Maar wanneer is het effectief, wat bepaalt die effectiviteit en hoe meten we de effectiviteit? Er bestaan inmiddels talloze hulpmiddelen om daartoe de output van sociale netwerken te monitoren en te analyseren (aantallen likes, comments, tweets, etc.). De belofte van effectiviteit schuilt echter met name in het gaandeweg vormgeven en verspreiden van de communicatie in samenwerking met netwerkgebruikers (user generated content, co-creatie, virale of netwerkeffecten). Sociale media zijn echter zo nieuw en in de mix zo complex dat er over de effectiviteit van deze interactieve vorm van communicatie nog weinig bekend is. Het project ?The Network is the Message? ontwikkelt nieuwe kennis en middelen om de werking van sociale media beter te begrijpen en de mogelijkheden ervan beter te benutten. Onze belangrijkste doelgroep is daarbij de communicatieprofessional, voor wie sociale media inmiddels cruciale tools zijn in de uitoefening van hun taak. Hoewel dat in zijn algemeenheid en voor iedereen geldt, lijkt het MKB in het nadeel ten opzichte van multinationals, die meer capaciteit en middelen hebben om met sociale media te experimenteren. In Nederland zijn het vooral de grotere communicatiebureaus die over voldoende mensen en middelen beschikken om de effectiviteit van campagnes systematisch te meten, terwijl het gros van de communicatiebureaus tot het kleinere MKB behoren. Op basis van de in het project verkregen kennis wordt een speciaal op het MKB gerichte toolkit ontwikkeld en beproefd waarmee communicatieprofessionals beter in staat zijn om een sociaal netwerk te activeren en grip te krijgen op de effectiviteit van hun online interactieve communicatie. De hoofdvraag van het project luidt: ?Hoe kan de effectiviteit van communicatie in online sociale netwerken worden beoordeeld en verbeterd?? De deelvragen hebben betrekking op: 1. De potentie van een sociaal netwerk: Wat maakt een sociaal netwerk tot een goed netwerk? Hoeveel respons kan ik verwachten van een netwerk als ik het aanspreek? Hoeveel doorgifte kan ik verwachten? Wat bepaalt deze respons? 2. De werking van een boodschap: Wat zijn de werkzame elementen van een sociale media boodschap? Welke elementen bepalen of een boodschap wel of niet wordt opgepikt en verspreid? 3. Het resultaat van een sociale actie/campagne: Wat is er beoogd met de actie/campagne en is dit doel bereikt? Aantallen likes en tweets zeggen wel iets over de verspreiding van de boodschap, maar hoe moeten we dit interpreteren? Zijn de juiste personen bereikt (precisie)? De antwoorden op deze deelvragen bepalen in samenhang de kans op succes van sociale media communicatie. Het onderzoek bestaat uit een non-experimentele en een experimentele fase. In de non-experimentele fase zullen praktijkcases aan de hand van het activatiepotentieel (netwerkstructuur en gebruikersprofielen) en mogelijke werkzame elementen (gebruikte communicatietechnieken en versnellende variabelen als een tag of video) worden beoordeeld op resultaten (verspreiding en precisie). De bevindingen uit deze non-experimentele fase zullen vervolgens worden gebruikt om in de experimentele fase systematisch het effect van verschillende technieken en versnellers te bepalen. Voor een zinvolle maat van effectiviteit zal het resultaat van een campagne vergeleken worden met het potentieel van het netwerk.
