The Code To Change is an organisation based in the Netherlands dedicated to reducing inequality by empowering marginalised groups with the necessary professional skills. At the heart of this organisation is Iffat Rose Gill, an international trailblazing social entrepreneur, activist, and the founder of “The Code To Change“. Their mission is to level the playing field and provide opportunities for those facing disadvantages within the employment market.
MULTIFILE
Visual research has historically been productive in foregrounding marginalised voices through photovoice as alternative to the written and oral forms of participation that dominate public participation. Photovoice projects have however been slow to leverage digital and spatial technologies for reworking the method in ways that enable geospatial analysis and collect structured metadata that can be used in workshops to bring different groups together around unpacking urban problems. The Urban Belonging project contributes to this by testing a new application, UB App, in an empirical study of how participants from seven marginalised communities in Copenhagen experience the city, including ethnic minorities, deaf, homeless, physically disabled, mentally vulnerable, LGBTQ+, and expats in Denmark. From a dataset of 1459 geolocated photos, co-interpreted by participants, the project first unpacks community-specific patterns in how the city creates experiences of belonging for different groups. Second, it examines how participants experience places differently, producing multilayered representations of conflicting viewpoints on belonging. The project hereby brings GIS and digital methods capabilities into photovoice and opens new epistemological flexibilities in the method, making it possible to move between; qualitative and quantitative analysis; bottom-up and top-down lenses on data; and demographic and post-demographic ways or organising participation.
From January 2011 until December 2012, forty Family Group Conferences (FGCs) will be studied in the public mental health care (PMHC) setting in the province of Groningen, the Netherlands. Research should yield an answer to whether FGCs are valuable for clients in PMHC as a means to generate social support, to prevent coercion and to elevate the work of professionals. The present study reports on two case studies in which shame and fear of rejection are designated as main causes for clients to avoid contact with their social network, resulting in isolated and marginalised living circumstances. Shame, on the other hand, is also a powerful engine in preventing clients from relapse into marginalised circumstances for which one needs to feel ashamed again. An FGC offers a forum where clients are able to discuss their shameful feelings with their social network; it generates support and helps breaking through vicious circles of marginalisation and social isolation. Findings of these case studies confirm an assumption from a previous study that a limited or broken social network is not a contraindication, but a reason for organising FGCs.
LINK
De overgang naar volwassenheid verloopt voor veel jongeren niet vanzelf. Dit geldt vooral voor kwetsbare jongeren die moeizaam hun weg vinden naar opleiding, werk en sociaal leven. Bij het ontbreken van passende ondersteuning lopen zij het risico op maatschappelijke marginalisering. Sinds de drie grote transities in het sociale domein zijn gemeenten verantwoordelijk voor het bieden van die ondersteuning. Juist voor de doelgroep kwetsbare jongeren blijkt het een lastige opgave passende, integrale hulp te bieden op verschillende levensgebieden. Doel van dit onderzoek is verbetering van de professionele ondersteuning van deze doelgroep en daarmee vergroting van hun (kansen op) maatschappelijke participatie. De centrale onderzoeksvraag is: Hoe kan professionele ondersteuning aansluiten bij de leefwereld van kwetsbare jongeren in de overgang naar volwassenheid (16-20 jaar) en bijdragen aan hun veerkracht en maatschappelijke participatie? Centrale rol in het onderzoek speelt het begrip veerkracht, dat verwijst naar de mate waarin jongeren in staat zijn om individuele, relationele en contextuele hulpbronnen te gebruiken om beperkingen en tegenslagen te overwinnen. Het onderzoeksdesign bestaat uit een kwalitatief deel en kwantitatief deel, die beide cross-sectionele en longitudinale componenten bevatten. Door vragenlijstafname en interviews met een brede doelgroep jongeren in Amsterdam, Haarlem en Rotterdam, waarvan een selectie gevolgd wordt in de tijd, wordt inzicht opgedaan hoe hun kwetsbaarheid zich op verschillende leefgebieden manifesteert, welke belemmeringen zij ervaren in hun maatschappelijke participatie en welke (informele en formele) vormen van steun hen helpen. Uitvoering Amsterdam, Haarlem en Rotterdam geeft zicht op een diversiteit aan doelgroepen, beleidscontexten en uitvoeringspraktijken. Benutten van de onderzoeksresultaten door beleidsmakers en werkveldpartners die deel uitmaken van het consortium moet leiden tot verbetering van de (lokale) professionele ondersteuning van jongeren. De samenwerking tussen drie hogescholen en een gerenommeerd nationaal kennisinstituut waarborgt de kwaliteit van het onderzoek en de verankering van de resultaten in het werkveld en de opleiding van professionals.
De overgang naar volwassenheid verloopt voor veel jongeren niet vanzelf. Dit geldt vooral voor kwetsbare jongeren die moeizaam hun weg vinden naar opleiding, werk en sociaal leven. Bij het ontbreken van gerichte ondersteuning, lopen zij het risico op maatschappelijke marginalisering. Sinds de drie grote transities in het sociale domein zijn ingevoerd, zijn gemeenten verantwoordelijk voor voldoende en adequaat aanbod. Juist voor deze doelgroep blijkt het een lastige opgave om passende, integrale steun te bieden op verschillende levensgebieden. Doel van dit onderzoek is vinden van aanknopingspunten voor verbetering van de professionele ondersteuning van kwetsbare jongeren en daarmee vergroten van hun (kansen op) maatschappelijke participatie. De centrale onderzoeksvraag is: Hoe kan professionele ondersteuning beter aansluiten bij de leefwereld van kwetsbare jongeren in de overgang naar volwassenheid (16-20 jaar) en bijdragen aan hun veerkracht en maatschappelijke participatie? Door vragenlijstafname en interviews met een brede en diverse doelgroep jongeren in Amsterdam, Haarlem en Rotterdam wordt inzicht opgedaan in hoe hun kwetsbaarheid zich op verschillende leefgebieden manifesteert, welke belemmeringen zij ervaren in hun maatschappelijke participatie en welke (informele en formele) vormen van steun hen helpen. Uitvoering in deze drie steden geeft toegang tot en zicht op een diversiteit aan doelgroepen, beleidscontexten en uitvoeringspraktijken. Gebruik van de onderzoeksresultaten door beleidsmakers en werkveldpartners die deel uitmaken van het consortium moet leiden tot verbetering van de professionele ondersteuning van jongeren.
