Zoekresultaten

Succesvol studeren met psychische problemen

Interventieprotocol Zorg in Samenwerking voor bipolaire stoornissen (2015)

Het Interventieprotocol Zorg in Samenwerking (ZiS) bestaat uit 3 delen: het Achtergronddocument, het Handboek en het Werkboek. In deel I, het Achtergronddocument, worden de theoretische achtergronden van het programma beschreven. Deel II, het Handboek, levert praktische handleidingen en instructies voor de uitvoering van het programma. ZiS bestaat uit een aantal onderdelen, deze corresponderen met het los bijgeleverde Werkboek (deel III), dat speciaal is geschreven voor de patiënt.

De gestolen stoornis

De gangbare, DSM-gestuurde interpretatie van depressieve stoornis doet de ervaring van mensen die aan deze stoornis lijden geen recht. Er ontbreken drie wezenlijke aspecten aan de DSM-definitie: een verstoorde wereldbetrekking, een verstoorde lijfelijkheid en een verstoorde temporaliteit. De fenomenologische uitleg van depressie die in mijn proefschrift centraal staat, laat deze psychische stoornis niet naar voren treden als extreme somberheid, maar als existentieel isolement. De ‘stemmingsstoornis’ (mood disorder) is zo beschouwd een afstemmingsstoornis: een verstoring van een proces of gebeuren van synchronisatie op een heel elementair, lijfelijk-affectief niveau. Dat het fenomeen depressie momenteel zo wijdverbreid is – de zogeheten depressie-epidemie – kan in verband worden gebracht met de wijze waarop het individu door de laatmoderne ‘neoliberale’ cultuur tot subject wordt gevormd. De hedendaagse subjectpositie is ‘isolistisch’ van aard. Dit staat op gespannen voet met de menselijke grondbehoefte aan elementaire afstemming. Anders gezegd: de laatmoderne subjectificatie van het individu is depressogeen. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/bert-van-den-bergh-95476526/

Collaborative Care for patients with severe borderline and NOS personality disorders: A comparative multiple case study on processes and outcomes

Background: Structured psychotherapy is recommended as the preferred treatment of personality disorders. A substantial group of patients, however, has no access to these therapies or does not benefit. For those patients who have no (longer) access to psychotherapy a Collaborative Care Program (CCP) is developed. Collaborative Care originated in somatic health care to increase shared decision making and to enhance self management skills of chronic patients. Nurses have a prominent position in CCP’s as they are responsible for optimal continuity and coordination of care. The aim of the CCP is to improve quality of life and self management skills, and reduce destructive behaviour and other manifestations of the personality disorder. Methods/design: Quantitative and qualitative data are combined in a comparative multiple case study. This makes it possible to test the feasibility of the CCP, and also provides insight into the preliminary outcomes of CCP. Two treatment conditions will be compared, one in which the CCP is provided, the other in which Care as Usual is offered. In both conditions 16 patients will be included. The perspectives of patients, their informal carers and nurses are integrated in this study. Data (questionnaires, documents, and interviews) will be collected among these three groups of participants. The process of treatment and care within both research conditions is described with qualitative research methods. Additional quantitative data provide insight in the preliminary results of the CCP compared to CAU. With a stepped analysis plan the ‘black box’ of the application of the program will be revealed in order to understand which characteristics and influencing factors are indicative for positive or negative outcomes. Discussion: The present study is, as to the best of our knowledge, the first to examine Collaborative Care for patients with severe personality disorders receiving outpatient mental health care. With the chosen design we want to examine how and which elements of the CC Program could contribute to a better quality of life for the patients.

Collaborative care for patients with bipolar disorder: a randomised controlled trial

Bipolar disorder is a severe mental illness with serious consequences for daily living of patients and their caregivers. Care as usual primarily consists of pharmacotherapy and supportive treatment. However, a substantial number of patients show a suboptimal response to treatment and still suffer from frequent episodes, persistent interepisodic symptoms and poor social functioning. Both psychiatric and somatic comorbid disorders are frequent, especially personality disorders, substance abuse, cardiovascular diseases and diabetes. Multidisciplinary collaboration of professionals is needed to combine all expertise in order to achieve high-quality integrated treatment. 'Collaborative Care' is a treatment method that could meet these needs. Several studies have shown promising effects of these integrated treatment programs for patients with bipolar disorder. In this article we describe a research protocol concerning a study on the effects of Collaborative Care for patients with bipolar disorder in the Netherlands.

Meritocratie als aanslag op het zelfrespect van ‘verliezers’