Zoekresultaten

The journalistic dimension of statistics. Reporting human development and its quantification.

Human Rights education, turning words into action

This article considers how lecturers can use human rights education as a core element of preparing students for professional social work practice. This paper is based on a symposium held at the EASSW conference in Madrid 2019 which was hosted by members of an interest group of lecturers, from Belgium, the Netherlands and Ireland. The symposium elaborated on the interest groups action plan: ‘Human Rights, turning words into action’. The group posit that the application of human rights in social work practice should follow the rights and interests of service-users. The challenge for educators is that that in the first instance, students must learn about human rights instruments and enforcement mechanisms and then they must be schooled about the discursive, dialogical and democratic particularity of rights. Ignoring this character of human rights risks reducing rights to a technical debate. This article reflects on some of the difficulties, pitfalls and drawbacks that we have encountered, and some of the critiques of current human rights structures. The aim is to try to develop a ‘practice of critique’ and propose a strategic human rights agenda for professional social work education and practice.

Social Workers as Local Human Rights Actors?

The realization of human rights standards depends in part on the commitment of local actors. It can be argued that local public service professionals such as social workers can also be regarded as key players. The possible role of social workers becomes imperative if these professionals are working in a policy context that is not congruent with human rights. If existing laws or policies cause or maintain disrespect for human rights, social workers are in a position to observe that this is having an adverse impact on clients. When social workers are regarded as human rights actors, the question arises how they can or should respond to law and policy that impedes them in carrying out their work with respect for human rights. This article adds to existing theories on social workers as human rights actors by examining the practices of social professionals working in such a challenging policy context. The research took place among professionals in social district teams in the city of Utrecht, the Netherlands. Following a series of decentralizations and austerity measures the social care landscape in the Netherlands has changed drastically over the last few years. As a result, social workers may find themselves on the one hand trying to realize the best possible care for their clients while on the other hand dealing with new laws and policy expectations focused on self-reliance and diminished access to specialist care. The article explores how social professionals’ responses to barriers in access to care affect human rights requirements. In doing so, this socio-legal study provides insight into the ways in which everyday social work relates to the realization of human rights at the local level.

Translators, Advocates or Practitioners? Social Workers and Human Rights Localization

The importance of specific professions for human rights realization is increasingly recognized. Journalists, teachers, and civil servants are all considered to play a role because their work affects individual rights. This is also the case for social workers. The connection between social work and human rights is evident in the large amount of literature explaining how human rights relate to social work. At the same time there is more attention for human rights localization. These fields of knowledge are related: social workers are local professionals and if they start applying human rights in their work this may influence human rights localization. This article contributes to existing debates on human rights localization by reflecting on the potential role of social workers in local human rights efforts in the Netherlands. Since human rights localization in general and human rights application in social work are recent phenomena in the Netherlands this provides a useful case study for a qualitative analysis on whether and how social workers can be regarded as actors in human rights localization. By connecting different actors that are said to play a role in human rights localization to proposed forms of human rights application by social workers this article identifies three possible roles for social workers in human rights localization: as human rights translators, as human rights advocates, and as human rights practitioners.

Human-centered evaluation of explainable AI applications

Explainable Artificial Intelligence (XAI) aims to provide insights into the inner workings and the outputs of AI systems. Recently, there’s been growing recognition that explainability is inherently human-centric, tied to how people perceive explanations. Despite this, there is no consensus in the research community on whether user evaluation is crucial in XAI, and if so, what exactly needs to be evaluated and how. This systematic literature review addresses this gap by providing a detailed overview of the current state of affairs in human-centered XAI evaluation. We reviewed 73 papers across various domains where XAI was evaluated with users. These studies assessed what makes an explanation “good” from a user’s perspective, i.e., what makes an explanation meaningful to a user of an AI system. We identified 30 components of meaningful explanations that were evaluated in the reviewed papers and categorized them into a taxonomy of human-centered XAI evaluation, based on: (a) the contextualized quality of the explanation, (b) the contribution of the explanation to human-AI interaction, and (c) the contribution of the explanation to human- AI performance. Our analysis also revealed a lack of standardization in the methodologies applied in XAI user studies, with only 19 of the 73 papers applying an evaluation framework used by at least one other study in the sample. These inconsistencies hinder cross-study comparisons and broader insights. Our findings contribute to understanding what makes explanations meaningful to users and how to measure this, guiding the XAI community toward a more unified approach in human-centered explainability.

Markt, personeel, leren en professionaliseren

HRM stond en staat onvermijdelijk in het teken van een adequate personeelsvoorziening. Deel I van de bundel (Arbeidsmarkt en personeelsvoorziening)gaat erop in. De personeelsvoorziening is er, gegeven de arbeidsmarkt met z'n tendens naar vergrijzing aan de ene, en z'n tendens naar ontgroening aan de andere kant, niet eenvoudiger op geworden. We hebben een verouderende beroepsbevolking en met dat feit zullen we de komende twee decennia moeten leren leven. Niettemin, tot dusver lijken we dit feit eerder te ontkennen dan er actie op te voeren. Dat is het thema van de bijdrage van Loet Polak in deze bundel. Veel plannen, adviezen, nobele bedoelingen, afspraken. Weinig concrete resultaten. Dat komt mede door de korte levensduur van de plannen en plannetjes. Het ene is nog niet afgekondigd of het volgende staat al in de startblokken. Dat belemmert een stevig leerproces aan de hand van de opgedane ervaringen. Het ontbreekt aan relevante feedback. In de huidige arbeidsmarkt is 'inzetbaarheid' misschien wel het grootste goed. Het is de andere kant van het verlies van de 'baan voor het leven' en het signaleert dat niet de baan maar eerder de loopbaan de eerste referentie is voor de beroepsbeoefenaar. De baan moet een plek vinden in de loopbaan en om dat te realiseren dient de loopbaan in de baan te worden geplaatst. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Vanuit onze school bezien is het daarom interessant te kijken naar de loopbanen van onze alumni. Waar gaan ze naar toe, welke baanwisselingen maken ze mee, hoe sluit de baan aan op de gevolgde studie? Bovendien, hoe staat het en hoe gaat het met het vakmanschap van de door ons afgeleverde professionals? Wat is vakmanschap, behalve een herstel, misschien, van het weten van het collectieve van elk vak en dus van het herstel van gemeenschappen van vakmensen die meer nog dan van de organisatie waar ze zijn aangesteld van hun vakgenoten leren wat aan de tijd, bij de tijd en misschien wel voor op de tijd is (Frans Berkers)? Een belangrijk aspect van de personeelsvoorziening is, naast het 'vinden' en 'boeien' van het personeel, de binding aan de organisatie. Beloning kan daar een belangrijke rol bij spelen, omdat beloning niet alleen een beloning voor geleverde diensten is maar ook een functie heeft in het beleid van organisaties om met de beloning signalen af te geven over de toekomstmogelijkheden van de werknemer in de organisatie. Dat roept dan tegelijk de vraag op of de signalen ook 'aankomen' en worden 'opgepikt'. Opnieuw feedback dus. Immers, wie organisatie zegt, zegt ook hiërarchie. En wie hiërarchie zegt, zegt tegelijk 'feedback': de feedback van leidinggevende naar medewerker, de feedback van medewerker naar leidinggevende. Aan de hand van het thema van de prestatiebeloning beschrijft Karin Potting hoe belangrijk de feedback is en hoe vaak de boot wordt gemist. Met het artikel van Karin Potting sluiten we het eerste deel van de bundel af. Het tweede deel van de bundel (Leren en professionaliseren) houdt het thema van de inzetbaarheid aan, zij het in een nieuwe context. Op twee manieren. In een artikel over leervermogen en persoonlijkheid schetst Rainer Hensel (samen met Ton Korver en Willem Looije) een gedifferentieerd beeld van welke persoonlijkheidstrekken voor welke leeropbrengsten in het kader van welke opleidingen in het geding zijn. Voor organisaties gericht op het verhogen van kennisproductiviteit aan de ene, en innovatievermogen aan de andere kant zijn de gevonden resultaten interessant, mede in het licht van de ontwerpmogelijkheden die hiermee samenhangen. Petra Zanders en Daphne Metsemakers (met Ton Korver) doen verslag van een onderzoek naar de effecten van het regelen in je werk. Het uitgangspunt was dat docenten in het bijzonder van hun regeltaken leren. Daartoe zijn drie typen regelingen onderscheiden: routineregelen, situationeel regelen en incidenteel regelen. In dat verband zijn een aantal stellingen (hypothesen) opgesteld en getoetst, steeds met op de achtergrond de gedachte dat leren van het werk en professionaliseren van hetzelfde werk twee kanten van een en dezelfde medaille zijn. De resultaten zijn niet al te sterk, maar sterk genoeg om verder onderzoek langs dezelfde lijnen met enige nadruk aan te durven bevelen. Bij elkaar: kapitale kansen. We doen er goed aan ze te benutten. In deze bundel doen we verslag van enkele jaren kenniskring HRM. We bieden de resultaten ervan graag aan u aan. U, daar verstaan we onze collega's onder, we verstaan er geïnteresseerde studenten onder, we verstaan er collega's in het land onder. We hebben ernaar gestreefd 'laagdrempelig' te schrijven. Geen jargon, geen technische toelichtingen maar verhalen, betogen en uiteenzettingen over hoe je van verwondering tot nieuwsgierigheid komt en van nieuwsgierigheid tot het doen van onderzoek: en waarom dat de moeite waard is.