Zoekresultaten

Investigating with concept cartoons

Interactieve Concept Cartoons

Interactieve concept cartoons stimuleren kinderen om kritisch na te denken over maatschappelijke onderwerpen waar natuurwetenschappelijke kennis aan ten grondslag ligt.Samen met het werkblad en de bronnen vormen de cartoons een didactisch instrument. De kinderen werken zelfstandig in groepjes.

Kinderen aan het experimenteren zetten via concept cartoons

Concept cartoons (Naylor & Keogh, 1999, 2012; Naylor et al., 2007) worden vaak gebruikt om leerlingdenkbeelden te diagnosticeren en leerlingen aan het redeneren te krijgen met begrippen. Concept cartoons kunnen leerlingen ook aanzetten tot het bedenken van experimenten om het verschijnsel in de cartoon nader te onderzoeken en vervolgens de resultaten te gebruiken bij redeneren over dat verschijnsel. In zes lessen met drie concept cartoons onderzochten we in hoeverre basisschoolleerlingen zonder eerdere ervaring met praktisch werk in de wetenschap- en technieklessen in staat zijn experimenten te bedenken waarbij zij de resultaten gebruiken om hun argumenten te onderbouwen. Welke problemen doen zich daarbij voor? Het onderzoek werd uitgevoerd in een klas met 29 leerlingen van groep 7 in Amsterdam. Het onderwijsproces en de opbrengst werden gedocumenteerd door middel van video- en audio-opnames, observatieverslagen, individuele werkbladen en groepswerkbladen van de leerlingen. Het kost de leerlingen weinig moeite om experimenten te bedenken om het verschijnsel in de cartoon nader te onderzoeken, maar de onderzoeksvaardigheden die leerlingen daarbij nodig hebben ontbreken in meer of mindere mate. Bij de uitvoering worden de oorspronkelijke onderzoeksvraag van de kinderen zelf en het oorspronkelijke ontwerp van het experiment nogal eens vergeten, en leveren de experimenten andere kennis op dan bedoeld in de oorspronkelijke onderzoeksvraag. De cartoons bleken ook duidelijk te verschillen in hun potentie om productief onderzoek te genereren. De docent kan het gebruik van concept cartoons in de lessen op een hoger niveau brengen door zorgvuldig te overwegen wanneer welke cartoon te gebruiken en hoe de cartoon in te zetten om welke vaardigheden te ontwikkelen, maar ook door de discussie, het proces van het ontwerpen van de experimenten, het documenteren van resultaten in logboek of werkblad en het gebruiken van bewijsmateriaal in redeneringen te begeleiden en daarin leerlijnen uit te zetten.

Bridging the gap between clinical pharmacology and rational drug prescribing 2.0

Fully aware of the unusual timing of submitting a commentary 30 years later, we want to reflect on the June edition of the British Journal of Clinical Pharmacology (BJCP) (1993), which featured four research articles on education in clinical pharmacology and therapeutics (CPT) written by our former professor, Theo de Vries, and an editorial highlighting the imperative to improve CPT education, specifically by paying more attention to rational drug prescribing for common diseases.1–5 This plea was illustrated by five cartoons (Figure 1) and formed the basis for the World Health Organization's (WHO) Guide to Good Prescribing and its 6-step. The first four cartoons portrayed the suboptimal state of CPT education as a metaphorical ‘Clinical Pharmacology Continent’ (CPC) and a ‘General Practitioners Island’ (GPI), with a large gap between them. While clinical pharmacologists investigated new drug therapies, general practitioners frequently found themselves unprepared when making rational treatment decisions.1 The final cartoon introduced a solution: problembased learning education, depicted as a bridge connecting the continent and the island. Over the past 30 years, considerable progress has been achieved in bridging the gap. Therefore, we intend to illustrate this transformation with a similar cartoon (Figure 2).

Learning with Interactive Knowledge Representations

Computers are promising tools for providing educational experiences that meet individual learning needs. However, delivering this promise in practice is challenging, particularly when automated feedback is essential and the learning extends beyond using traditional methods such as writing and solving mathematics problems. We hypothesize that interactive knowledge representations can be deployed to address this challenge. Knowledge representations differ markedly from concept maps. Where the latter uses nodes (concepts) and arcs (links between concepts), a knowledge representation is based on an ontology that facilitates automated reasoning. By adjusting this reasoning towards interacting with learners for the benefit of learning, a new class of educational instruments emerges. In this contribution, we present three projects that use an interactive knowledge representation as their foundation. DynaLearn supports learners in acquiring system thinking skills. Minds-On helps learners to deepen their understanding of phenomena while performing experiments. Interactive Concept Cartoons engage learners in a science-based discussion about controversial topics. Each of these approaches has been developed iteratively in collaboration with teachers and tested in real classrooms, resulting in a suite of lessons available online. Evaluation studies involving pre-/post-tests and action-log data show that learners are easily capable of working with these educational instruments and that the instruments thus enable a semi-automated approach to constructive learning.

Van Fatwa tot Madonna

In dit artikel wordt het spanningsveld tussen uitingsvrijheid en godsdienstvrijheid geschetst. Mag je alles zeggen wat je wil? Bestaat er een recht op kwetsen? Het begon met het boek De Duivelsverzen van Salman Rushdie. Bijna twintig jaar later was er de affaire rond de Mohammed-cartoons in de Deense krant Jyllands Posten. Pim Fortuyn en Theo van Gogh wakkerden met gepeperde uitspraken en felle columns het debat aan. Bijna alle kwesties gingen over de verhouding tussen moslims en niet-moslims. De auteur maakt onderscheid tussen een juridische en een moraliteitsoptiek. Hij meent dat de morele grens daar wordt overschreden waar iemand met een artistieke, literaire of journalistieke uiting doelbewust de intentie heeft om anderen te kwetsen.