Lake Kivu is experiencing unprecedented decline in production of Tanganyika Sardine (Limnothrissa miodon). This study sought to characterise the value chain of this fish species so as to chart its sustainable utilisation. The study performed in 2015 found two chains; an informal chain that takes 30% of the production and a formal chain that handles 70%. The average catch of sardine was 30 kg/day in the high production season and <15 kg/day in the low season. Two thirds of the fishers were not aware of the governing law. Fishing malpractices included fishing in prohibited sites, beach seining and fishing during moratorium period. Majority of fishers were not satisfied with the price offered in the market as costs involved in fishing was 701 Rwanda Francs/kg caught. This is despite the shift in time since the study was performed. Therefore, there is need for re-training of value chain actors, increasinglake surveillance, strengthening internal controls of the Fishers’ Cooperatives and improving information sharing and communication among value chain actors.
MULTIFILE
Bijna tien jaar geleden publiceerde ik Grijs verleden, een geschiedenis van Nederland en de Tweede Wereldoorlog. In dit boek probeerde ik – in navolging van oudere historici als Hans Blom en Jan Bank en jongere historici-leeftijdsgenoten als Bart van der Boom, Kees Ribbens en Jan van Miert, onder de indruk van de recente onthullingen over de naoorlogse omgang met joodse mensen en goederen en aan het denken gezet tot slot door de gebeurtenissen in ondermeer voormalig Joegoslavië en Rwanda – een ander beeld van de oorlog te schetsen. Volgens mij, en daarmee beweerde ik niets nieuws, was het onjuist de oorlog telkens opnieuw vanuit het perspectief van onderdrukking en verzet te bekijken. Te midden van deze polen, zo beweerde ik, lag een breed veld vol schakeringen. Die schakeringen waren in de naoorlogse geschiedschrijving, met name in het werk van Loe de Jong en zijn ontelbare navolgers, onderbelicht gebleven en op dat moment slechts met betrekking tot enkele steden en onderwerpen beschreven. Het was tijd voor een veralgemenisering. Vandaar dat en en niet in van de ondertitel. Grijs verleden kon immers niet anders zijn dan zowel een polemiek met een beeld als een beschrijving van een andere historische werkelijkheid. Het boek maakte veel los. Veel negatieve en veel positieve reacties. Ook verscheen druk na druk. Pas na een jaar of twee werd het rustig. Tegenstanders bleven het een slecht werk vinden, voorstanders meenden het tegenovergestelde. De reden van een en ander werd me niet altijd even duidelijk.
