Publicatie ter gelegenheid van het afscheid/pensioen van Henk van Leeuwen, docent Informatica en lector Ambient Intelligence bij het Saxion Kenniscentrum Design en Technologie. In deze uitgave kijkt Henk van Leeuwen, na een loopbaan van 40 jaar in het onderwijs, niet alleen terug op interessante zaken uit het verleden, maar onderkent hij ook welke drijvende krachten invloed hadden. Hierbij heeft Van Leeuwen niet gestreefd naar volledigheid. Het is een persoonlijke kijk, die berust op eigen ervaringen en die tot discussie kan prikkelen. Naast de vakinhoudelijke observaties neemt Van Leeuwen ook het hbo-informaticaonderwijs en het ICT-onderzoek onder de loep. Het begrip ‘sensing’ in de titel ’Sense and nonsense of sensing’ van deze uitgave heeft dan ook niet primair een technische betekenis. Sensing is in dit verband een manier van observeren, van snuffelen. In het ‘Informaticavak’ gebruiken we daar tal van sensoren voor. Over sensoren gaat het zeker, maar nog meer over zijn persoonlijk observeren, interpreteren van wat hij heeft opgemerkt en zijn reflectie daarop. Dat leidt tot uitspraken over zin en onzin, sense en nonsense, van wat Van Leeuwen waarneemt, nu en in het verleden. Van Leeuwen neemt de lezer mee in de ontwikkelingen van informatica zoals hij die heeft gezien en breng daarvan verslag uit. Daarbij stelt hij de vraag of we uit de lijnen die we zien in het verleden, ontwikkelingen voor de toekomst kunnen afleiden.
MULTIFILE
Internet on the Outstation provides a new take on the digital divide. Why do whole communities choose to go without the internet when the infrastructure for access is in place? Through an in-depth exploration of the digital practices occurring in Aboriginal households in remote central Australia, the authors address both the dynamics of internet adoption and the benefits that flow from its use. The book challenges us to think beyond the standard explanations for the digital divide, arguing that digital exclusion is not just another symptom of social exclusion. At its heart, Internet on the Outstation is a compelling examination of equality and difference in the digital age, asking: Can internet access help resolve the disadvantages associated with remote living?Internet on the Outstation is the result of a multi-year research collaboration, which included a trial of internet infrastructure, training and maintenance in three small Aboriginal communities (known as outstations). During the research phase, Ellie Rennie, Eleanor Hogan and Julian Thomas were based at the Swinburne Institute for Social Research in Melbourne. Robin Gregory and Andrew Crouch worked at the Centre for Appropriate Technology, an Indigenous-owned research and training organization in Alice Springs. Alyson Wright worked for the Central Land Council, the representative body for traditional owners of the central Australia region.
MULTIFILE
At present, COVID-19 has caused a possible paradigm shift in education, especially in education delivery for higher educational and learning institutions. To align with the national government and relevant national/international authorities’ policies and to avoid the spread of the virus, educational institutions in many nations have decided to temporarily suspend the traditional classroom-based education and replace it with online-based education. This studyaims at exploring the impact of COVID-19 pandemic and obligatory remote working on work-life balance, mental health and productivity of faculty members working in higher education institutions (HEI). The study is exploratory and uses a qualitative approach using an online survey strategy to include voices of faculty members from different countries. While the results of this study indicate both positive and negative effects of obligatory remote working on faculty members’ work-life balance, well-being and productivity at the same time our findings indicate that university administration must pay heed to address concerns presented in the results.
MULTIFILE
INXCES will use and enhance innovative 3D terrain analysis and visualization technology coupled with state-of-the-art satellite remote sensing to develop cost-effective risk assessment tools for urban flooding, aquifer recharge, ground stability and subsidence. INXCES will develop quick scan tools that will help decision makers and other actors to improve the understanding of urban and peri-urban terrains and identify options for cost effective implementation of water management solutions that reduce the negative impacts of extreme events, maximize beneficial uses of rainwater and stormwater for small to intermediate events and provide long-term resilience in light of future climate changes. The INXCES approach optimizes the multiple benefits of urban ecosystems, thereby stimulating widespread implementation of nature-based solutions on the urban catchment scale.INXCES will develop new innovative technological methods for risk assessment and mitigation of extreme hydroclimatic events and optimization of urban water-dependent ecosystem services at the catchment level, for a spectrum of rainfall events. It is widely acknowledged that extreme events such as floods and droughts are an increasing challenge, particularly in urban areas. The frequency and intensity of floods and droughts pose challenges for economic and social development, negatively affecting the quality of life of urban populations. Prevention and mitigation of the consequences of hydroclimatic extreme events are dependent on the time scale. Floods are typically a consequence of intense rainfall events with short duration. In relation to prolonged droughts however, a much slower timescale needs to be considered, connected to groundwater level reductions, desiccation and negative consequences for growing conditions and potential ground – and building stability.INXCES will take a holistic spatial and temporal approach to the urban water balance at a catchment scale and perform technical-scientific research to assess, mitigate and build resilience in cities against extreme hydroclimatic events with nature-based solutions.INXCES will use and enhance innovative 3D terrain analysis and visualization technology coupled with state-of-the-art satellite remote sensing to develop cost-effective risk assessment tools for urban flooding, aquifer recharge, ground stability and subsidence. INXCES will develop quick scan tools that will help decision makers and other actors to improve the understanding of urban and peri-urban terrains and identify options for cost effective implementation of water management solutions that reduce the negative impacts of extreme events, maximize beneficial uses of rainwater and stormwater for small to intermediate events and provide long-term resilience in light of future climate changes. The INXCES approach optimizes the multiple benefits of urban ecosystems, thereby stimulating widespread implementation of nature-based solutions on the urban catchment scale.
Jongeren met chronische aandoeningen worden vaak geconfronteerd met problemen in het dagelijks functioneren, waarbij vermoeidheid wordt genoemd als het meest invaliderend. De prevalentie van vermoeidheid onder jongeren met chronische aandoeningen varieert tussen de 51-75%. Vermoeidheid kan onafhankelijk ontstaan van het onderliggende pathologisch mechanisme; uit literatuur blijkt dat ziekte-specifieke benaderingen weinig of nauwelijks effect hebben op vermoeidheid. Vermoeidheid wordt bovendien te laat opgemerkt of blijft onbehandeld. Inzicht in de ziekte-overstijgende mechanismen van vermoeidheid is van belang om vroegtijdig opsporen en de ontwikkeling van passende interventies te faciliteren. Dit postdoc onderzoek richt zich op het ontrafelen van ziekte-overstijgende mechanismen van vermoeidheid vanuit het perspectief van jongeren, het gezin en de fysieke en sociale leefomgeving. Binnen een longitudinale cohortstudie gedurende 12 maanden worden 208 jongeren met verschillende chronische aandoeningen gemonitord. Naast traditionele onderzoeksmethodieken zoals vragenlijsten en fysieke testen, wordt gebruik gemaakt van remote sensoring, linked data en context mapping (=kwalitatieve methode). Studenten die participeren in het onderzoek zullen de mogelijkheden en beperkingen van zulke methoden ervaren. Dit kan o.a. bijdragen aan het integreren van zorgtechnologie in het dagelijks (kinder)fysiotherapeutisch handelen. We ontwikkelen een theoretisch raamwerk dat de basis legt voor betere vroegdetectie (op afstand en non-invasief) van vermoeidheid en voor het identificeren van mogelijke aangrijpingspunten voor behandeling (doelstelling 1 en 2). Verder draagt het postdoc onderzoek bij aan een beter inzicht in de rol van de sociale en fysieke leefomgeving bij de maatschappelijke participatie van jongeren met chronische aandoeningen (doelstelling 3). Studenten zullen in veldwerk ter plaatse metingen doen, de leefsituatie verkennen en samen met zorgprofessionals en docenten hun klinische blik verrijken. Doordat zij daadwerkelijk in de leefomgeving van jongeren zelf aanwezig zijn kan dit bijdragen aan bewustzijn over de rol van verschillende sociale en fysieke factoren op vermoeidheid en op de maatschappelijke participatie van jongeren met uiteenlopende chronische aandoeningen.
Brandweermensen lopen het meeste gevaar als ze onder tijdsdruk een gebouw moeten verkennen, of een brand moeten blussen terwijl de situatie nog niet goed kan worden overzien. Omvallende muren, instortende plafonds of gewoon gestruikeld over door de rook onzichtbare brokstukken leiden tot vermijdbare letsels of zelfs slachtoffers. Met name de inzet bij branden in stedelijke parkeergarages onder woontorens vormen een enorm risico. Het inzetten van onbemande, op afstand bestuurbare voertuigen voor verkenning en bluswerk is een oplossing die binnen de brandweer breed wordt gedragen. De brandweer moet deze innovatieve technologie echter zien te omarmen. Zij werken nu vanuit hun intuïtie en weten direct hoe te acteren op basis van wat zij waarnemen. Praktijkgericht onderzoek heeft echter uitgewezen dat scepsis over de inzet van blusplatforms bij incidenten plaats heeft gemaakt voor zeker vertrouwen. Een blusplatform, voorzien van juiste sensoren kan de Officier van Dienst (OVD) ondersteunen bij het nemen van een beslissing om al dan niet tot een ‘aanval’ over te gaan. Praktijktesten hebben echter laten zien dat de huidige blusplatforms nog niet optimaal functioneren om als volwaardig ‘teamlid’ te kunnen worden ingezet. Dit heeft enerzijds met technologische ontwikkelingen (sensoren en communicatieverbindingen) te maken, maar anderzijds moet de informatievoorziening (human-machine interfacing) naar de brandweer beter worden afgestemd. In dit project gaan Saxion, het instituut fysieke veiligheid, de universiteit Twente, het bedrijfsleven en vijf veiligheidsregio’s onderzoeken hoe en wanneer innovatieve blusplatforms op een intuïtieve manier kunnen worden ingezet door training én (kleine) productaanpassing zodat deze een volwaardig onderdeel kunnen zijn van het brandweerkorps. Een blusplatform kan letselschade en slachtoffers voorkomen, mits goed ingezet en vertrouwd door de mensen die daarvan afhankelijk zijn. Het vak van brandweer, als beroeps of vrijwilliger, is een van de gevaarlijkste die er is. Laten we er samen voor zorgen dat het iets veiliger kan worden.
