We hebben het niet door, maar Nederland bestaat eigenlijk niet meer uit provincies en gemeenten. Tegenwoordig wordt voor echt grote opgaven, zoals de energietransitie, klimaatcrisis en economische ontwikkeling, niet meer als eerste gekeken naar provincie- of gemeentehuizen. Nee, dergelijke vraagstukken worden vooral toegewezen aan de vele regio’s die Nederland rijk is.
De regio Parkstad Limburg heeft te maken met een complexe, meervoudige opgave in de vorm van achterstanden in de sociaal fysieke leefbaarheid, ruimtelijke- en sociaal-economische structuur. Vergelijken we Limburg met de rest van Nederland, dan zijn er grote verschillen zichtbaar. Zoomen we in op Parkstad Limburg, dan zijn armoede, ongezondheid, werkloosheid, leegstand en onveiligheid in diverse buurten en wijken aan de orde van de dag. Dit heeft negatieve invloed op de brede welvaart in de regio. De problematiek en de achterstand ten opzichte van het gemiddelde van Limburg en de rest van Nederland is groot en wordt overgedragen van generatie op generatie. Een duurzame ontworsteling uit de hele gemarginaliseerde positie lijkt zonder langdurige ondersteuning nagenoeg onmogelijk, mede door de intergenerationele mobiliteit van armoede, opleidingsniveau, gezondheid en werkloosheid.
Rural communities in the Netherlands experiencing (selective) population decline in recent years focused on concentrating services / facilities within te boundaries of their own communities. In order to prepare for a future in which the consequences of (selective) population decline are felt even stronger communities have to enter the discussion on concentrating basic services / facilities in their region.
LINK
