Sexual interest in children is an important factor contributing to sexual (re)offending against children. The current state of research makes it difficult to conclude if people with pedophilia are overly interested in children, or have lower interest in adults, or both. This is relevant knowledge in treatment for preventing sexual (re)offenses against children. This study aimed to systematically analyze sexual interest in both children and adults in samples of men with pedophilia and comparison groups. A total of 55 studies (N = 8465) were included in four meta-analyses and a systematic review. Most included studies considered people who had sexually offended against children (PSOC; nPSOC = 5213). Results indicated that PSOC with pedophilia did not have a clear sexual preference for either children or adults. Compared to comparison groups, they had more absolute sexual interest in children and lower sexual interest in adults. We conclude that the lack of sexual interest in adults may be a relevant factor in PSOC with pedophilia. More studies are needed to disentangle sexual interest in children from sexual interest in adults, while using carefully matched comparison groups and appropriate research designs.
Sexual interest in children is an important factor contributing to sexual (re)offending against children. The current state of research makes it difficult to conclude if people with pedophilia are overly interested in children, or have lower interest in adults, or both. This is relevant knowledge in treatment for preventing sexual (re)offenses against children. This study aimed to systematically analyze sexual interest in both children and adults in samples of men with pedophilia and comparison groups. A total of 55 studies (N = 8465) were included in four meta-analyses and a systematic review. Most included studies considered people who had sexually offended against children (PSOC; nPSOC = 5213). Results indicated that PSOC with pedophilia did not have a clear sexual preference for either children or adults. Compared to comparison groups, they had more absolute sexual interest in children and lower sexual interest in adults. We conclude that the lack of sexual interest in adults may be a relevant factor in PSOC with pedophilia. More studies are needed to disentangle sexual interest in children from sexual interest in adults, while using carefully matched comparison groups and appropriate research designs.
Background Objective gait analysis that fully captures the multi-segmental foot movement of a clubfoot may help in early identification of a relapse clubfoot. Unfortunately, this type of objective measure is still lacking in a clinical setting and it is unknown how it relates to clinical assessment. Research question The aim of this study was to identify differences in total gait and foot deviations between clubfoot patients with and without a relapse clubfoot and to evaluate their relationship with clinical status. Methods In this study, Ponseti-treated idiopathic clubfoot patients were included and divided into clubfoot patients with and without a relapse. Objective gait analysis was done resulting in total gait and foot scores and clinical assessment was performed using the Clubfoot Assessment Protocol (CAP). Additionally, a new clubfoot specific foot score, the clubFoot Deviation Index (cFDI*), was calculated to better capture foot kinematics of clubfoot patients. Results Clubfoot patients with a relapse show lower total gait quality (GDI*) and lower clinical status defined by the CAP than clubfoot patients without a relapse. Abnormal cFDI* was found in relapse patients, reflected by differences in corresponding variable scores. Moderate relationships were found for the subdomains of the CAP and total gait and foot quality in all clubfoot patients. Significance A new total foot score was introduced in this study, which was more relevant for the clubfoot population. The use of this new foot score (cFDI*) besides the GDI*, is recommended to identify gait and foot motion deviations. Along with clinical assessment, this will give an overview of the overall status of the complex, multi-segmental aspects of a (relapsed) clubfoot. The relationships found in this study suggest that clinical assessment might be indicative of a deviation in total gait and foot pattern, therefore hinting towards personalised screening for better treatment decision making.
MULTIFILE
De idiopathische klompvoet is een belangrijke aangeboren orthopedische aandoening waarvan de behandeling de laatste jaren sterk is gewijzigd. Bij een klompvoet is er sprake van een combinatie van vier kenmerken: adductie van de voet, equinus (spitsstand), cavus (holvoet) en varus (achtervoet wijst naar binnen) (Ponseti, 2008). De precieze incidentie van klompvoeten in Nederland is nog niet bekend omwille van het ontbreken van een landelijk registratiesysteem, maar waarschijnlijk worden er jaarlijks tussen de 150 en 250 kinderen per jaar met één of twee klompvoeten geboren worden (Kamp et al., in prep; Wallander et al., 2006). Niet behandelde klompvoeten leiden tot ernstige deformiteiten, functionele beperkingen en pijn (Gray et al., 2014). Op basis van de beschikbare literatuur en consensus binnen de werkgroep voor de Richtlijn primaire idiopathische klompvoet (NOV, 2014) is de Ponseti methode de vastgestelde behandeling voor idiopathische klompvoeten (Besselaar et al., submitted; NOV, 2014). Ook vermeld deze richtlijn dat er op dit moment bij de primaire behandeling van de klompvoet in het eerste levensjaar van de patiënt geen rol voor de kinderfysiotherapie of de orthopedische schoentechnoloog is, omdat wetenschappelijk bewijs daarvoor ontbreekt. Bij oudere patiënten en relapse klompvoeten zou de kinderfysiotherapeut en de orthopedische schoentechnoloog echter een belangrijke rol kunnen spelen bij de vervolgbehandeling en revalidatie na een eventuele operatie. Om dit mogelijk te maken is een vroegtijdige detectie van de relapse klompvoet van cruciaal belang. Door in een vroeg stadium problemen op te sporen is de kans groter dat hier met een niet-operatieve behandeling (bijvoorbeeld gipsen, fysiotherapie) succes behaald kan worden. Drie dimensionele gangbeeldanalyses lijken uitermate geschikt om functionele problemen rondom de klompvoet vroegtijdig op te sporen. Deze studie zal met behulp van uitgebreide gangbeeldanalyses enerzijds een beter inzicht geven in de factoren die gelinkt zijn met relapse klompvoet als ook een vroegtijdige detectie van die relapse mogelijk maken.
De idiopathische klompvoet is een aangeboren orthopedische aandoening waarvan de behandeling de laatste jaren sterk is gewijzigd. Bij een klompvoet is er sprake van een combinatie van vier kenmerken: adductie van de voet, equinus (spitsstand), cavus (holvoet) en varus (achtervoet wijst naar binnen) (Ponseti, 2008). Niet behandelde klompvoeten leiden tot ernstige deformiteiten, functionele beperkingen en pijn (Gray et al., 2014). De Ponseti methode is de vastgestelde behandeling voor idiopathische klompvoeten, in het eerste levensjaar van de patiënt spelen de kinderfysiotherapeut en orthopedisch schoentechnoloog nog geen rol (Besselaar et al., 2017; NOV, 2014). Bij oudere patiënten en relapse klompvoeten zou de kinderfysiotherapeut en de orthopedisch schoentechnoloog echter een belangrijke rol kunnen spelen bij de vervolgbehandeling en revalidatie na een eventuele operatie. Om dit mogelijk te maken is een vroegtijdige detectie van de relapse klompvoet van cruciaal belang. Door in een vroeg stadium problemen op te sporen is de kans groter dat hier met een niet-operatieve behandeling (bijvoorbeeld gipsen, fysiotherapie) succes behaald kan worden. Drie dimensionele gangbeeldanalyses (3DGA) lijken uitermate geschikt om functionele problemen rondom de klompvoet vroegtijdig op te sporen. Binnen de RAAK Publiek subsidie hebben we uitgebreide 3D gangbeeld analyses, druk- en echometingen uitgevoerd bij 20 klompvoet patiënten, 13 relapse en 17 gezonde controle kinderen. In vergelijking met gezonde controle kinderen en klompvoet patiënten zonder relapse, zagen wij bij patiënten met een relapse een verminderde dorsiflexie van de achtervoet en een hogere adductie van de voorvoet. Deze informatie is van belang voor het inzetten van verdere (fysiotherapeutische) behandeling en kan in de toekomst hopelijk een rol spelen bij het eerder identificeren van relapse klompvoeten.
