Hoe mooi zou het zijn als iedereen motorisch vaardig is, een positieve houding heeft ten opzichte van sport en bewegen, kennis heeft over het belang van sport en bewegen en in staat is om een krachtige beweegomgeving voor zichzelf en anderen te creëren. Zou het niet fantastisch zijn als deze grondhouding, kennis en motorische vaardigheden ertoe bijdragen dat alle mensen een leven lang deelnemen aan sport- en beweegsituaties? Dat is wat wij nastreven. Vanuit de gedachte: groot denken, maar klein beginnen, is in mei 2017 een enthousiaste groep mensen met uiteenlopende expertise - de ‘kwartiermakersgroep Physical Literacy’ – gestart met een verkenning naar de meerwaarde van het begrip ‘Physical Literacy’ voor de Nederlandse sport- en beweegpraktijk. In dit whitepaper schetsen we de noodzaak van een aangescherpte koers in het stimuleren van sport en bewegen en geven we aan hoe Physical Literacy kan bijdragen aan deze nieuwe koers.
Introduction Physical activity levels of children with disabilities are low, as these children and their parents face a wide variety of both personal and environmental barriers. Behavior change techniques support pediatric physical therapists to address these barriers together with parents and children. We developed the What Moves You?! intervention Toolkit (WMY Toolkit) filled with behavioral change tools for use in pediatric physical therapy practice. Objective To evaluate the feasibility of using the WMY Toolkit in daily pediatric physical therapy practice. Methods We conducted a feasibility study with a qualitative approach using semi-structured interviews with pediatric physical therapists (n = 11). After one day of training, the pediatric physical therapists used the WMY Toolkit for a period of 9 weeks, when facilitating physical activity in children with disabilities. We analyzed the transcripts using an inductive thematic analysis followed by a deductive analysis using a feasibility framework. Results For acceptability, pediatric physical therapists found that the toolkit facilitated conversation about physical activity in a creative and playful manner. The working mechanisms identified were in line with the intended working mechanisms during development of the WMY Toolkit, such as focusing on problem solving, self-efficacy and independence. For demand, the pediatric physical therapists mentioned that they were able to use the WMY Toolkit in children with and without disabilities with a broad range of physical activity goals. For implementation, education is important as pediatric physical therapists expressed the need to have sufficient knowledge and to feel confident using the toolkit. For practicality, pediatric physical therapists were positive about the ease of which tools could be adapted for individual children. Some of the design and materials of the toolkit needed attention due to fragility and hygiene. Conclusion The WMY Toolkit is a promising and innovative way to integrate behavior change techniques into pediatric physical therapy practice.
LINK
Op 8 januari 2020 verdedigde ik mijn proef - schrift bij de Rijksuniversiteit Groningen. Het proefschrift richt zich op het vergroten van inzicht in de aard en de omvang van potentiële complicaties na het toepassen van manueeltherapeutische handelingen aan de cervicale wervelkolom bij mensen met nekpijn en/of hoofdpijn. Zowel onder leken als onder zorgprofessionals bestaat de veronderstelling dat manueeltherapeutische handelingen die worden toegepast aan de cervicale wervelkolom, kunnen leiden tot complicaties. Er is tot nu toe geen duidelijk causaal verband gevonden tussen de handelingen en ernstige complicaties. Bovendien wordt slechts sporadisch gepubliceerd over casuïstiek met ernstige complicaties die tijdens of na manuele behandelingen van de cervicale wervelkolom ontstaan zijn. De schattingen van het voorkomen van complicaties variëren enorm. Daarnaast is niet duidelijk welke patiënten een hoger of lager risico lopen op dergelijke complicaties.
The main objective is to write a scientific paper in a peer-reviewed Open Access journal on the results of our feasibility study on increasing physical activity in home dwelling adults with chronic stroke. We feel this is important as this article aims to close a gap in the existing literature on behavioral interventions in physical therapy practice. Though our main target audience are other researchers, we feel clinical practice and current education on patients with stroke will benefit as well.
Physical rehabilitation programs revolve around the repetitive execution of exercises since it has been proven to lead to better rehabilitation results. Although beginning the motor (re)learning process early is paramount to obtain good recovery outcomes, patients do not normally see/experience any short-term improvement, which has a toll on their motivation. Therefore, patients find it difficult to stay engaged in seemingly mundane exercises, not only in terms of adhering to the rehabilitation program, but also in terms of proper execution of the movements. One way in which this motivation problem has been tackled is to employ games in the rehabilitation process. These games are designed to reward patients for performing the exercises correctly or regularly. The rewards can take many forms, for instance providing an experience that is engaging (fun), one that is aesthetically pleasing (appealing visual and aural feedback), or one that employs gamification elements such as points, badges, or achievements. However, even though some of these serious game systems are designed together with physiotherapists and with the patients’ needs in mind, many of them end up not being used consistently during physical rehabilitation past the first few sessions (i.e. novelty effect). Thus, in this project, we aim to 1) Identify, by means of literature reviews, focus groups, and interviews with the involved stakeholders, why this is happening, 2) Develop a set of guidelines for the successful deployment of serious games for rehabilitation, and 3) Develop an initial implementation process and ideas for potential serious games. In a follow-up application, we intend to build on this knowledge and apply it in the design of a (set of) serious game for rehabilitation to be deployed at one of the partners centers and conduct a longitudinal evaluation to measure the success of the application of the deployment guidelines.
Een derde van de Nederlanders heeft beperkte gezondheidsvaardigheden. Mensen met chronische aandoeningen komen in de eerstelijns fysiotherapiepraktijk. Het is lastig voor mensen met een chronische aandoening om de eigen gedachten over klachten over te brengen aan de fysiotherapeut. Als bovendien de fysiotherapeut de beperkte gezondheidsvaardigheden niet herkent kan dit leiden tot een onvolledig biopsychosociaal beeld van de cliënt, onvrede over de communicatie en de keuze van de behandeling. Eerstelijns fysiotherapeuten vragen hulp bij het gesprek tijdens het eerste consult met cliënten met chronische aandoeningen en beperkte gezondheidsvaardigheden.
