Games zijn bedoeld voor vermaak, maar we kunnen ze ook opvatten als een vorm van cultuur. Ze vertellen iets over de samenleving waarin ze zijn gemaakt: al dan niet met opzet komen er via de verbeelding van de makers opvattingen over de samenleving in games terecht. Games zetten op hun beurt aan tot verbeelding, waardoor gamers zich mogelijk gestimuleerd voelen na te denken over die samenleving. Toch is het aannemelijk dat gamers daar weinig voor voelen, omdat dit een plezierige ervaring in de weg kan staan. Maar gamers blijken wel degelijk geneigd tot reflectie op de wereld om ons heen, over het leven, over goed en kwaad. Ruim driekwart van de gamers uit dit onderzoek zegt dat wel eens te doen. Tegen de verwachting is daarbij geen verschil te zien tussen reguliere gamers en professionals, zoals reviewers en game designers. Verondersteld werd dat die laatstgenoemden zich beroepsmatig vaker aangezet voelen tot reflectie op de wereld om ons heen. Vaker dan verwacht blijken gamers een kunstervaring te ondergaan bij het spelen van games. In de context van deze studie wil dat zeggen dat die spelers ‘tussen de regels door’ commentaar op de spel- en verhaalgebeurtenissen hebben opgemerkt, dat hen aan het denken zette over de wereld. Daarbij was geen verschil te zien tussen mainstream games en indiegames. De verwachting dat de meeste gamers vooral de bijzondere vormgeving van games noemen als reden om ze als kunst te bestempelen is ten slotte wel bevestigd. Dit laat meteen ook het verschil zien tussen de gangbare esthetische kunstopvatting en wat ik in deze studie onder kunst versta: het ervaren van een betekenisproces dat stimuleert tot reflectie op het leven.
The journal was a forum for the work of both theorists and practitioners of philosophical practice with children, and published such work in all forms, including philosophical argument and reflection, classroom transcripts, curricula, empirical research, and reports from the field. The journal also maintained a tradition in publishing articles in the hermeneutics of childhood, a field of intersecting disciplines including cultural studies, social history, philosophy, art, literature and psychoanalysis.
Most serious games have been developed without a proper and comprehensive design theory. To contribute to the development of such a theory, this article presents the underlying design philosophy of LEVEE PATROLLER, a game to train levee patrollers in the Netherlands. This philosophy stipulates that the design of a digital serious game is a multiobjective problem in which trade-offs need to be made. Making these trade-offs takes place in a design space defined by three equally important components: (a) Play, (b) Meaning, and (c) Reality. The various tensions between these three components result in design dilemmas and trilemmas that make it difficult to balance a serious game. Each type of tension is illustrated with one or more examples from the design of LEVEE PATROLLER.
LINK
